ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.5.2015 | 16:09

και τωρα τι???

εχω κάποιες απορίες σχετικα με μια κατάσταση και πρωτού πράξω επιπόλαια και χωρις να ζυγίσω καλά τα πράγματα, θα ήθελα να μάθω λίγο την γνώμη σας για το πως αντιμετωπίζετε εσείς κάτι τέτοιο και κατα πόσο είναι φυσιολογικό! Να ξεκαθαρίσω οτι δεν πρόκειται περι ερωτικής ιστορίας, αλλού θέλω να καταλήξω.Εδω και 2 χρόνια μεσω δουλειας και φιλων ειχα γνωρίσει εναν ανθρωπο μεγαλύτερο μου αρκετα. Είναι κάτι σαν μέντορας μου. Επειδη κάνουμε και το ίδιο επάγγελμα, εγω βέβαια τώρα ξεκιάω, έχουμε πολλά κοινά. Γενικά ειναι σαν να είχα ενα γονιό φίλο. Εχουμε έρθει πολύ κοντα και συζητάω πάρα πολλά θεματα και προβλήματα αυτά τα 2 χρόνια και πάντα με συμβουλέυει και μου στέκεται. Δεν έχει και παιδιά και έχουμε μια πολύ γλυκιά σχέση. Με εχει βοηθήσει αλλά και επηρεάσει και θετικά σε πολλά θέματα. Μεχρι τώρα κανενα παράπονο. Ισα ισα πάντα αισθάνομαι οτι έχω και υποχρέοση, ρουφάω σαν το σφουγγάρι γνώσεις και εμπειρίες για να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Είναι όμορφο να θαυμάζεις ανθρώπους και είναι ακόμα πιο όμορφο να μπορεις να έχεις και κάποιους φίλους αρκετά μεγαλύτερους. Ολα ειναι ωραία... και οι κολλητοι και οι τρελες παρέες και οι άλλοι.Μέχρι που ξάφνικά έπαθα πλάκα. Ανακάλυψα οτι ένας κοινός γνωστός μας ξέρει 2 προβληματα μου. Δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ. Απο την μία καταλαβαίνω οτι το είπε για καλό ( φημολογείται πως οταν ο κοσμος γνωρίζει ειναι και πιο καλός και ευαίσθητος ) απο την άλλη όμως, παραμενει μια προδοσία σωστα?? τα συναισθηματα μου εμένα ειναι ξεκάθαρα, αισθάνομαι ντροπή για μένα που αφέθηκα έτσι σε εναν ανθρωπο, θλίψη και απογοητευση γιατί πραγματικά στεναχωριέμαι που βγήκε έτσι. Λες κ εγω αν ήθελα να μιλήσω για τα θεματα μου στο τρίτο άτομο δεν μπορουσα!! Οσο το σκέφτομαι με πιάνει τρέλα! Ομως επειδη γενικά είμαι άνθρωπος που δεν θέλει να παίρνει βιαστικές αποφάσεις και προσπαθω να ζυγίζω τα πράγματα, σκέφτομαι απο την άλλη οτι ΟΛΟΙ έτσι δεν κάνουμε?? ολο και θα συζητήσουμε τα προβληματα των φίλων μας στο σπίτι μας, η σε κάποιον άλλο φίλο μας άσχετο που δεν θα γνωρισει ποτε.. Κάνονικά ουτε αυτό θα έπρεπε, αλλά πες οτι το συγχωρουσα γιατι ειναι άγνωστοι, εδω μιλάμε για ενα κοινό πρόσωπο, που με βλέπει και το βλέπω. Δεν ξέρω ειναι μπέρδεμα. Ειναι δυνατον ενας μεγάλος σοβαρός άνθρωπος να πράττει έτσι? ακομα και για καλο, μάλλον παραμένει προδωσία. Και δεν ξέρω κ πως να το χειρηστω!
 
 
 
 
Scroll to top icon