________________
1.

Αγαπητή α,μπα,
πιστεύεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι φτιαγμένοι για σχέση? Που τους αρέσει δηλαδή να είναι μόνοι και νιώθουν γαλήνια με αυτό? Ή πιστεύεις ότι πάντα κάτι προσπαθούν να κρύψουν φορώντας το πέπλο "δεν μου αρέσουν οι σχέσεις"? Σε ρωτάω γιατί νιώθω κάπως έτσι. Είμαι 23 χρονών και γενικά έχω αρκετούς φίλους και περνάω υπέροχα μαζί τους όπως υπέροχα περνάω και όταν κάθομαι μόνη μου σπίτι μου και ασχολούμαι με διάφορες δραστηριότητες. Όταν όμως έρχεται το ερωτικό κομμάτι παθαίνω πατατρακ, όταν δηλαδή πρόκειται να βγω κάποιο ραντεβού με κάποιον που ξέρω ότι του αρέσω και μου αρέσει και μένα παθαίνω κρίσεις άγχους σε βαθμό που θέλω να το ακυρώσω και να αράξω να δω ταινία σπίτι. Αντίθετα όταν δεν μου αρέσει είμαι πολύ cool. Ακόμα και τώρα που υπάρχει ένα παιδί που έχει τα πάντα και κυρίως με θέλει και μου αρέσει και μένα αρρωσταίνω κάθε φορά που είναι να βγούμε. What's wrong with me??

Αν σου άρεσε τόσο πολύ να είσαι μόνη σου και ήσουν γαλήνια με αυτό, δεν θα πάθαινες πατατράκ όταν σου αρέσει κάποιος. Θα ήσουν κουλ είτε σου άρεσε είτε όχι. Κι εδώ που τα λέμε, αν ήθελες πραγματικά τόσο πολύ να είσαι μόνη σου, δε θα σου άρεσε κανένας.

Το στρες που περιγράφεις, πριν το ραντεβού, ως ένα σημείο είναι κοινό σε όλους μας. Ως ένα σημείο όμως. Αν έχεις τόσο πολύ ώστε να ακυρώνεις τα ραντεβού (όχι να το σκέφτεσαι, αλλά να τα ακυρώνεις την πραγματικότητα), έχεις περισσότερο από το αναμενόμενο. Δεν ξέρω τι φοβάσαι, όπως φαίνεται κι εσύ δεν ξέρεις τι ακριβώς φοβάσαι, αλλά η εξήγηση δε νομίζω ότι είναι ότι θέλεις να είσαι μόνη σου.

Λείπουν διάφορες σημαντικές πληροφορίες από την ιστορία σου αλλά εγώ λέω, αν σου αρέσει κάποιος και δεν καταφέρνεις να τον πλησιάσεις λόγω του άγχους σου, το καλύτερο είναι να το ψάξεις για να βρεις τι είναι αυτό που φοβάσαι. Είτε μόνη σου, είτε με βοήθεια.

________________
2.

γεια σου αμπά, σου έχω ξαναγράψει. Τότε έψαχνα γιατι κάποιες γυναίκες μένουν μόνες τους. Τελικά αφού το βρήκα, βρήκα και ενα σύντροφο μου με κεράτωσε και με απάτησε όσο δε γινόταν και επίσης με φλόμωσε στο ψέμα. Εναν ιδιο είχα και πριν απο 7 χρόνια και αφού κατάλαβα οτι και εγώ δεν κανω κατι καλά, σκέφτομαι να αρχίσω με δεδομένο οτι και ο επόμενος κάπως ετσι θα είναι, όχι απο άποψη, αλλά γιατι και εγώ διαλέγω πάντα τέτοιους άντρες.
Πιστεύω οτι ολα είναι επιλογές μας, και οτι μέχρι κάποια ηλικία μπορoύμε ακόμα να διαλέγουμε τους συντρόφους μας. Εσύ τι λες; Σε ευχαριστώ, φιλάκια-έχω ξαναστέιλει

Λέω ότι η αναγνώριση ενός pattern στη συμπεριφορά μας είναι ένα μεγάλο βήμα, αλλά είναι το πρώτο, και χωρίς το επόμενο είναι κάπως άχρηστο. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να υποθέτεις ότι έχεις βρει μια κανονικότητα στη συμπεριφορά σου μετά από μόλις δύο εμπειρίες – και η μια από εφτά χρόνια πριν – αλλά αν δεχτούμε ότι έτσι είναι, δεν αρκεί να μένεις εκεί. Το θέμα είναι το 'γιατί'. Γιατί διαλέγεις τέτοιους άντρες; Τι κοινό έχουν αυτοί οι 'τέτοιοι'; Η απάτη; Τα ψέματα; Καταλαβαίνεις ότι σου λένε ψέματα ή σου το αποκαλύπτουν αυτοί; Τι είναι αυτό που σε τραβάει;

Γιατί τόση ηττοπάθεια; Ίσως να ανακάλυψες ένα στοιχείο της συμπεριφοράς σου, (μην το δένεις και κόμπο, ίσως και όχι), τώρα μην πέφτεις ανάσκελα να σε πατήσει το τραίνο. Σε όλες τις ηλικίες έχουμε τη δυνατότητα της επιλογής.

________________
3.

Γιατι μου αρεσει να βλεπω ῾ἁισθησιακες ταινιες῾῾με λεσβιες , ξερεις απο αυτες τις ξανθιες με τα πλαστικα προσοντα , ενω ειμαι ενα απλο κοριτσι σε straight σχεση που με καλυπτει πληρως ; Δεν νομιζω οτι ειμαι λεσβια , ουτε bi . Τι μου συμβαινει;- δεν ξερω ποια ειμαι

Τίποτα απολύτως. Μας αρέσει αυτό που μας αρέσει και είμαστε αυτό που είμαστε. Δεν χρειάζεται ερμηνεία. Έτσι είναι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Χαλάρωσε και απόλαυσε το.

________________
4.

αγαπητη Α, μπα, είμαι 18 χρονών και πέρασα φέτος μια σχόλη 5 ώρες από την πόλη μου. Ο κολλητός μου ομως που είναι 15 πρέπει να τον πείραξε αυτό και γενικά το οτι μες την χρονιά δεν πολύ μιλούσαμε και δεν βγαιναμε. και τωρα δεν μου μιλαει καν. κανει σαν να ειμαστε αγνωστοι. και δεν μαλωσαμε. απλα πρεπει να φυγω. αυτος θεωρει οτι εγω στην φιλια αυτη δεν εδωσα τιποτα. δεν το επαιρνα τηλεφωνο ποτε. δεν του εστελνα ποτε . τιποτα. απλα τωρα που δεν μιλαμε καθολου νιωθω περιεργα. δεν θελω να μαθαινω απο τριτους. τον εχω σαν αδερφο τι να κανω;;;;

Δεν έπαιρνες ποτέ τηλέφωνο ή αυτός ισχυρίζεται ότι δεν έπαιρνες ποτέ τηλέφωνο; Όπως και να έχει, πιστεύεις ότι ισχύει; Να είσαι ειλικρινής. Μπορεί να παρασύρθηκες από τη νέα σου ζωή, δεν είναι παράξενο. Να πεις την αλήθεια όμως, μόνο έτσι θα έχεις πιθανότητες να τον μαλακώσεις. Πες αυτό που συνέβη, πες του ότι τον έχεις σαν αδελφό, προσέγγισε τον. Δεν χρειάζεται να μαθαίνεις από τρίτους, κάνε την προσπάθεια σου.

________________
5.

Πιστεύεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά δεν μπορούν να αγαπήσουν; Που είναι ανίκανοι να αγαπήσουν ακόμα και ένα άτομο στη ζωή τους; Όχι επειδή δε θέλουν, αλλά επειδή δεν μπορούν; Και αυτό συμβαίνει επειδή αγαπούν υπερβολικά και μόνο τον εαυτό τους ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι, πχ φόβος;

Υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστοι, τρομερά επικίνδυνοι για την κοινωνία, και μερικές φορές γίνονται δολοφόνοι κατ' εξακολούθηση. Μήπως καταφεύγεις σε μια σπάνια απόκλιση της ανθρώπινης συμπεριφοράς για να εξηγήσεις γιατί ο Τάκης ή η Μαρία δεν συγκινείται από τις προσπάθειές σου; Μπορεί να αγαπάει πολύ τον εαυτό του/της , αλλά σίγουρα δεν φοβάται. Μπορεί, αλλά δεν θέλει. Εδώ μέχρι και ο Ντέξτερ αγάπησε.

("Να αγαπήσουν" ρωτάς, ναι; Η απάντηση είναι μόνο για αυτό.)

________________
6.

Αγαπητή Α μπα, καλησπέρα!
Με το φίλο μου αποφασίσαμε να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας. Προέκυψε μετά από κουβέντα που έγινε με δική μου παρότρυνση γιατί καταλάβαινα ότι δεν ήμασταν όπως πριν.
Μου είπε λοιπόν, ότι δεν τον ελκυω σεξουαλικά όσο πριν , όμως θέλει να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε. Αν βγει, έχει καλώς αλλιώς θα χωρίσουμε.
Συμφώνησα να προσπαθήσουμε.. Όμως θα ήθελα μια εντελώς αμερόληπτη και αντικειμενική άποψη. Για αυτό σε ρωτάω πιστεύεις ότι έχει έρθει το τέλος στη σχέση μας ή αν προσπαθήσουμε και οι δύο ίσως τα καταφέρουμε;
Σ'ευχαριστώ αν με διάβασες και απάντησες και στο δικό μου " πρόβλημα" .-Strawberry

Δεν πιστεύω ότι έχει έρθει οπωσδήποτε το τέλος στη σχέση σας, αλλά δε νομίζω ότι αυτό που λέει λύνεται με προσπάθεια. Νομίζω ότι ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει είναι με την έλλειψη προσπάθειας. Δεν ξέρω πόσο καιρό γνωρίζεστε και τι σχέση έχετε για να κάνετε τον κόπο και τη δουλειά που απαιτείται, αυτό είναι σημαντικός παράγοντας. Ας πούμε ότι υπάρχει καλός λόγος για να κρατήσετε τη σχέση. Τότε το τελευταίο που θα βοηθήσει είναι η προσπάθεια σου να τον πείσεις ότι είσαι ελκυστική, αυτό δε γίνεται. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν νιώθει το ίδιο επειδή σε θεωρεί δεδομένη και άρχισε να βαριέται. Είναι κατανοητό μετά από χρόνια, αλλά μετά από μήνες σημαίνει κάτι άλλο. Εσύ πιστεύεις ότι έχει δίκιο που σε θεωρεί δεδομένη; Είσαι; Αν είσαι, πολύ κακώς. Δεν χρειάζεται προσπάθεια προσέγγισης, μεγαλύτερη ανεξαρτησία χρειάζεται.

________________
7.

δαιτηρω μια σχεση απο την πολη μου με εδω και τρια χρονια με εναν 23 (που μονο 23 χρονος δεν ειναι στο μυαλο και τις ασχολιες,δεν εχει παει ακομα στρατο γιατι ακομα το σκεφτεσαι,εχει παρατησει τη σχολη του και δεν ψαχνει για δουλεια,ΤΟΝΙΖΩ το δεν ψαχνει οχι απλα δεν βρισκει..) ετσι λοιπον καθε σαββατοκυριακο γυρναω στην πολη μου για να τον βλεπω καθως κ ο ιδιος δεν εχει τη δυνατοτητα να ερχεται συχνα εκει που σπουδαζω με τα χρηματα των γονιων του.. εχω δυο μικρα αδερφια (12 και 8 ετων) μητερα και θεια με καταθλιψη και πατερα που δεν συμμετεχει σε τιποτα λογω της δουλειας! υστερια μεσα στο σπιτι και τρομερη πιεση απο τη θεια για περισσοτερη αγαπη(εμενα προσπαθει να με προσεγγισει με χρηματα και ρουχα παρολο π στενευεται οικονομικα).. η ιδια εκμεταλλευεται την κατασταση της για να εκμεταλλευεται κι εμας.. απο μικρη ενιωθα η ψυχολογος της οικογενειας να ακουω γιατι δεν ειναι καλα η μαμα , η θεια μου και τα λοιπα και πιστευω πως ολα αυτα μ δημιουργησαν ψυχολογικα αλλα με βοηθησαν και να ωριμασω! επισης απογοητευομαι συνεχεια απο τους φιλους μου..το αγορι μ εκνευριζεται που ειμαι συνεχεια με τα μουτρα κατω ,στα χαμενα και γιαυτο στρεφεται κ αλλου η προσοχη του!! ο ιδιος αν κρινω απο τις αντιδρασεις του ειναι αναισθητος για το οτιδηποτε γιαυτο και ειναι αδιαφορος γιαυτα που συμβαινουν σε μενα και βαριεται ν με ακουει γιατι λεει δεν θα αλλαξει κατι ακομα κ αν τα συζηταμε συνεχεια.. συγγνωμη για την "εκθεση" μου , θα το καταλαβω ακομα κ αν βαρεθεις ν τη διαβασεις.. η ερωτηση μου ειναι η εξης,ή μαλλον οι ερωτησεις μου: ειμαι εγω υπερβολικη που του ζηταω να με καταλαβει; ειμαι πιο ωριμη για την ηλικια μ γιαυτο τα δινω ολα τοσο σημασια ή ισα ισα ειμαι πιο ανωριμη γιαυτο και τα υπεραναλυω ολα στη ζωη μου (οπως αυτο το κειμενακι) αντι να ειμαι χαλαρη; σε τι φταιω, τι να κανω; εκτος απο το να παω στον ψυχολογο..- Aγαπητη Α, μπα.. ειμαι 19 ετων ..φοιτητρια!

Ελπίζω να πας σε ψυχολόγο γιατί νομίζω ότι είτε υπερβάλλεις είτε όχι (για την οικογενειακή κατάσταση), σημασία έχει ότι εσύ βλέπεις ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις σου με τους συγγενείς σου, και αυτό έχει σημασία, αυτό πρέπει να συζητήσεις. Ο ψυχολόγος είναι το πιο κατάλληλο πρόσωπο και με τη βοήθεια του θα καταλάβεις αν τα υπεραναλύεις ή όχι. Μη βιάζεσαι να κρίνεις αν είσαι πιο ώριμη για την ηλικία σου, αυτή την ερμηνεία άσε την για τελευταία.

Θα ήταν ευτυχία αν και ο φίλος σου ήταν κατάλληλος για συζήτηση, αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι. Το ξέρεις καλύτερα από όλους, ξεκινάς την ερώτηση στολίζοντας τον, και μετά απορείς που δεν θέλει να σε στηρίξει ψυχολογικά; Για ποιο λόγο κάνεις δέκα ώρες ταξίδι κάθε σαββατοκύριακο; Για να συναντήσεις κάποιον που λες ότι είναι αναίσθητος και αδιάφορος για τα πάντα; Τα προβλήματα με τους δικούς σου δε λύνονται εύκολα, αυτό όμως το πρόβλημα το έχεις προσθέσει μόνη σου στον εαυτό σου.