Ο χρόνος και το ευρύτερο πλαίσιο είναι μάλλον τα κύρια κριτήριά μου για την εκτίμηση της ομορφιάς, επομένως και για τις αποφάσεις που παίρνω κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
—Davide Balula
Στην γκαλερί Gagosian της Αθήνας ο εικαστικός Davide Balula παρουσιάζει τα νέα του έργα. Σε αυτή την πρώτη έκθεσή του στην Αθήνα και πρώτη του συνεργασία με την γκαλερί ο καλλιτέχνης που τιθασεύει κάθε μορφή ύλης και συστήματα ή κατασκευές φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι (αρχιτεκτονική, εικονικά δίκτυα) για να δημιουργήσει πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, περφόρμανς και επιτόπιες παρεμβάσεις, επεμβαίνει και χρησιμοποιεί το πάτωμα της γκαλερί για να φτιάξει το καινούργιο του έργο.
Όπως στα περισσότερα έργα του τροφοδοτεί με αυτό τον τρόπο μια νέα καλλιτεχνική του δράση. Στην οδό Μέρλιν, χρησιμοποιεί το ψαροκόκαλο του δρύινου πατώματος. Μετακινεί μερικά από τα κομμάτια του και τα αντικαθιστά με ίδιου σχήματος τμήματα λευκής γυψοσανίδας. Στη συνέχεια καλύπτει τα κενά στον τοίχο με τις ξύλινες σανίδες. Ο Balula με αυτό τον τρόπο δρα στα ίχνη και άλλων καλλιτεχνών όπως ο Gordon Matta-Clark και ο Michael Asher, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν την αρχιτεκτονική ως μια ακόμη δυνατότητα να κάνεις γλυπτική. Αυτό το επιλεκτικό ανακάτεμα του πατώματος-βάσης και των τοίχων δημιουργεί κατά ένα τρόπο ένα νέο οπτικό χώρο για τον επισκέπτη.
Από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του είναι το River Paintings στο οποίο παρουσιάζει μια αναπαράσταση του τοπίου βυθίζοντας κομμάτια καμβά σε ποτάμια και ρυάκια ώστε να καλυφθούν με νερό, χώμα και φύκια.
Εκτός από την παρέμβασή του στο χώρο της γκαλερί ο Balula δημιούργησε μια σειρά πό μαρμάρινα γλυπτά. Η πηγή έμπνευσής του ήταν τα μονοπάτια του Πικιώνη σρτην Ακρόπολη τα οποία κατασκεύασε ο αρχιτέκτονας κατά τη δεκαετία του 1950 χρησιμοποιώντας θραύσματα από μάρμαρα που έβρισκε σε κατεδαφίσεις νεοκλασικών κτηρίων. Τα θραύσματα αυτά, ως πλακόστρωτο πλέον διαβρώθηκαν, μετά από δεκαετίες ανθρώπινων πατημάτων. Κάθε μία από τις ακανόνιστες μορφές που δημιούργησε ο Balula αποτελείται από κομμάτια μάρμαρο, είτε μεγάλα θραύσματα είτε ακόμη και σκόνη. Με τον τρόπο αυτόν ενσωματώνει υλικά που αφορούν τον συγκεκριμένο χώρο, και χρησιμοποιεί χαρακτηριστικές αθηναϊκές επιρροές και αναφορές σε μια επιτόπια σκηνοθεσία.
Ο Davide Balula γεννήθηκε το 1978 στο Ανσί της Γαλλίας και σπούδασε μουσική και καλές τέχνες. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Ατομικές εκθέσεις του και περφόρμανς έχουν παρουσιαστεί στο Confort Moderne στο Πουατιέ της Γαλλίας (2008), στην «Performa 09» στη Νέα Υόρκη (2009), στο Centre Georges Pompidou στο Παρίσι (2011), στο Garage Museum of Contemporary Art στη Μόσχα (2012), στο Palais de Tokyo στο Παρίσι (2014), και στο MoMA PS1 στη Νέα Υόρκη (2014). Ο Balula είναι υποψήφιος για βραβείο Marcel Duchamp 2015.
Από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του είναι το River Paintings στο οποίο παρουσιάζει μια αναπαράσταση του τοπίου βυθίζοντας κομμάτια καμβά σε ποτάμια και ρυάκια ώστε να καλυφθούν με νερό, χώμα και φύκια. Η σειρά Buried Paintings φέρει υλικό και απομεινάρια από το υπέδαφος, ενώ οι πίνακες Artificially Aged Paintings έχουν τοποθετηθεί σε θαλάμους με ελεγχόμενες κλιματικές συνθήκες όπου επικρατούν η υγρασία και οι ακραίες θερμοκρασίες. Ενίοτε εμπλέκεται και ο ίδιος ο θεατής: τα χρώματα από τα καμπύλα μεταλλικά γλυπτά της σειράς Coloring the Wi-fi μεταδίδονται μέσω ανοιχτών ασύρματων δικτύων στην οθόνη κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών που βρίσκονται εκεί γύρω. Οι περφόρμανς και οι συνεργασίες αποτελούν επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς του Balula. Στο Endless Pace (Mechanical Clock for 60 Dancers), που παίχτηκε για πρώτη φορά στην Performa 09 στη Νέα Υόρκη το 2009, εξήντα χορευτές σχημάτιζαν έναν τεράστιο κύκλο και ερμήνευαν τις κινήσεις ενός ρολογιού, σηματοδοτώντας το πέρασμα του χρόνου με αυτοσχεδιασμούς.
DAVIDE BALULA
Γκαλερί Gagosian
Μέρλιν 3, Αθήνα
Εγκαίνια: Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015, 7-9 μ.μ.
Διάρκεια έως Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015
σχόλια