Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι ο Αντιδήμαρχος Κινητοποίησης της Κοινωνίας των Πολιτών, Νεολαίας και Αθλητισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης. Με αφορμή τη ματαίωση της αγωνιστικής του ποδοσφαίρου του ζήτησα να μας μιλήσει για το ζήτημα, ξέροντας ότι -πέρα απ' τον θεσμικό του ρόλο- είναι φίλαθλος εδώ και δεκαετίες.
Ποδοσφαιρικά Μνημόσυνα, τιτλοφόρησε την παρέμβασή του.
Η είδηση της περασμένης Δευτέρας ήταν εξαιρετικά θλιβερή: "Δεν τα κατάφερε τελικά ο Κώστας Κατσούλης, ο 46χρονος οπαδός του Εθνικού, που ξυλοκοπήθηκε άγρια σε αγώνα ποδοσφαίρου της Γ΄ Εθνικής!". Ανάλογα τραγικές, αλλά δυστυχώς αναμενόμενες ήταν οι αντιδράσεις ιθυνόντων και εμπλεκομένων στο χώρο του ποδοσφαίρου. Τα γνωστά υποκριτικά, άδεια λόγια, που λίγοι τα ακούν και κανείς πια δεν τα πιστεύει. Αποκορύφωμα όλων η απαγορευτική εγκύκλιος του αρμόδιου υφυπουργού: "Ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη.... αναβάλλονται όλοι οι επίσημοι αγώνες των εθνικών διοργανώσεων των ομαδικών αθλημάτων της προσεχούς αγωνιστικής".
Ως φίλαθλος δεκαετιών, ξέρω καλά τι σημαίνει γήπεδο, τι σημαίνει αδρεναλίνη, πάθος. Τί σημαίνει χιλιάδες κόσμου να χαίρονται, να αγωνιούν και να στεναχωριούνται συγχρόνως για το ίδιο πράγμα στον ίδιο χώρο. Και πόσοι άλλοι από τα σπίτια τους! Μπορώ να καταλάβω την ένταση μίας ήττας, αλλά και την έκσταση του να νικάς σε ένα γεμάτο γήπεδο.
Τα· συναισθήματα που προσφέρονται τόσο απλόχερα σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου δεν περιγράφονται εύκολα. Κάτι που για πολλούς είναι αδιάφορο ή ευτελές, αποτελεί για πολύ περισσότερους ίσως και το μοναδικό τρόπο κοινωνικοποίησης, διασκέδασης, επιβεβαίωσης.
Αυτό όμως ακριβώς είναι που μπορεί να γίνει τόσο επικίνδυνο όταν δεν έχει δομηθεί σωστά, όταν κανείς δεν το διαχείριζεται σωστά. Και ακόμη περισσότερα όταν ως οργανωμένη κοινωνία και πολιτεία δεν έχουμε τα σωστά ανακλαστικά αντιμετώπισης των κρίσεων οι οποίες τόσο συχνά προκύπτουν.
Όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο γνωρίζουμε πολύ καλά τη διοικητική και οικονομική ανεπάρκεια των περισσότερων συλλόγων, τις κάκιστες γηπεδικές εγκαταστάσεις, τον ρόλο που παίζουν οργανωμένοι σύνδεσμοι φιλάθλων, την ποιότητα πολλών αθλητικών εντύπων και ραδιοφώνων. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στην οικονομική και ψυχολογική πίεση που έχει σήμερα ο μέσος πολίτης, για να εξελιχθεί γρήγορα και εύκολα ένας αθλητικός χώρος σε πεδίο αντιπαλότητας, σύρραξης και εν τέλει σε μονομαχίες θανάτου.
Η παραπάνω λοιπόν είδηση συμπυκνώνει τον πολυεπίπεδη ανοργανωσιά και παραλογισμό που επικρατεί στις δομές του ελληνικού ποδοσφαίρου, του «βασιλιά των αθλημάτων». Αντιδρώντας στο αδιανόητο συμβάν του να έχουμε νεκρό σε επεισόδια μεταξύ οπαδών ομάδων της Γ' (!) Εθνικής, η επίσημη ελληνική πολιτεία έστειλε την μπάλα για μία ακόμα φορά στην εξέδρα της λογικής, στρουθοκαμηλίζοντας υπό το βάρος των γεγονότων. Έτσι, ως «ένδειξη σεβασμού» προς τη δολοφονία ενός φιλάθλου το επίσημο ελληνικό κράτος αποφασίζει, αντί να πάρει άμεσα μέτρα, να δράσει ακόμα πιο φοβικά και να αναβάλει όλους τους αγώνες. Για μια αγωνιστική! Και από τη Δευτέρα όλα καλά κι ωραία;
Γιατί ο Κώστας, αλλά δυστυχώς και αρκετοί άλλοι πριν αυτόν, δεν είναι κάποια μεμονωμένα επεισόδια που μπορούν να κρυφτούν κάτω από τον χλοοτάπητα ενός γηπέδου. Είναι ανοιχτές πληγές στο θυμικό όλων των φιλάθλων, που θα στοιχειώνουν την κάθε μέρα καθυστέρησης λήψης μέτρων και αποφάσεων. Αυτών που έχουν ψηφιστεί ήδη από το 2012 (αθλητικός νόμος 4049), και όλων των τόσο αποτελεσματικών πρακτικών αντιμετώπισης οπαδικής βίας κι εγκλήματος στην Ευρώπη.
Αραγε στο επόμενο ανάλογο τραγικό συμβάν (που νομοτελειακά δε θ' αργήσει να συμβεί) τί θα κάνουμε; Θα απαγορευθεί η χρήση της μπάλας στα σχολεία, ίσως και του playstation με αγώνες ελληνικών ομάδων για ένα μήνα; Όλοι γνωρίζουμε αυτά που πρέπει και μπορούν να γίνουν αντί να δίνουμε αγωνιστικό ρεπό και κρατώντας... ενός λεπτού σιγή!
σχόλια