LIVE!

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια μικρή φίλη με ένα μεγάλο πρόβλημα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια μικρή φίλη με ένα μεγάλο πρόβλημα Facebook Twitter
60

________________
1.


Αγαπητη Λενα,

Μπορει να σου ακουστει χαζο και παιδιαστικο να ασχοληθεις με το θεμα μου αλλα κοντευουν να σπασουν τα νευρα μου! Συγγνωμη και για το σεντονι. Ειμαι 19. Εχω χασει μια χρονια στο δημοτικο για ιατρικους λογους αρα δινω πανελληνιες σε 3 μηνες. Το προβλημα μου ειναι η ασχημη συμπεριφορα μιας παρεας κοριτσιων. Οταν ημασταν μικρες με φλερταρε το αγορι της Δ. Ενω εγω τον απερριψα και της το ειπα αμεσως, εκεινος τα αρνηθηκε ολα. Ακομα και μετα απο μηνυνατα που της εδειξα φεροταν σαν τυφλη. Καταλαβαινω πως θελει να λεει ψεμματα στον εαυτο της γιατι ειναι ερωτευμενη. Ομως 3 χρονια μετα, μου κανει τη ζωη κολαση. Πεθανε τραγικα ο πατερας της πριν ενα χρονο και μια βδομαδα μετα, τα εφτιαξε με τον διδυμο αδερφο μου μονο και μονο για να "δειξει κατι". Φερεται τρελα. Στο μαθημα δεν τολμαω να πω κατι στον καθηγητη ή να κανω κατι και σχολιαζομαι αμεσως. ΠΟΤΕ, μα ποτε δεν μπηκα στη διαδικασια να απαντησω. Αντιθετως, οταν ειναι απαραιτητο να της μιλησω το κανω με τον πιο ευγενικο τροπο, φυσιολογικα. Το θεμα ειναι οτι ειναι παρα πολυ ασχημη ( αντικειμενικα, δεν λεω ευκολα καποιον ασχημο) και ολη μερα με λεει μπαζο. Εκει που θελω να καταληξω ειναι πως πατα πανω στις αντοχες μου και συνεχιζει. Δεν θα με ενδιεφερε αλλα με εχει κανει πια να θελω να την χτυπησω. Δεν θεωρω οτι αν της μιλησω ή κανω συζητηση θα καταλαβει και πραγματικα δεν ξερω τι να κανω για να μπορεσω να συνυπαρξω αρμονικα μαζι της. Καθως με τον αδερφο της και μια πολυ καλη της φιλη ( τη μοναδικη) εχουμε παρα πολυ καλες σχεσεις και θα παμε στην ιδια σχολη ( στανταρ) ,θα ειναι παντα μπροστα μου. Δεν αντεχω αλλη ψυχολογικη βια, χρειαζομαι βοηθεια στο πως να διαχειριστω το θεμα!


Γιατί λες ότι είναι μια παρέα κοριτσιών αφού στη συνέχεια λες μόνο για μία, και μάλιστα συμπληρώνεις ότι με την καλή της φίλη και τον αδερφό της τα πας πολύ καλά; Άλλο να έχεις μια στραβωμένη μαζί σου, κι άλλο να έχεις μια παρέα στραβωμένη μαζί σου.


Τώρα το σχολείο τελείωσε, και η ιστορία τελείωσε επίσης. Νομίζεις ότι θα είναι πάντα μπροστά σου, αλλά δεν θα είναι. Θα είσαστε σε διαφορετικούς κύκλους, δεν θα μοιράζεστε κάθε μέρα μια αίθουσα. Θα βρεις νέα ενδιαφέροντα, νέες παρέες, νέες ασχολίες και νέες δυνάμεις. Στο μέλλον ίσως καταλάβεις πού οφείλεται όλη αυτή η επιθετικότητα, και δε νομίζω ότι η μοναδική εξήγηση είναι ότι τρία χρόνια πριν σε φλέρταρε το αγόρι της.

________________
2.


Έφτασα 31 και μολις βγαίνω από την δεύτερη σερί σχέση μου (ενά μιση χρόνο) και τρίτη σοβαρή σχέση μου..
Το πρόβλημα μου είναι πως και στις 2 σχέσεις άκουσα μία κατηγορία σχολίων που ήταν παρόμοια: τα συχνά παράπονα μου για το καθετι, η έλλειψη δραστηριοτήτων, η έλλειψη πιο έντονης κοινωνικής ζωής..
Ομολογώ πως είμαι γκρινιάρης, και παρόλο που γι αυτο κατηγορώ το ότι ζω κάπου στη βόρεια ευρώπη, έχω έντονα την υποψία πως είμαι γενικότερα ανικανοποίητος και οχι τόσο ευτυχισμένος.
Συχνά κάνω κάποια σχέση, απασχολούμαι, βάζω όλο το βάρος μου πανω σε αυτήν, και είτε εν τελει βαριέμαι είτε με βαριούνται...
Δεν βρίσκω πολλά ενδιαφέρονται - μάλλον δεν απέχω και πολύ απ τον μέσο άντρα/Έλληνα, αλλά μιας και οι φίλες μου είναι βορειοευρωπαίες είναι συχνά συνηθισμένες σε ένα άλλο ρυθμό. Μου αρέσει να με σπρώχνουν να μαι πιο δραστήριος αλλά δε μπορώ να γίνω κάποιος που δεν είμαι.
Μιας και νιώθω πως μεγαλώνω, και πως θα ήθελα επιτέλους να κάνω κάτι που θα κρατήσει.. Τι με συμβουλεύεις;- Γιώργος

Να σταματήσεις να αράζεις σαν πασάς και να περιμένεις να σε διασκεδάσουν οι άλλοι, ή να σε διασκεδάσει η χώρα που βρίσκεσαι, ή οι γκόμενές σου, ή οι περαστικοί. Περιμένεις από τους άλλους να σε σπρώξουν, αλλά αν το κάνουν τους απορρίπτεις.


Κοίτα, δεν μπορώ να τα γράψω ήρεμα και δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να προσπαθήσω να σου το φέρω με τρόπο. Δεν έχω καθόλου υπομονή για ανθρώπους που έχουν γεννηθεί στην καλή πλευρά του πλανήτη, έχουν την υγεία τους, χρήματα, προτάσεις και περιθώρια να αφήσουν πίσω τους κάτι παραπάνω από μια χούφτα σκόνη, και σπαταλούν το οξυγόνο βαριεστημένοι και γκρινιάζοντας που η παράσταση δεν έχει αρκετά εφέ. Δεν έχεις ούτε ένα ενδιαφέρον; Είναι δυνατόν; Δεν σε έχει συγκινήσει ούτε μια μελωδία, μια κουβέντα κάποιου κάποτε, ένα φαγητό; Κάτσε και γκρίνιαζε. Κάτσε στο καρεκλάκι, και πες σε όσους είναι δίπλα σου ότι δεν σου αρέσει τίποτα. Δεν σε προσπερνούν μόνο οι γυναίκες. Σε προσπερνάει η ζωή σου. Έχεις πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από τον να μην σε παρατήσει η επόμενη στα δύο χρόνια.

________________
3.


ειμαι σε κακη φαση , εγω εχω φερει τον εαυτο μου εδω επειδη θελω πολυ εναν αντρα που ποτε μου δεν καταφερα να τον εχω ουσιαστικα . Τον γνωρισα στα 17 και τον ερωτευτηκα - καψουρευτηκα αμεσως ! Στα 21 πια καταφερα μετα απο πολλες προσπαθειες να μιλαμε για ενα διαστημα καθε μερα , αν και υπηρχε αποσταση (μενει στην πολη που καταγομαι και εγω σπουδαζω αθηνα )να μ λεει οτι θελει να με δει και ειμαστε σε μια "καλη " κατασταση . Η χαρα μου δεν περιγραφοταν , ημουν στα αστερια και ξαφνικα επεσα στην γη...οταν ηρθαμε πιο κοντα δεν καναμε σεξ , δεν μου βγηκε !ενω τον θελω δεν μου βγηκε να το κανω μεσα στο αμαξι του εκεινο το βραδυ , απο τοτε ολα αλλαξαν , ξενερωσε λεει , του εξηγησα οτο κομπλαρα και αυτος ελεγε τα δικα του . Αρχισαμε να μιλαμε παλι , περασαν οι γιορτες και οταν γυρισα πισω σταματησε να μ μιλαει , μονο οταν εστελνα εγω και ειχε μια εγωιστικη σταση , μου μιλησε ασχημα , ειπε οτι ξενερωσε , τι προσπαθησε και δεν του βγαινει , οτι ηταν λαθος που εκανε κατι με εμενα ενω υπηρχε αποσταση , με ειπε δηθεν που το παιζει ιστορια στο facebook και γενικα με τα πεινωσε ! παρολα αυτα καθε βραδυ κλαιω , ριχνω ευθυνες σε μενα , εχω πρηξει ςτις φιλες μου οτι τον θελω κι οτι δεν αντεχω να μην του μιλαω ,δεν μπορω να πιστεψω την πραγματικοτητα , βαθια μεσα μου ελπιζω οτι θα μιλησουμε παλι και ηταν μονο ενα καυγας....
#απελπισια #μαυρος #κυκλος –μαριλου

Αχ, με γονάτισες ρε Μαριλού. Δεν αντέχω να σου απαντήσω. Τις προάλλες είπα ότι δεν θα απαντάω πια σε ερωτήσεις τύπου 'μου άλλαξε τα φώτα αλλά εγώ τον αγαπώ'. Νομίζω ότι πρέπει πια να το κάνω πράξη. Ελπίζω στο κουράγιο των αναγνωστών.

________________
4.


πιστεύεις όλες τις βλακείες που σου λέει ο κάθε άγνωστος εδώ, που μπορεί να είναι και για δέσιμο; για σκέψου το, γιατι δεν φαινεσαι χαζη.- Τινα


Ενώ η καχυποψία και ο χαρακτηρισμός 'για δέσιμο' δείχνουν εξυπνάδα;

 

________________
5.


Ντρέπομαι. Έδειρα το 25μηνών μωρό μου. Του έδωσα μία στον πισινό και μία στο χεράκι του. Αισθάνομαι απαίσια. Όλη μέρα είχε τις κακές του και 2 μέρες τωρα δοκιμαζει τις αντοχές μου. Κι άντεξα, μέχρι απόψε. Ντρέπομαι. Δεν είσαι στήλη για παιδιά αλλά θέλησα να το πω κάπου. Έκλαιγα μετά και το γέμισα φιλιά αλλά θεωρώ ότι έφτασα σε άσχημο σημείο.- trexagireve

Δεν είναι στήλη για παιδιά, αλλά μου φαίνεται περίεργο που περιγράφεις ένα παιδάκι 2 χρονών ως 'μωρό 25 μηνών'. Του χρόνου θα λες ότι είναι 36 μηνών; Ως πότε θα είναι μωρό; Δεν ξέρω αν έχει σχέση με τα υπόλοιπα, αλλά μου κάνει εντύπωση.


Φτάνει με τις τύψεις τώρα. Υπάρχει εξοντωτική πίεση από την κοινωνία προς τις γυναίκες να είναι τέλειες μανάδες και να μην κάνουν λάθη. Οι μανάδες όμως λυγίζουν, μερικές φορές κουράζονται κα απελπίζονται. Δεν είναι Άγιες, ούτε υπεράνθρωποι με ατελείωτες δυνάμεις. Τα παιδιά είναι δύσκολη υπόθεση και ο ρόλος της μητέρας γεμάτος νάρκες. Είσαι άνθρωπος, έκανες ένα λάθος, το ξέρεις πολύ καλά, και τώρα αισθάνεσαι άσχημα γι' αυτό που έγινε. Ο κόσμος απαιτεί από τις μάνες να είναι πάντα άψογες και τέλειες και υποκρίνεται ότι τα παιδιά είναι αγγελούδια. Έχεις πολύ δίκιο που λες ότι το παιδί δοκιμάζει τις αντοχές σου. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που οι μανάδες αυτά ούτε να τα σκεφτούν δεν τολμούν, πόσο μάλλον να τα συζητήσουν ανοιχτά. Είναι μια ακόμα φάση που θα διανύσετε μαζί, και θα περάσει. Φιλιά στο μωρό.

________________
6.


Αγαπητη Αμπα θελω να θεσω το εξης ερωτημα σ εσενα και τους αναγνωστες της λ(α)ιφο,γιατι βλεπω οτι παιζουν τετοιου ειδους κουφοι προβληματισμοι.Μετα απο διατροφικα διαταραγμενα φοιτητικα χρονια στα οποια διατηρουμουν με χορτα και κοκαζιρο σε κιλα 12-15κατω υψους (δεν μ ελεγες γεματη δλδ παρα το σκελετο μου που ειναι φαρδυς κ με ταση για να παιρνω)αμηνορροια,παρεμβασεις οικογενειας-ψυχοιατρων κλπ το γυρισα σε βουλιμια κ εγινα παλι αρκετων κυβικων(κιλα=υψος).Τωρα παλευω με νυχια δοντια να ξαναχασω,αφου ουτε εμενα μ αρεσουν,αλλα μου χει προκυψει το εξης :γιατι νομιζω οτι τα ατομα υψηλης νοημοσυνης-μορφωτικου επιπεδου ειναι αυτα που κυριως κατακρινουν τα παραπανω κιλα(myself included)?Δλδ βλεπω οτι εχω 'περαση' σε ατομα με αντικειμενικα ωραιο σωμα κ εμφανιση,εφοσον ειναι πολυ χαμηλου επιπεδου (σε στυλ αλητηζ-durexακιας-φτιαχνω μηχανακια) γιατι αυτη η κατηγορια ατομων θεωρει τα 'κυβικα' και τις 'καμπυλες'-ναι εχω μεγαλοκ***- προσον,Εχω την αισθηση-πεποιθηση οτι ποτε δεν θα βρω ενα συντροφο που και να ειμαι η πρωτη του επιλογη (κ οχι σε στυλ 5-10 κιλα παραπανω εσυ,100εγω,ας συμβιβαστουμε ο ενας με τον αλλο) και να ειναι ευστροφος-με χιουμορ-συζητισιμος?Εκτος κι αν ζω με 500 θερμιδες τη μερα για να περνιεμαι για λεπτη (= ατομο με αυτοελεγχο,νοημοσυνη,που δεν θα πρεπε να ντρεπεται για το σωμα του)?- αισθητικα προβληματισμενη

Το ερώτημα σου θα το απαντούσα αν ήταν θεωρητικό, αλλά εσύ προσπαθείς να χωρέσεις στα καλούπια που βάζεις στο μυαλό σου θυσιάζοντας και διακινδυνεύοντας την υγεία σου σε άκρως επικίνδυνο σημείο. Είσαι έξυπνη και έχεις χιούμορ, οπότε απευθύνομαι στη συνείδηση σου που καταλαβαίνει, και ας κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Τα αγόρια είναι το τελευταίο σου πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Έχεις διαστρεβλωμένη άποψη για τα κιλά σου και για το σώμα σου, για την εικόνα που δίνεις και για τον συμβολισμό όλων αυτών, και το πρόβλημα δεν λύθηκε την πρώτη φορά που παρενέβη η οικογένεια σου. Μην κάνεις μόνη σου δίαιτα. Πήγαινε σε διαιτολόγο που είναι εξειδικευμένος σε διατροφικές διαταραχές και ξεκινήστε μαζί κάτι οργανωμένο, σταθερό και βιώσιμο. Δεν ξέρω αν σου έκοψα το έξυπνο χαμόγελο από τα χείλη. Το ελπίζω όμως.

________________
7.


Είμαι η πεππα και είμαι 11 χρόνων. Μπορει να είμαι μικρή αλλα έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα . Τα έχω φτιάξει με ενα αγόρι απο την τάξη μου που τον αγαπάω αλλα αυτός στο σχολείο δεν μου δίνει καθόλου σημασία και είναι μαζί με μια άλλη κοπέλα συνεχώς. Την βλέπει σαν φίλη αλλα και εγώ θελω να μου δίνει σημασία. Τι μπορώ να κανω ; Παρακαλώ απαντήστε μου με ειλικρίνεια. Ακόμα σε θαυμάζω για τον τροπο που απαντας και πιστεύω θα με βοηθήσεις !- Pepa


Πέππα, τι ωραίο όνομα. Μεγάλη μου τιμή που διαβάζεις Α μπα, το λέω εντελώς ειλικρινά. Εντελώς ειλικρινής θα είναι και η απάντηση που θα σου δώσω.


Όποτε κάποιος σου φέρεται με τρόπο που δεν είναι σωστός, δεν θα ρωτάς 'τι μπορώ να κάνω για να αλλάξει συμπεριφορά' αλλά 'τι μπορώ να κάνω για να προστατέψω τον εαυτό μου'. Σε παρακαλώ να το θυμάσαι αυτό και στο μέλλον, γιατί θα προκύψει ξανά τέτοια κατάσταση, πολλές φορές. Αυτός που φέρεται σκάρτα πρέπει να αλλάξει τη συμπεριφορά του, όχι εσύ. Εσύ κάνεις ό,τι μπορείς για να είσαι σωστή απέναντι στους άλλους, αλλά το ίδιο σωστή πρέπει να είσαι και απέναντι στον εαυτό σου.


Μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε πότε μας φέρονται σωστά και πότε όχι. Την σωστή συμπεριφορά την καταλαβαίνουμε αμέσως. Την σκάρτη όχι τόσο εύκολα. Δεν θέλουμε να την δούμε, ειδικά αν μας έχουν υποσχεθεί ότι δεν θα μας κάνουν ποτέ κακό, αν έχουμε αγαπήσει κάποιον χωρίς να εξετάσουμε τον χαρακτήρα του πρώτα, αν δεν είχαμε άλλες παρόμοιες εμπειρίες πριν, ή αν μας έχουν μεγαλώσει λέγοντας ότι πρέπει να είμαστε πάντα καλά κορίτσια. Δυστυχώς, από αυτά που περιγράφεις, αυτό το αγόρι δεν σου φέρεται καλά. Όπως και να βλέπει την άλλη κοπέλα, φιλικά ή όχι, το δεδομένο είναι ότι στο σχολείο δεν σου δίνει καθόλου σημασία. Αυτό είναι σκάρτη συμπεριφορά από μέρους του. Δεν σου φέρεται σωστά, οπότε το αντανακλαστικό είναι 'τι μπορώ να κάνω για να προστατέψω τον εαυτό μου;' Δεν μπορείς να τον κάνεις να φερθεί όπως θέλεις. Μπορείς μόνο να φερθείς στον εαυτό σου με την καλοσύνη που του αξίζει.


Πέππα, φαίνεσαι έξυπνο κορίτσι. Νομίζω ότι ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου. Αν δυσκολεύεσαι, στείλε μου κι άλλο μήνυμα.

60

LIVE!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5Αμπα μου σε εκτιμώ πολύ αλλά νομίζω η απάντησή σου δεν ήταν κατάλληλη εδώ. Όλες οι μαμάδες συνήθως μέχρι να πάει 2 χρονών το παιδί μετράνε τους μήνες, κι αυτό γιατί τα αναπτυξιακά στάδια αλλάζουν πολύ από μήνα σε μήνα. Βέβαια, εδώ ξεπέρασε τους 24, αλλά το λέω γιατί κι εμένα μου είχε φανεί πολύ υπερβολή που το άκουγα από όλες τις μαμάδες!Επίσης, παραθέτω ένα βοηθητικό λινκ από το σύλλογο ελίζα για τη μαμά αν μας διαβάζει, για να βοηθηθεί. Είναι πολύ θετικό το ότι αναγνωρίζεις ότι ξεπέρασες τα όρια, όπως επίσης να μην καθησυχαστείς. Δράσε άμεσα. Ζήτα βοήθεια αν κουράζεσαι πάρα πολύ, φτιάξε καλύτερα το πρόγραμμά σου. Την επόμενη φορά μπορεί να είναι χειρότερα τα πράγματα και να προκαλέσεις ζημιά στο παιδί. Σόρυ αλλά εδώ δεν πρέπει να χαιδέψουμε τα αυτιά κανενός. http://eliza.org.gr/resources/
#2 Γιώργο μου θύμησες έναν καλό μου φίλο που όταν ζούσε στην Γερμανία και ενώ είναι γεννημένος και μεγαλωμένος εδώ συνέχεια γκρίνιαζε είτε για την δουλειά είτε για τις σχέσεις του. Τα τελευταία τουλάχιστον 5 χρόνια ζει στην Ελλάδα και ενώ θα έλεγε κανείς ότι πραγματοποίησε το όνειρο του αρκετά ικανοποιητικά παρ'όλες τις δύσκολες συνθήκες ακόμα γκρινιάζει. Μάντεψε! για τα ίδια ακριβώς πράγματα. Μόνο που τώρα δεν αντέχετε πλέον, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Aν και δε θα ήθελα να μετατραπούν τα comments της Αμπα σε "μανούλες του fb" βρήκα ένα άρθρο που μου άρεσε και συνδυάζει και Πέππα και διαπαιδαγώγηση παιδιών οπότε σας το αφιερώνωhttp://www.dailymail.co.uk/femail/article-2966958/What-s-Peppa-Pig-REALLY-teaching-children-One-mother-reveals-s-banning-bratty-hog-home.html#comments
#5 Επίσης τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του παιδιού η ανάπτυξή του είναι ραγδαία και διαφέρει μήνα με το μήνα. Για τα παρακολουθέι κανείς τα αναπτυξιακά ορόσημα (πχ ομιλία με φράσεις κλπ) δεν αρκει να πει 2 χρονών πχ αλλα χρειάζεται μια πιο λεπτομερής χρονολόγηση. Γιαυτι εχει επικρατήσει η ηλικία με μήνες κυρίως οταν απευθύνεσαι σε επιστήμονες αλλα και γενικα. Δε σημαινει κατι το οτι λεει 25 μηνών η κοπέλα.
Aυτό που ρωτούσα πόσων χρονών είναι κι η απάντηση ερχόταν σε μήνες, πάντα με άφηνε σε απορία κι ήλπιζα να έχει κι άλλη εξήγηση εκτός της υπόθεσης περί άρνησης εκ μέρους των γονιών πως το μωρό μεγαλώνει. Αλλά δε με αφορούσε ποτέ άμεσα για να το ψάξω, οπότε ευχαριστώ! :)
#1 "μου κανει τη ζωη κολαση"Χωρίς να έχω καμία διάθεση να υποτιμήσω το πρόβλημά σου, που σε έχει φτάσει στα όριά σου, ωστόσο δεν μπορώ να μην σχολιάσω αυτά που αβίαστα προκύπτουν από τα γραφόμενά σου. Δεν πίστεψε τους ισχυρισμούς σου αναφορικά με το αγόρι της, παρά τις αποδείξεις που τις προσκόμισες. Σύναψε σχέση με τον αδερφό σου. Σε σχολιάζει συνεχώς αρνητικά και κακόβουλα και σε αποκαλεί μπάζο. Εχμ, όλα αυτά δεν αρκούν για να σου κάνουν τη ζωή κόλαση, εφόσον αυτή η κοπέλα δεν είναι καν φίλη σου, που σημαίνει ότι καμία σχέση δεν είσαι υποχρεωμένη να διατηρείς μαζί της - ούτε καν να την βλέπεις -, πέρα από τις ώρες που συμπίπτετε στον ίδιο χώρο αναγκαστικά (σχολείο). Τώρα το σχολείο τέλειωσε κιόλας! Αν δηλαδή δεν έχουν συμβεί γεγονότα που δεν αναφέρεις, πραγματικά είναι ένα καθ' όλα αντιμετωπίσιμο πρόβλημα, ασήμαντο. Αδιαφορείς και τελειώνει η δουλειά. Άσ' την να λέει ό, τι θέλει, όσο θέλει και όπου την παίρνει. Εναλλακτικά, αν σε ενδιαφέρει, πες και εσύ για αυτήν ό, τι θέλεις αντίστοιχα, με τη σειρά σου. Αν νιώθεις, δηλαδή, ότι μια τέτοια επιλογή δεν θα σε φθείρει περισσότερο, αλλά το αντίθετο.Το ότι σε σχολιάζει αρνητικά σε ό, τι κάνεις και ό, τι λες δεν υποδηλώνει μόνο του ψυχολογικό πόλεμο. Μάλλον εσύ το εκλαμβάνεις έτσι. Αρέσκεται να λέει την γνώμη της και να πυροδοτεί μια αντιπαράθεση ή να δημιουργεί μια ίντριγκα (μαζί σου). Δεν έχει καμία σημασία ο λόγος που το κάνει, γιατί δεν είναι κοντινός σου άνθρωπος για να σε αφορούν οι προθέσεις της και να της φτιάξεις το ψυχολογικό προφίλ.Το ότι σε αποκαλεί μπάζο, επίσης δεν συνιστά μόνο του ψυχολογικό πόλεμο. Είναι η κρίση της για τα μούτρα σου, που εκείνη βρίσκει κάποιον λόγο για να την εκφράζει. Ο τρόπος που το κάνει είναι αγενής (αλλά υπάρχουν και ανάγωγοι στον κόσμο, δεν θα τους σκοτώσουμε!), και αυτό θα έπρεπε να αποτελεί έναν παραπάνω λόγο για να μην ασχολείσαι καθόλου και να μην αφήνεις να σε επηρεάζει (ακόμα και για άμυνα) - αν εσύ είσαι ευγενής. Α! Και κάτι ακόμα που πέρασε ντούκου : Aπό πού κι ως πού θα την βλέπεις μπροστά σου κάθε μέρα μετά το σχολείο;;; Eπειδή έχετε κοινές παρέες; Και εσύ δεν μπορείς να θέσεις τα όριά σου στις παρέες ΣΟΥ, στο ποιόν θα συναντάς και ποιόν όχι/ποτέ/για κανέναν λόγο;; Tί και ποιός είναι αυτό/ος που θα σε εμποδίσει να το κάνεις; Αν οι φίλοι σου ή η παρέα σου δεν μπορεί να το καταλάβει αλλά πολύ περισσότερο δεν σε σεβαστεί και δεν το εφαρμόσει, αντιλαμβάνεσαι φυσικά ότι τότε περίτρανα σου αποδεικνύουν πως δεν είναι φίλοι σου. Και πως η παρέα σας δεν είναι ισότιμη - κάποιοι δεν υπολογίζουν κάποια...Το αυτό ισχύει και με τον αδερφό σου.
#5 Εχω μικρό παιδί και καταλαβαίνω τι περνάς. Δεν ειναι εύκολη η μητρότητα και ας είναι τοσο υπέροχη. Κια επειδή κανείς δε σου λεει πως να το κάνεις θα σου έλεγα να ψαχτείς σε διαφορα θέματα με το παιδί και τη διαχείρηση του παρορμητικού μας θυμού. Σχεδόν πάντα τα ζητήματα προκύπτουν απο το γεγονός οτι δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα απο τη θέση του παιδιού και να κατανοήσουμε τις πράξεις του και πολλές φορές τη γκρίνια του. Εχω άπειρα παραδείγματα στο μυαλό μου στα οποία περιμένουμε το παιδί να φερθεί πιο τυπος και υπογραμμός και απο ενήλικα πραγματο τοποίο δεν γίνεται. Και εδώ διαφωνώ με το σχόλιο Λένας. Η κοινωνία είναι πιο απαιτητική με τα παιδια αποτι με τους γονείς τους. Το παιδι δεν δοκιμάζει τα όριά σου (όρεξη έιχε) προσπαθει να σου πει οτι κατι δεν παει καλα και εσυ δεν εχεις τρόπο να το καταλάβεις
και με όλο το σεβασμό στη Λένα (της οποίας τη στήλη διαβάζω και αντιλαμβάνομαι εναν άνθρωπο με εξαιρετική παιδεία, διαβασμένο και που ψάχνεται διαρκώς) νομίζω οτι πρέπει να απευθυνθείς σε μια πιο εξειδικευμένη ομάδα γιατι σχόλια του τυπου 'το παιδι δοκιμάζει τα όρια σου' ειναι παρωχυμένα παιδαγωγικά. Και για να μην παρεξηγηθώ τέτοια έλεγα και εγω πριν κανω παιδια και ψαχτώ
Εγώ πάλι που είμαι μητέρα θα πω πως πράγματι το παιδί δοκιμάζει τα όριά σου!δεν το κάνει επίτηδες, τα παιδιά είναι χειριστικα γιατί ακόμα δεν κατανοούν έννοιες κοινωνικής ευπρέπειας και ορθής συμπεριφοράς. Γι αυτό άλλωστε είναι τόσο σημαντικό να θέσει ο γονιός όσο μπορεί σωστά όρια και πειθαρχία. Το πώς θα τα θέσει είναι το ζητούμενο και εδώ όλοι μας,γονείς και μη, ευχόμαστε για σωστή διαπαιδαγωγηση. Όσο για το μπατσάκι, εντάξει, έγινε, μην αυτοχαστουκιζεσαι, έχει συμβεί σε πολλές -δεν εξαιρω τον εαυτό μου - και απλά φροντίζεις να κατανοήσεις γιατί έφτασες εκεί για να μην επαναληφθεί.
Παιδιά, ΔΕΝ δοκιμάζουν τα όριά σας τα παιδιά. Σας παρακαλω, διαβάστε κάποιο βιβλίο σχετικό με αναπτυξιακή ψυχολογία. Περνάνε από φάσεις τα παιδιά, τις οποίες πρέπει να αποδεχτούμε και να κατανοήσουμε. Διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο τις προάλλες, διαβάστε το αν ασχολείστε με παιδάκια. Δεν κρίνω κανέναν γονιό, αλλά θεωρώ ότι είναι καλό να ενημερωνόμαστε και να μην πιστεύουμε ότι τα ξέρουμε όλα. Να διασταυρώνουμε απόψεις (γτ υπάρχουν και πολλοί ψυχολόγοι που λένε μαλακίες) και να διαλέγουμε αυτά που ταιριάζουν σε εμάς και στο παιδί μας. Κυρίως με σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού και με αγάπη. http://www.mitrikosthilasmos.com/2013/01/o.html?m=1
#6το "κοκαζιρο" ειναι αντιστοιχου λεξιλογίου με το "αμπελαλε" του τσουκαλα?κατα τα αλλα , εχεις μπλεξει τους μεγαλους κωλους με τα μηχανακια.του μεγαλου κωλου τα εννιαμερα...
#4μεγαλη ηλιθιοτητα να θεωρεις την ειλικρινεια απαραιτητη για να κανεις μια απλη συζητηση στο ιντερνετ, μεταξυ αγνωστων.ΦΥΣΙΚΑ και ο καθενας μπορει να πει οτι του κατεβει, οτι ακουσε, οτι ειδε, οτι φανταστηκε, οτι θα θελε, για τον οποιονδηποτε λογο, η ακομα και να πει την αληθεια.οι συζητησεις στο ιντερνετ ειναι "υποθεσεις εργασιας", δεν βασιζονται στην εξακριβωση της πραγματικοτητας.
Νο.2: Έγω καταλαβαίνω να βαριέσαι τα hiking και όλα αυτά, οι έλληνες δεν τα έχουμε συνηθίσει αυτά (οι πιο πολλοί ίσως). Δεν θα κάτσω να ξυπνήσω Σάββατο πρωί για να κάνω τέτοιες δραστηριότητες αλλά με χαρά θα πάω για καφέ γιατί έτσι έχω μάθει να κάνω στην Ελλάδα. Αλλά το να μην έχεις κοινωνική ζωή; Γιατί; Επίσης τι περιμένεις από μια σχέση να είναι το μαξιλάρι σου, να είναι εκεί για να μην έισαι μόνος σου γιατί βαριέσαι να βγεις στον έξω κόσμο; Αυτό για μένα δεν είναι υγιές. Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που γουστάρει τον εαυτό του υπάρχει και πριν και μετά τη σχέση άλλα και κατά τη διάρκεια. Εγώ θα σου έλεγα να κάνεις περισσότερη παρέα με τους φίλους σου, να πας σε κανά event, σε καμιά έκθεση, να γραφτεις σε κανα γυμναστήριο. Αυτά. Πάντως ισχύει ότι ο μέσος έλληνας στο εξωτερικό είναι κάπως έτσι. Κάθονται όλη μέρα σπίτι και τι κάνουν δεν ξέρω ειλικρινά!
7Τί όμορφα, γλυκά κι ευγενικά γράφαμε όλοι στους "ξένους" όταν ήμασταν 11! Μετά αρχίζουμε τα υφάκια, τα ξερωγω, τις κόνξες και τους λεκτικούς ακισμούς, τα κλαίωωωωω... τα πφφφφ... και δε συμμαζεύεται. Αχ βρε Πέππα έτσι γλυκά να γράφεις πάντα!
#6 Θα ήθελα να πω προς τις απανταχου παχουλοκομψές-παχουλοκομψους να προσπεράσουν αυτά που 'έγραψε η κοπέλα σα να μην τα διαβασαν! Δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Οι σχέσεις δεν είναι αγοραπωλησία. Ούτε η αδυναμία να χάσεις βάρος είναι έλλειψη νοημοσύνης. Πολύ σύνθετα ζητήματα προσεγγίστηκαν τόσο επιφανειακά απο αυτό το κορίτσι. Δεν φταίει, γι'αυτό και η α μπα ήταν τόσο ευγενική μαζί της. Αλλα δεν φταίμε και οι υπόλοιποι να δεχτούμε χωρίς αντίλογο τόσο παράλογες ιδέες.
#5 Ένας άνθρωπος που σέβομαι πολύ και είναι πατέρας ενός αξιολάτρευτου παιδιού μου είχε πει πως ταν φτάνω να φωνάξω για να μ' ακούσει το παιδί πάει να πει πως δεν αφιέρωσα αρκετό χρόνο ήρεμα πριν, να του δώσω να καταλάβει τι θέλω. Αντιλαμβάνομαι το λάθος μου και προσπαθώ καλύτερα την επόμενη φορά. Νομίζω πως το παιδί σου ούτε που θα το θυμάται το μπατσάκι. Εσύ καλά κάνεις και το θυμάσαι γιατί είναι λάθος. Αλλά δεν είναι καταατροφή. Νομίζω πως τα παιδιά έχουν ανάγκη από ηρεμία. Ένας υστερικός και ενοχικός γονιός είναι χειρότερος από ένα μπατσάκι στον ποπό. Και για να είσαι ήρεμος γονιός είναι σημαντικό να ξεκουράζεσαι όσο μπορείς και να καταλάβεις πως δεν είσαι υπεράνθρωπος ούτε παίζεις σε κανένα διαγωνισμό ποιος είναι ο καλύτερος γονιός. Χαλάρωσε μίλα με το παιδί παίξε με το παιδί γέλα με το παιδί και όλα θα γίνουν όμορφα. Α. και για να μην το ξεχάσω. Μίλα με το παιδί. Μίλα πολύ.
Δεν ξέρω αν ένας υστερικός και ενοχικός γονιός είναι χειρότερος απο ένα μπατσάκι στον ποπό,όπως λές,σίγουρα όμως ένας άνθρωπος που αρέσκεται να συμβουλεύει(και απ' ό,τι φαίνεται δεν είναι γονιός)είναι λιγότερο ενδιαφέρων και απο εκατό ραχατοχτυπημένους Γιώργηδες.Είμαι σίγουρος οτι όσοι έχουν παιδιά και τρέχουν ολημερίς για να εξασφαλιστεί ο επιούσιος,δεν θα προέβαιναν σε ένα τέτοιο παραλήρημα συμβουλών.Α,και για να μην το ξεχάσω:Μίλα,μίλα πολύ...με τον εαυτό σουαερα πατερα
Οπωσδήποτε ο στόχος μου δεν ήταν να προσβάλω τον γονιό που τρέχει ολημερίς για τον επιούσιο. Εγώ απάντησα στη συγκεκριμένη κυρία που είχε το άγχος αυτό. Αν έγραφε δεν προλαβαίνω να ξεκουραστώ είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης οι λογαριασμοί τρέχουν τα νεύρα μου είναι διαρκώς τεντωμένα και ξέσπασα άδικα στο παιδί μου, η απάντηση μάλλον θα ήταν διαφορετική. Ή μπορεί και να μην υπήρχε απάντηση. Δεν ξέρω. Και σε οποιαδήποτε περίπτωση πάντα θεωρώ ότι να μιλάς στο παιδί σου πολύ είναι καλό και για σένα και για το παιδί. Όσο μπορείς και όσο προλαβαίνεις. Αυτά. Αλλά επειδή μου αρέσει η συμβουλή σου θα τα πω και με τον εαυτό μου ένα χεράκι.
@trois couleurs bleuοταν φτάνω να φωνάξω για να μ' ακούσει το παιδί πάει να πει πως δεν αφιέρωσα αρκετό χρόνο ήρεμα πριν, να του δώσω να καταλάβει τι θέλω. Πηγή: www.lifo.grΝαι, ως ένα βαθμό ισχύει αυτό. Βέβαια, η θεωρία του φίλου σου, που είναι και η κυρίαρχη, πάλι την πάσα στον γονέα τη ρίχνει. Ο γονιός φταίει που δεν αφιέρωσε χρόνο, που δεν ήταν ήρεμος/η, που δεν ήταν αρκετά επεξηγηματικός/η κλπ. και κάπως έτσι διαιωνίζονται οι ενοχές και η απαίτηση του "τέλειου" γονέα.Δε διαφωνώ στις συμβουλές που δίνεις - καθόλου, μια χαρά τα λες - για να βοηθήσουμε όμως και τη μαμά στο 5, ας σημειώσουμε και το ότι η ηλικία των 2-3 ετών είναι από τις πλέον δύσκολες ηλικίες για τα παιδιά. Ευτυχώς που είναι τρισχαριτωμένα σε αυτή την ηλικία! Κάποιες φορές θα συμπεριφέρεται το παιδί σαν πραγματικό τερατάκι και αυτό είναι φυσιολογικό και πολύ σημαντικό αναπτυξιακό στάδιο για το παιδί. Κάποιες φορές ό,τι και να πεις, όση υπομονή κι αν έχεις, όσο χρόνο κι αν δώσεις, δεν θα βγάλεις άκρη με ένα δίχρονο σε tantrum απλά εξηγώντας. Εκεί για μένα είναι η πρόκληση για τον γονιό: πού είναι το όριο και πώς πρέπει να τεθεί. Δυστυχώς εκεί δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις – και όσες προτείνονται, τύπου συμπεριφοριστικά κόλπα, είναι μεν χρήσιμα σαν μπούσουλας, όμως δεν μπορούν να υποστηριχθούν αυτομάτως από τους γονείς αν δεν τα πιστεύουν και οι ίδιοι. Είναι αδύνατον να κοροϊδέψεις το παιδί σου, ό,τι μάσκα κι αν φορέσεις αργά ή γρήγορα θα πέσει. Νομίζω ότι ο καθένας εκεί χαράζει τον δρόμο του ως γονιός, βάσει αυτών που νιώθει και αυτών που ξέρει, καθώς και βάσει του χαρακτήρα του παιδιού και της σχέσης που έχει ήδη δομήσει μαζί του. Το ξύλο μόνο χειρότερα τα κάνει, αυτό είναι δεδομένο. Προτείνω ψυχραιμία, υπομονή, ανοικτές κεραίες, πολύπλευρη λεκτική και εξωλεκτική επικοινωνία με το παιδί και ενημέρωση από έγκυρες πηγές. Και κυρίως να χαιρόμαστε τα παιδιά μας. (αν ήταν αυτονόητο, δεν θα ήταν ευχή)Σόρυ για το σεντόνι.
#2 θεωρείς ότι αυτό που σε κάνει να φαινεσαι; αδρανής είναι η αντίθεσή σου με τις δραστήριες βορειοευρωπαίες; θα σε περίμενε μεγάλο σοκ αν ζούσες στην ελλάδα. το πόσο ενδιαφέρων είσαι δεν έχει να κάνει με τον τόπο που είσαι. άποψή μου έιναι πως για κάποιο λόγο σου αρέσουν οι δραστήριες γυναίκες και μάλλον στην αρχή βγάζεις ένα άλλο προφίλ και σε βρίσκουν κι αυτές ενδιαφέροντα. μετά ανακαλύπτουν πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός και σε κατηγορούν για αδράνεια. κοίτα. μην ξεβολεύεσαι. μια χαρά είσαι. άραξε. απλά κοίτα να βρίσκεις γυναίκες που να είναι του ίδιου στυλ. θα γλιτώσετε όλοι από μεγάλη ταλαιπωρία. σοβαρά τώρα. χαλάρωσε κι απόλαυσε το απέραντο τίποτα. ε. άμα καταφέρεις να μη γκρινιάζεις κιόλας που οι άλλοι περνάνε διαφορετικά και πιο συναρπαστικά δε σε πιάνει κανένας.
#2 Κοίτα φιλαράκο είσαι κλασικός τεμπέλης και καλοπερασάκιας και δεν σου φταίνε ούτε οι βόρειες, ούτε οι νότιες. Μην προσπαθείς για σχέσεις, γιατί κάποια θα βρεθεί και θα σου δώσει αυτό που πραγματικά σου χρειάζεται. Η, παίζει και αυτό, να είσαι εντελώς αναίσθητος!
Κοίτα τωρα fedora εγώ σ'εκοψα.Είσαι και συ του ραχατιού για αυτό αντιδράς.Αυτό το παναμαδάκι που φοράς βγάλτο,γιατί θυμίζει άνθρωπο αργόσχολο,άντε το πολύ-πολύ να θυμίζει κάποιον που κόβει και καμιά βόλτα με κάνα ταγαράκι στη πλάτη.αερα πατερα
Συμφωνώ με fedora. Γιατί τέτοια επίθεση; Το παληκάρι το λέει μόνο του οτι έχει κάποια θεματάκια. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει εύκολα, εγώ είμαι πολύ μεγαλύτερη, κι ενώ αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα, δεν καταφέρνω να το αλλάξω. Στέκομαι βέβαια, περισσότερο στην γκρίνια και στο ανικανοποίητο που νοιώθει. Οσον αφορά τις δραστηριοτητες, είναι θέμα γούστου και δυνατοτήτων με τι θα ασχοληθεί ο καθένας. Στη προκειμένη περίπτωση μήπως, λέω, μήπως είναι καλύτερα να δει κάποιον ειδικό.
#2 Σου προτείνω να δεις τα βιντεάκια https://www.youtube.com/user/phuckmediocrityΠολύ καιρό τώρα σκεφτόμουν να στείλω ερώτηση για κατηγορίες ανθρώπων σαν και εσένα που συνέχεια παραπονιούνται και γκρινιάζουν. Πιστεψέ με δεν φταίει που ζεις βόρεια, πάω στοίχημα ότι και στην Ελλάδα τα ίδια θα έλεγες. Μόνος σου πρέπει να ανακαλύψεις το νόημα που θες να δώσεις τη ζωή σου.Αφού ξέρεις που έχεις "πρόβλημα" (σου το έχουν πει αρκετά άτομα) κάτσε σκέψου τι χρειάζεται για να τα καταφέρεις και σταμάτα τη γκρίνια!