ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 χρόνια γνώρισα έναν άντρα στον οποίο κι άρεσα, ενώ εμένα όχι. Είναι ενδιαφέρον τύπος και μου θα μου άρεσε να κάνω παρέα μαζί του, αλλά όχι ερωτικά, ενώ εκείνος 3 χρόνια αργότερα όλο εκεί το πάει κι ας του το έχω πει ξεκάθαρα 2 φορές πως δεν ενδιαφέρομαι, χωρίς περιστροφές. Το θέμα είναι πως έχω καλές σχέσεις με τους γονείς του, τους οποίους και εκτιμώ πολύ (σσ: πρώτα γνώρισα τους γονείς του) ε και νιώθω άβολα πολλές φορές. Μερικές φορές μου στέλνει μήνυμα τι κάνω κλπ οπότε κι εγώ συνεχίζω την κουβέντα, τον ρωτάω για 'κείνον, χωρίς να φλερτάρω, έλα που όμως κάθε φορά μου πετάει ατάκες τύπου "το αγόρι σου ξέρει πως μου μιλάς"; ή άλλες φορές λέει χοντράδες. Ήμουν ευγενική δεν έπιασε, ήμουν απότομη τίποτα. Δεν του μιλάω ποτέ πρώτη και τον αγνοώ πολλές φορές, αλλά δε γίνεται κάθε φορά! Είμαι 23 κι εκείνος 35, που σημαίνει σε αυτή την ηλικία θα μπορούσε να έχει και μια πιο "γυναίκα" από μένα. Δεν καταλαβαίνω το κόλλημα του και δεν είναι πάντα εύκολο να τον αποφύγω ειδικά αν είμαστε σε κοινή παρέα με τους δικούς του. Πώς θα ξεκολλήσει;