ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

από πάντα είχα ιδιαίτερη αγάπη στις γυναίκες.Τις έβλεπα ερωτικά .όλες,την αφελή συμμαθήτρια μου στο σχολείο ,την απρόσιτη συμφοιτήτρια μου στην σχολή,την μαμά μου,την γιαγιά στο λεωφορείο ,την μεταλού και την πιο κουλτουρελ αναρχοτζιβάτη.είναι όλες τόσο μυστήριες ,ένιωθα ότι κρύβουν έναν τεράστιο πόνο,μια τεράστια σοφία ,ότι κρύβουν ενα μυστικό που κανένας άντρας δεν θα μάθει ποτέ,γιατί και να το μάθει δεν μπορεί να το συλλάβει.μπορεί να ακουστεί κοινότυπο αλλά νιώθω πως πραγματικά δίνουν νόημα στην ζωή μου,την ομορφαίνουν,της δίνουν μια φρεσκάδα ,μια γλυκύτητα ,μια τρυφερότητα,οι γυναικείες φωνές νιώθω ότι είναι το σαουντρακ της ζωής μου.και αν κάτι θέλω να περάσω μέσα από αυτή την εξομολόγηση σε οσες την διαβαζουν ,είναι που οταν ακουω γυναικες να γκρινιαζουν για τα κιλα τους,τα μαλλια τους,την μυτη τους παντα σκεφτομαι το ιδιο πραγμα,τοσα χρονια συναναστρεφομαι γυναικες,δεν εχω βρει ποτε μια να μην βρω κατι ομορφο πανω της,κατι να με τραβηξει.