20.12.2014 | 02:30
Γιατί να είμαι έτσι;
Με κοιτάει ο άλλος επίπονα και εγώ αντί να ανταποδώσω αντί να το παίξω μοιραία και να αρχίσει το παιχνίδι, κοκκινίζω, κοιτάω δεξιά και αριστερά και εύχομαι να είχα ένα μαγικό ραβδί ωστε να εξαφανιζόμουν. Πολλές φορές με έχει πιάσει ακόμα και νευρικό γέλιο. Μακάρι να ήμουν λίγο πιο τσαμπουκαλού, λίγο πιο 'αυθάδης' (με την καλή έννοια)... Και είμαι 25. Δεν είμαι πια μικρή.
