ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πίσω λοιπόν στις ανώνυμες εξομολογήσεις.Ένιωσα και σήμερα την ανάγκη να ξεράσω τα εσώψυχα μου.Φυσικά δεν είστε αναγκασμένοι ούτε να τα διαβάσετε αλλά ούτε και να τα σχολιάσετε.Στο θέμα μας λοιπόν... Τα οικονομικά μου εξακολουθούν να είναι ελεεινά και τρισάθλια.Πόσο μάλλον απ'την τελευταία φορά που έγραψα εξομολόγηση.Πλέον τα έξοδα αυξήθηκαν κι άλλο.Δεν παλεύεται άλλο η κατάσταση.Σκέφτηκα ακόμα και να "σπρώξω" διάφορα σε κόσμο που ψάχνεται.Αλλά πέρα απ'το ότι δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος για κανένα λόγο,ας κάνω κακό μόνο στον εαυτό μου όχι και στους άλλους.Επιπρόσθετα,ο συναισθηματικός μου κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος που αντί να χαίρομαι που είμαι ερωτευμένη,πράγμα που έχει να μου συμβεί καιρό,έχω και τύψεις από πάνω."Πού καιρός για έρωτες μικρό?Πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις και να βάλεις σε υποθήκη τις προτεραιότητές σου.Νόμιζα ότι τα παιδιά μου είναι λογικά".Λόγια του πατέρα μου αυτά.Και γιατί;Γιατί ο έρωτάς μου είναι 760 χιλιόμετρα μακριά από μένα.Δεν το επέλεξα ΜΑΛΑΚΑ.Με χτύπησε όπως σε χτυπάνε τα ζουζούνια την ώρα που οδηγάς το μηχανάκι με μεγάλη ταχύτητα.(ατυχές παράδειγμα,ε;).Αν κάποιος είναι πρόθυμος να πάρει μια καραμπίνα ή ένα περίστροφο και να έρθει να με βγάλει απ'τη μιζέρια μου ας μου το πει γιατί μόνη μου είμαι πολύ κότα να το κάνω.