ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αδιαφορείς για μένα, με έχεις απατήσει, δε με παίρνεις ποτέ τηλέφωνο, δεν απαντάς όταν σε παίρνω εγώ, είσαι γλυκός μαζί μου περίπου 2 φορές το χρόνο, μου λες ψέματα, μου κρύβεις σημαντικά πράγματα, είσαι πάντα απόμακρος, δεν έχεις κάνει ποτέ το παραμικρό από όσα σου έχω ζητήσει (από το να πλύνεις το φλιτζάνι μέχρι το να πάμε διακοπές), με στήνεις όταν κανονίζουμε κάτι και άλλα διάφορα που δε μου έρχονται τώρα. Πώς γίνεται να είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί σου? Και πώς γίνεται να σε πιστεύω όταν λες ότι νιώθεις κι εσύ το ίδιο? Αν έβλεπα τις αντιδράσεις μου σε τρίτο άτομο θα θεωρούσα ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα. Μήπως έχω ψυχολογικά προβλήματα? Μήπως είμαι εξαρτημένη προσωπικότητα? Μαζοχίστρια? Μήπως είμαι απλά ηλίθια? Από αυτούς τους ανθρώπους που τους φτύνουν και νομίζουν ότι βρέχει? Μα το ξέρω ότι με φτύνεις. Με φτύνεις πιο πολύ και από γιαγιά που ξεματιάζει εγγόνι. Και παρόλα αυτά είμαι ερωτευμένη. Εγώ, που με τέτοιες συμπεριφορές πάντα ξενέρωνα κι έφευγα. Δεν μπορώ πλέον ούτε να θυμώσω, ούτε να στεναχωρηθώ, μόνο να το αντιμετωπίσω ως κάτι αξιοπερίεργο.