Μεταξύ του 1890 και των αρχών του 1900 χιλιάδες εικονογραφήσεις σε περιοδικά και σε δημόσιους χώρους προειδοποιούσαν για τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε η κοινωνία αν οι γυναίκες αποκτούσαν δικαίωμα να ψηφίζουν, να οδηγούν αυτοκίνητα και να καπνίζουν δημόσια. Το μήνυμα σε Αγγλία και ΗΠΑ ήταν ότι αν οι γυναίκες αποκτούσαν δικαιώματα το μέλλον θα ήταν φρικιαστικό. Σύμφωνα με εκτιμήσεις μεταξύ 1893 και 1918 σχεδιάστηκαν 4.500 διαφορετικές εικόνες.
Οι γυναίκες δεν διεκδικούσαν μόνο το δικαίωμα ψήφου, αλλά το δικαίωμα να μιλούν δημόσια και να διεκδικούν δημόσια αξιώματα, να μην είναι περιορισμένες στη ζωή μέσα στο σπίτι. Εκείνη την εποχή η φράση 'public woman' σήμαινε 'πόρνη' και η αντίληψη της κοινωνίας ήταν ότι οι γυναίκες που εμφανιζόταν δημόσια χωρίς συνοδεία, ήταν πόρνες.
Στις απεικονίσεις εμφανίζονται άντρες που κάνουν οικιακά σε παρατημένα νοικοκυριά, γυναίκες που τσακώνονται με αστυνομικούς, που εμφανίζονται στα δικαστήρια ή γελοιποιούνται δημόσια. Είναι καρικατούρες, άσχημες, υστερικές, "αντρογυναίκες" και ανίκανες.
Οι εικονογραφήσεις είχαν μεγάλη επίδραση στην άποψη του κόσμου για το γυναικείο κίνημα και κάποιοι εικονογράφοι έγιναν επώνυμοι. Οι γυναίκες που διαμαρτυρόταν ότι η παρουσίαση αυτή είναι μειωτική, κατηγορούνταν για έλλειψη χιούμορ. Οι Σουφραζέτες γρήγορα κατάλαβαν ότι αν θέλουν να περάσουν το μήνυμα τους, πρέπει να κάνουν αντεπίθεση με το ίδιο μέσο, και σύντομα κυκλοφόρησαν προσεκτικά σκηνοθετημένες φωτογραφίες των ηγέτιδων τους που τις παρουσίαζαν ήρεμες, συγκροτημένες και 'θηλυκές'.
σχόλια