ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν είκοσι μέρες έφερα στον κόσμο τον πρίγκιπα μου..σήμερα το απόγευμα λοιπόν καθώς μπαίνω στο σαλόνι περπατώντας σαν το ξεμαλιασμενο ζόμπι (το νέο λουκ που λανσάρω στο σπίτι -η μάνα κουράγιο, ίσως κάποτε κοιμηθείς, πρώτο παιδί είναι θα μάθεις ,φυσιολογικό είναι να τρώει ακατάπαυστα και να κάνει τόνους κακακια αυτή η μικρή πορδιτσα -)βλέπω λοιπόν με την άκρη του ματιού μου ένα ρηλαξ και ένα ανθρωπιδιο να με κοιτάει. Στα πρώτα δευτερόλεπτα σκέφτηκα :ωπα παιδιά!ένα μωρό στο σαλόνι μου! Ποιος το παράτησε εδώ, και δεν ταιριάζει και καθόλου με τα ριχταρια μου!!και μόλις τελειώνει αυτή η άκρως φυσιολογική σκέψη... Αυτό το πλάσμα μου χαμογελάει... και γω ξαφνικά χαζό γελάω, και νιώθω πεταλούδες στο στομάχι Και πως πεθαίνω, σβήνω,χάνομαι ρε παιδί μου!!! Οπότε εξομολογουμαι... Σήμερα καψουρευτηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου με όλο μου το είναι το μόνο αρσενικό που πάντα θα το αξίζει να κόβω φλέβα γι αυτόν..τον γιο μου!!!!Σε αγαπάω πανάθεμα σε, ακόμα και αν η μαμά νιώθει πλέον σαν αγελαδα!!!