ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι η Αγγελική.Το ξέρω οτι κανείς δεν πρόκειται να ταυτιστεί με την ιστοριούλα μου. Και αν ταυτιστεί, ε τότε σχεδόν υπάρχει θεός.Μου αρέσει ένα παιδί εδω και κανα χρόνο. Ομορφος και σκειτας,αανεξαρτητος,ελευθερος ευηλιος ευαερος ,αυτο νομιζω λατρευω. Το θέμα είναι οτι δεν τον γνωρίζω. Μενουμε κοντά,τυχαίνει να συχναζουμε στα ίδια μερη,σε λεωφορεία,παντου, ξέρω το όνομα του απο πληροφοριες και γενικά ξέρω πράγματα για αυτον. Α ναι γνωριστήκαμε ένα βράδυ που ηταν αλλόυ,ταξίδευε,χαμενος.με ρώτησε τι κάνω,τον ρώτησα,του εστειλα μια ουδετερότητα στο fb και αυτό ήταν,δεν απάντησε ποτέ. Ε συνεχίζω κανονικά την ζωή μου δεν μπορώ να πώ,βρηκα καποιον,νομιζα παει περασε,αλλα το τελευταια εξάμηνο και γενικότερα τρωω κρίσεις,σχεδόν πανικου,εμμονικές, και λόγω ενασχόλησης με την ζωγραφική, τον έχω ζωγραφίσει. Τον εχω πορτρετακι στο δωμάτιο μου. Προσπαθώ να υπενθυμιζω στον εαυτο μου,οτι χανω τον χρονο μου,ονειροπολοντας για τις ωραιες μερες μας αλλα δεν μπορω να με εμποδισω να ελπιζω,οτι θα συναντηθουμε και θα μου μιλησει(γιατι δεν εχω για κανεναν λογο την αυτοπεποιθηση να του μιλησω,αντε να του πουλησω τρελα σε μηνυμα στο fb,που δεν τον εχω φιλο) και θα ταιριαζουμε και θα ειναι ολα ωραια. Οι κοντινοι μου ανθρωποι ,μου τονιζουν οτι δεν ειναι φυσιολογικο και οτι πρεπει να το ξεπερασω αλλα εγω δεν παυω να ελπιζω πως ειμαι ενας διαφορετικος ανθρωπος με περιεργες και διαφορετικες ευαισθησιες, ονειρα και θέλω ,λιγο χαμμενο μυαλό,που ενω θελω και ζηταω μια κανονικη,απλουστατη ζωη ,θα θελα για μια φορα να συμβεβληθει η πραγματικοτητα σε μένα και οχι εγω σε αυτη.Με λυπεί κκαι με κανει να υποφέρω που ενω είμαστε σχεδον κοντα ειμαστε τοσο μακρια. Με πεθαινει οτι εχω περασει σαββατα να περιμενω να φανει απο την γωνια καποιου μαγαζιου στο κεντρο.Σαν να μην εχω αλλη ζωη,παρα μονάχα αυτη. Επίσης είμαι 20. Επίσης τρελή. ΑΘεραπευτη.