ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα ενα μικρο ατυχηματακι..Αλλα με ταλαιπωρησε 2-3 μερες...Το αγορι μου τρελαθηκε.. Καθε μερα τηλεφωνο, να δει αν ειμαι καλα.. δεν με συνοδευσε σε καποιο γιατρο, πιστευε οτι θα το κανω μονη.. Εγω πηγμενη στις υποχρεωσεις δεν το εκανα..Εντελλει σημερα πηγα στο νοσοκομειο που ειναι 5' απο το σπιτι του. Εκεινος δουλευε.. Μου ειπε, μολις τελειωσω να περασω απο τη δουλεια..Πηγα, τον περιμενα.. Μετα φαγαμε σπιτι του, μας εβαλε η μαμα του και μετα, κατα τις 10.30, πηγαμε σε ενα αλλο νοσοκομειο για εξτρα εξεταση, γτ εκει με παρεπεμψε ο γιατρος του 1ου νοσοκομειου..ολα καλα..ΜΕτα γυρισαμε σπιτι του, κατσαμε ειδαμε ταινια.. με ειχε συνεχεια αγκαλια και με φιλουσε συνεχεια.. "ετσι να παθαινω ατυχηματα καθε μερα", του ειπα.! "Σε αγαπω πολυ!". "Εγω σε αγαπώ... περισσότερο..", μου ειπε..Αποκοιμηθηκα..10 λεπτα μετα ξυπναω αποτομα. Τα ρουχα μου τσαλακωμενα. Το προσωπο βρεγμενο-δακρυα. Τα χερια μου τρεμουν και κρυωνω πολυ..Τερμω απο το κρυο. "Σπασμους εχω!"..Δεν καταλαβαινω που ειμαι.. Οχι, ξερω. Ειμαι σπιτι μου. Μονη μου ξαπλωμενη στο κρεββατι μου. Φοραω οτι να ναι ρουχα. Πιτζαμεες μαζι με ρουχα εξοδου. Το αγορι μου πουθενα. ΒΑζω τα κλαμματα παλι.. Δεν μπορω να αναπνευσω. Βαζω το μαξιλαρι στο προσωπο να μη με ακουσουν.. Αρχιζω και θυμαμαι..Πηγα στο νοσοκομειο κοντα στο σπιτι του. Δεν ηρθε ποτε. Δεν μ ειπε καν να περιμενω εκει να ερθει μετα. Σχολαγε σε 1 ωρα. Δεν μ ειπε καν να παω απο τι δουλεια μετα. Φευγω. Παιρνω και τη μαμα μου απο το δρομο (δουλευε μεχρι αργα). Παω σπιτι. Δεν με εχει δει ακομη γιατρος. Η ειδικοτητα που χρειαζομαι ειναι σε αλλο νοσοκομειο. Τηλεφωνει το αγορι. Λεει αν ειμαι ακομη στη γειτονια του.. Αρχιζω και στενοχωριεμαι.. ΛΕω οχι, αλλα θα παω αλλου τωρα.. Μου λεει οτι ειναι κουρασμενος δε θα ερθει.. Περναει λιγη ωρα.. Μαλωνω και με γονεις που δε νοιαζονται.. Φευγω μονη μου. Οπως να ναι.. Μισα πιτζαμες μισα ρουχα. Παω εκει. Με βλεπει γιατρος γυριζω σπιτι. Ειχα ξεχασει το κινητο σπιτι. "θα ερχομουν" μου λεει...Γιατι δεν ηρθε; Γτ δεν πηρε σπιτι μου να δει που ειμαι; Να ερθει εκει; Γτ τοσες μερες ενα τηλεφωνω δεν επαιρνε; ΝΑ δει αν ζω; Γτ με μισει τοσο; Γτ δε νοιαζεται; Αλλα γτ αν ειναι να παω να τον βρω δεν θα πει οχι;Γιατι ξεχασα το κινητο; Γτ τοσες μερες αρρωστη τις εβγαλα μονη; Αυτη ηταν η τελεια μερα.Πειτε μου οτι φταιω εγω μπας και ηρεμησω...Δεν θα τη βγαλω τη νυχτα ελεος..