ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες συναντηθηκαμε πάλι τυχαία μετά από καιρό. Πέρασα από δίπλα σου, δεν σε είδα αρχικά, φώναξες το όνομα μου. Σε άκουσα, δεν γύρισα, δεν ήθελα να σου μιλήσω. Μου ξαναφωναξες. Γύρισα, σε πλησίασα σου έδωσα το χέρι, σου είπα γεια, γύρισα και προχώρησα στην παρέα μου. Το βλέμμα σου πάγωσε με την κίνηση μου, μάλλον δεν το περίμενες... Κύλησε η βραδιά, κι όταν ήρθε η ώρα να φύγω ήρθες κάθισες δίπλα μου και μου είπες:- Γιατί αυτή η συμπεριφορά; Γιατί δεν μου μίλησες; ούτε ένα γεια τι κάνεις; είναι πολύ λυπηρό...- Τι να κάνουμε...σου απάντησα- Τίποτε δεν θα κάνουμε.. μου είπες φανερά εκνευρισμένος και πριν τελειώσεις την κουβέντα σου σηκώθηκες κι έφυγες.Πες μου τι δεν καταλαβαινεις. Πριν λίγους μήνες με εδιωξες γιατί δεν ήσουν ερωτευμένος. Εγώ ήμουν. Και πληγωθηκα πολυ τοτε. Το παλεψα να ξεχασω, να μην ποναω, τοσο που χτες ενιωθα οτι ησουν ενας ξενος αναμεσα σε ξενος. Δεν με ενοιαξε οτι υπηρχες οτι ησουν εκει γυρω μου. Δεν μπορω να υποκριθω και να το παιξω φιλη. Οπως τοτε δεν υποκριθηκα και δεν σου εκρυψα τιποτε απο αυτα που ενιωθα. Μην προσπαθείς να μου κανεις τον φιλο για δευτερη φορα απο τοτε που χωρίσαμε. Ειλικρινα δεν ξερω τι θες να βγαλεις απο αυτο. Παντως δεν θα γινω η επιβεβαιωση σου.Εξισου λυπηρο είναι πως κι εσυ δεν επικοινωνησες εδω και μηνες, ουτε για ενα γεια τι κανεις. Μην μου ζητας τα ρεστα λοιπον. Απλα αναλογίσου ότι για την συμπεριφορα μου εσυ εισαι η αιτια.