ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ανακάλυψα πως ειμαι ομοφυλόφιλη.Απο τοτε ειμαι τοσο θυμωμενη με τον εαυτο μου και με τα παντα,μου ερχεται να τα σπάσω ολα και για να ξεσπάσω παω στο γυμναςτηριο,λιώνω σε αυτο μεχρι να μην μπορω να σκεφτώ αλλο και μετα γυρίζω σπιτι πτώμα και πέφτω ξερή για ύπνο.Δεν μπορω να το διαχειριστώ!Δεν μπορω να πιστέψω πως μου ετυχε σε μενα,ειμαι απίστευτα θυμωμενη με τον εαυτο μου,βράζω.Και πως το ανακάλυψα;Ειχα παει σε ψυχολόγο για να λυσω το αγχος μου και μεσα στις συζητήσεις και τις συνεδρίες,ανακάλυψα αυτο.Παντα πρόσεχα τις γυναίκες αλλα μεχρι εκει,κοιτούσα απο μακριά,θεωρούσα τον εαυτο μου ετερόφυλη,ομως ερωτευόμουν τους αντρες μονο πλατωνικά και στις σχεσεις μου οταν ερχόταν η στιγμη του σεξ,μετα απο αυτο εκτος οτι το απέφευγα,συνέβαινε να τον χωρίσω μετα.Ναι μεν συνδέθηκαν ολα τα κομματια του παζλ,ομως τι να κανω τωρα;Πως να το αποδεχτώ οταν η ιδια μου η οικογένεια αν το μάθει θα παθει σοκ;Απο την αλλη δεν μπορω να ζω ετσι,καταπιέζοντας τον εαυτο μου,προσποιηουμενη πως ολα ειναι μια χαρα.Ηταν τοσο καλα κρυμμένο που ουτε εγω το ειχα αντιληφθεί.Εξωτερικα ειμαι κοπελα με τετοιο straight look που κανεις δεν θα καταλάβαινε ποτε τιποτα,μα ουτε εγω ειχα αντιληφθεί τιποτα.Οταν περνάω εξω στο δρόμο,αντιλαμβανομαι πως τα βλέμματα ειναι στραμμένα πανω μου,πως με κοιτούν,ενω ποσες φορες εχει τύχει να με κοιτούν και να με προσπερνούν και να γυρίζω και εγω και να τους βλεπω να εχουν γυρίσει να με κοιτάζουν ακομα.Ποιος θα το περιμενε;Εγω ακομη να το μπορέσω να το κατα πιω.Και μετα λενε υπαρχουν θεραπείες που θα σε κάνουν καλα!Τι θεραπείες;Αυτες που σου παιρνουν μονο τα λεφτά και στο τελος για αλλη μια φορα συνειδητοποιείται πως ΔΕ ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ!ΔΕΝ υπαρχει χάπι,που το πίνεις και σε κανει "κανονικό". Και ξερω πως οταν το πω μετα το σοκ θα ακούσω να μου λενε:μα καλα αφου εισαι όμορφη;Λες και αν εισαι όμορφος,μορφωμένος,πλούσιος δεν μπορει να εισαι ετσι. Ή θα μου πουν με την εξωτερική σου εμφάνιση μπορεις να εχεις όποιον άντρα θες,γιατι μια γυναίκα;Γιατι να επιλέξεις την δυστυχία,την πιθανή κατακραυγή; Τι γιατι;Ειμαι το ιδιο άνθρωπος με τα ιδια δικαιώματα και επιθυμία για αγάπη.Δυστυχια θα ηταν να ζεις και να αναζητείς συνεχώς χωρις να γνωρίζεις το τι ειναι αυτο που μεσα σου τοσο θες χωρις ομως να μπορεις να καταλάβεις ποιο ειναο.Αυτο ηταν και το πρόβλημα μου που πηγα να επιλυσω.Καποια στιγμη οταν ηρεμήσω,θα βγω και θα το υπερασπιστω,γιατι αν δεν υπερασπιστείς εσυ τον εαυτο σου και τα θελω σου,κανεις άλλος δεν θα το κανει. Φοιτήτρια 21