Κατά τη διάρκεια του 1800, το τοπίο της παρισινής ζωής άλλαζε συνεχώς. Η προοδευτική κυβέρνηση της γαλλικής πρωτεύουσας, έδωσε άφθονο χώρο για νεωτερισμούς, αποστρεφόμενη τον πουριτανισμό του περασμένου αιώνα. Τα παραπήγματα στις μεσαιωνικές, γεμάτες δυσωδία γειτονιές κατεδαφίστηκαν. Τη θέση τους πήραν μοντέρνα κτίσματα που έδεναν αρμονικά με τη νέα εποχή, φαρδιές λεωφόροι και δημόσιοι κήποι. Το χωριό της Μονμάρτρης ωστόσο, στα βόρεια του Παρισιού, παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο. Η βουκολική ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με τη φήμη της για τη νυχτερινή ζωή και το ξεφάντωμα, έκαναν την περιοχή σημείο αναφοράς. Στις 6 Οκτώβρη 1889, το καμπαρέ άνοιξε τις πόρτες του. Οι ιδιοκτήτες Ιωσήφ Ογιέρ και Σαρλ Ζίντλερ επέλεξαν το όνομα Moulin Rouge (Κόκκινος Μύλος) για το θέατρο τους, και του έδωσαν το παρατσούκλι "Le Premier Palais des Femmes" (Το πρώτο παλάτι των γυναικών) Ένας υπερπολυτελής για τα δεδομένα της εποχής χώρος, σε μία "παραγκούπολη" όπου ζούσαν φτωχοί άνθρωποι, πέτυχε αμέσως το στόχο του και προσέλκυσε πλήθος περίεργων και διψασμένων για νέα ήθη, Παριζιάνων. Άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης, έρχονταν στο Moulin Rouge για να χορέψουν, να φλερτάρουν και να αφήσουν τα μαλλιά τους κάτω.
Από την πρώτη κιόλας νύχτα, οι χορεύτριες στο Moulin Rouge έδωσαν το στίγμα τους, χορεύοντας "Quadrille". Έναν χορό στον οποίο τα κορίτσια έκαναν ψηλά λακτίσματα, σηκώνοντας ταυτόχρονα και τις φούστες ώστε να αναδειχθούν τα καλλίγραμμμα πόδια τους και να φανεί μια "υποψία" από το εσώρουχό τους. Η «Quadrille» έγινε ευρέως γνωστή με το όνομά "γαλλικό καν-καν".
Άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης, έρχονταν στο Moulin Rouge για να χορέψουν, να φλερτάρουν και να αφήσουν τα μαλλιά τους κάτω
Η καν-καν είναι εξίσου διάσημη ως συνοδευτική μουσική του τολμηρού χορού, αλλά οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν την προέλευσή της. Η μουσική χρονολογείται πάνω από τριάντα χρόνια πριν το χορό, πιθανότατα από το 1853 με την όπερα, Orphée aux Enfers (Ορφέας στον Άδη), του Γάλλου συνθέτη Ζακ Όφενμπαχ.
Την πρώτη διαφημιστική αφίσα για το Μουλέν Ρούζ σχεδίασε ο Henri de Toulouse-Lautrec. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία της και η επίδραση στο κοινό που ο Lautrec θα σχεδίαζε όλες τις διαφημίσεις για το καμπαρέ μέχρι το θάνατό του, το 1901.
Η τεράστια επιτυχία του καμπαρέ με το καν-καν, ανεδειξε πολλά αστέρια του χορού. Πολλές από τις χορεύτριες έγιναν ιδιαίτερα διάσημες, συμπεριλαμβανομένων των Goulue, Jeanne la Folle και Nini Pattes-en-l'Air (πόδια στον αέρα), η οποία άνοιξε τη δική της σχολή καν-καν.
Το 1907, η Mistinguett εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του Moulin Rouge και για τα επόμενα 20 χρόνια θα είχε κάνει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού. Περιόδευσε μάλιστα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες και όταν το Moulin Rouge καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1915 και ξαναχτίστηκε το 1921, η Mistinguet ήταν ένα από τα πολλά αστέρια που βοήθησαν το Moulin Rouge κάνει δυναμικό come back.
Το 2001, η Nicole Kidman και ο Ewan McGregor πρωταγωνίστησαν στο Moulin Rouge, μια ταινία για την ιστορία ενός ποιητή που ερωτεύεται μια πόρνη του καμπαρέ.
σχόλια