ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανεκαθεν,ειμαι αυτος που προσπαθει για τα παντα.Για τα παντα όμως. Ακόμα και γι' αυτά που για αλλους φαινονται τοσο αυτονοητα, τοσο φυσικά. Και λες δεν μπορει κάτι κανω λάθος. Μα πως ειναι δυνατόν, να ειναι κατι τοσο στραβό και να μην μπορεις να το βρεις να το διορθώσεις? Να ερχονται στιγμες που ως ανθρωπος εχεις δώσει το ειναι σου σε δουλεια, σε σπουδες, σε εναν αλλο ανθρωπο αλλα αυτό να μην φαινεται αρκετο. Στην δουλεια, ναι είσαι ο καλύτερος αλλά τελικά σε απολύουν. Στις σπουδες, τελειώνεις κάτι, παντα χρειάζεται να συνεχισεις σε κατι μεγαλύτερο δεν αρκει αυτό που πέτυχες. Στους ανθρώπους, εισαι ετοιμος να δώσεις τα παντα ή να διαθεσεις τον ευατό σου για να στηριχτει σε σενα κάποιος, να εισαι εκει, αλλα δεν φαινεται να συγκινείται και κανεις-ισα - ισα φαινεσαι και πολυ ρομαντικος για τις μερες μας. Αλλοι πάλι, δινουν τα λιγότερα, δουλευουν κοροιδευοντας, σπουδαζουν με ξενυχτια και σκονακια και ολοι μια χαρα τα καταφερνουν. Πόσο λάθος πια?!