Το προηγούμενο Σάββατο 28/12 το Universe στον Κηφισό ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτο που ένιωθες, πριν καν μπεις μέσα, πως από στιγμή σε στιγμή αυτό το μεγάλο τετράγωνο κατασκεύασμα θα εκραγεί.
Το lineup υποσχόταν από πριν μια βραδιά με πολύ «ξύλο» από νωρίς: η Πορτογαλέζα Øtta άνοιξε το show με το εντελώς σημερινό μίγμα από hard beats και βραζιλιάνικο funk και έπειτα ο Γάλλος Nico Moreno και ο Ιταλός Alignment το έπιασαν από τα 150 bpm to infinity and beyond, σε μια βραδιά που έφερνε στην Αθήνα τα trends της ηλεκτρονικής μουσικής του τώρα: hard –ή porn, όπως έχει πλέον, μισοαστεία, μισοσοβαρά, αλλά μάλλον πετυχημένα, καθιερωθεί– techno, ακραίες, επιθετικές, σχεδόν ενοχλητικές ταχύτητες, ενδιάμεσες ποπ ενέσεις με γέφυρες από γνώριμα tunes του παρελθόντος –ακούσαμε vocals από «Satisfaction» των Benny Benassi και «Kernkraft 400/Zombie Nation» μέχρι το «Join Me» των Him–, μια μουσική που κάνει χαμό στο TikTok και μπορεί να τη γουστάρεις τρελά, να μην την αντέχεις καθόλου, ακόμα κι αν είσαι fan της techno, ή να νομίζεις ότι σου αρέσει, αλλά στο live να καταλάβεις ότι μάλλον δεν είναι για σένα. Προσωπικά ανήκω στην τρίτη κατηγορία, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί το κοινό του warehouse του Σαββάτου ήταν το πιο ενθουσιώδες, το πιο μέσα_στη_φάση που έχω δει εδώ και καιρό.
Στο ίδιο πνεύμα και στις ίδιες ταχύτητες, εξάλλου, θα κινηθούν και τα δύο μεγάλα πάρτι που έχουν ήδη ανακοινώσει για το 2025 οι συνεργαζόμενες ομάδες Blend, Vlct και Seds: I hate models και 999999999 την πρώτη νύχτα του Φεβρουαρίου και βέβαια η πολυαναμενόμενη, πρώτη εμφάνιση της σαρωτικής hard techno queen Sarah Landry στην Ελλάδα, εκείνης της τύπισσας που, αν ασχολείσαι λίγο με την ηλεκτρονική μουσική, σίγουρα την έχει πάρει κάπου το μάτι σου στα social, που υποκλίνονται στα γκάζια, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό της κάθε φορά που εμφανίζεται στα decks, γι’ αυτό και βρίσκεται παντού τους τελευταίους μήνες, ενώ σφηνώθηκε απευθείας, ως new entry, στη θέση νο. 75 του φετινού poll του DJ Mag με τους 100 καλύτερους DJs του πλανήτη.
«Δεν λέμε ότι είμαστε τέλειοι, αλλά την τοξικότητα δεν τη θέλουμε σίγουρα στη σκηνή. Με τη φάση στα Λιόσια είχε απηυδήσει ο κόσμος με την τόση αρνητικούρα, που τελικά το ίδιο το κοινό ξέσπασε και μας έδωσε θετικό hype. Και για το Universe είχαμε ακούσει τα πάντα, επειδή στην αρχή είχε κάποιες δυσκολίες ο χώρος. Πλέον όλοι οι promoters περνάνε από το Universe για τα δικά τους events, αφού φάγαμε πρώτα εμείς όλο το κράξιμο. Κάνουμε μια προσπάθεια και σίγουρα με αυτήν τη σκηνή δεν είμαστε απλά εραστές, είμαστε παντρεμένοι».
Ναι, η techno είναι (ξανά) μόδα – μέχρι και mainstream clubs όπως το Lohan της Ιεράς Οδού υπέκυψαν σε αυτή και ξεκίνησαν techno βραδιές. Ναι, φαινόμενα σαν αυτό της hard techno που περιέγραψα πιο πάνω αποδεικνύουν ότι το είδος είναι ένα τεράστιο, diverse φάσμα που χωράει diverse crowd, μιλά με διαφορετικό τρόπο σε όποιον θεωρεί τον εαυτό του μέλος αυτού του community και πάντα θα βρίσκεται εδώ, με τα σκαμπανεβάσματά του. Και, χωρίς αμφιβολία, τη μερίδα του λέοντος στην πίτα της techno διασκέδασης στην Αθήνα καταλαμβάνουν –δικαίως– αυτές οι τρεις ομάδες, το Blend του Lorenzo Παπαχρυσάνθου, τα Vlct (Velocity) και Seds των Νίκου Παλόγου και Γιώργου Μπόικου, που πλέον, πρακτικά, ως μία κοινή μεγάλη κολεκτίβα κάνουν τα πιο πετυχημένα, τα πιο πολυπληθή και τα πιο relevant events αυτήν τη στιγμή, σε μια πόλη και μια χρονική συγκυρία όπου κάθε Παρασκευοσάββατο ξεπετάγεται και μια νέα ομάδα, μια νέα αποθήκη, μια νέα speakeasy φάση.
«Μέσα σε δύο μήνες, από τις 21 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 23 Νοεμβρίου, καταφέραμε να παρουσιάσουμε πέντε arena shows: το Unreal με το all night long set του KlangKuenstler, το open air set του Solomun στο ΣΕΦ, την πρώτη μέρα του Techniques, τη Charlotte de Witte, τον KAS:ST και τον Enrico Sangiuliano στη δεύτερη μέρα του Techniques, το Photon –που για μένα ίσως ήταν το αγαπημένο μου event της χρονιάς– και τέλος την Amelie Lens με την Ki/Ki σε έναν νέο χώρο που αποδείχθηκε καταπληκτικός» ξεκινά να μου λέει ο Γιώργος.
Η αλήθεια είναι πως δεν κάθονται σε ησυχία, γιατί πέρα από τα μεγάλα events, σχεδόν κάθε εβδομάδα το regular άντρο τους, το χωρητικότητας 750 ατόμων Oddity, έχει κάτι καλό να παρουσιάσει για όποιον παρακολουθεί τη σκηνή – μερικές φορές έχει ονοματάρες που μπορεί να μη βρίσκονται στην a-line της δημοφιλίας, αλλά ξέρεις ότι θα παίξουν καταπληκτικά. Το 2024 ήταν, λοιπόν, χωρίς αμφιβολία η χρονιά τους, γιατί πέρα από όλα αυτά, δοκιμάστηκαν με επιτυχία και σε πειράματα έξω από το comfort zone τους, όπως η open air θεατρική παράσταση Respublika που παρουσίασε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για τις ανάγκες της οποίας έφεραν τον Richie Hawtin και τη Sama’ Abdulhadi στη Μαλακάσα τον περασμένο Ιούνιο.
Όμως πέντε arena shows μεγάλης κλίμακας με χιλιάδες κόσμο, σε γηπεδικούς χώρους, όπως το Τάε Κβον Ντο, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι κάτι που η Αθήνα δεν είχε ξαναζήσει – μόλις πριν από δύο χρόνια ψάχναμε ακόμα με το κιάλι τα events που εστίαζαν αποκλειστικά και μόνο στην techno.
«Ο κόσμος, βέβαια, δεν μπορεί πρακτικά να δίνει χρήματα κάθε εβδομάδα για τα μεγάλα events, στην Αθήνα πρέπει να έχουν μια σχετική απόσταση μεταξύ τους, ένα-ενάμιση μήνα τουλάχιστον» επισημαίνει ο Lorenzo και ο Γιώργος εξηγεί: «Η διαφορά στο Oddity, αλλά και σε οποιοδήποτε μεγαλύτερο club από αυτό, είναι ότι εκεί όλα είναι στημένα και έτοιμα, και εμείς απλά κλείνουμε τον DJ, είναι όλα πιο απλά. Σε ένα arena show όμως ξεκινάμε κάθε φορά από το μηδέν, στήνουμε τα πάντα από το τίποτα, το κάθε event έχει τη δική του παραγωγή, με όλα τα προβλήματα στα οποία καλούμαστε να βρίσκουμε λύσεις».
Πλέον και οι ίδιοι δεν νιώθουν ότι είναι τρεις διαφορετικές ομάδες που συνεργάζονται, αλλά μία ενιαία δύναμη. «Δεν μοιράζονται οι δουλειές, κάνουμε όλοι απ’ όλα, ανάλογα το event μπορεί να πάρουμε διαφορετικούς ρόλους στην παραγωγή, το στήσιμο, και διπλοτσεκάρουμε –καλοπροαίρετα– ο ένας τον άλλο. Και από πίσω μας ο καθένας έχει τη δική του ξεχωριστή ομάδα, που δουλεύει και κάνει follow-up για το αποτέλεσμα. Ο καθένας μας έχει κάποιες σχέσεις με μεγάλους headliners που δουλεύει μαζί τους, και συγχρόνως το ίδιο ισχύει και για την παραγωγή. Αλλά αυτό που κρατάμε κυρίως είναι ότι περνάμε ωραία, χαιρόμαστε που είμαστε οι τρεις μας και έχουμε καταφέρει να είμαστε εδώ, μιλάμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο».
«Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, ναι, η hard techno είναι της μόδας», επιβεβαιώνει ο Νίκος, «όμως και στο Photon έγινε το αδιαχώρητο, που έπαιξαν καθαρόαιμη techno, ο ήχος ήταν από τους καλύτερους της χρονιάς».
Εξάλλου, το Blend, εδώ και είκοσι χρόνια που υπάρχει ως ομάδα, στον πυρήνα του είχε πάντα την techno, φιλοξενώντας συχνά και άλλες σκηνές της ηλεκτρονικής μουσικής και ονόματα όπως ο Solomun και ο Black Coffee. Το Vlct ως εξέλιξη του Vault 88 εστιάζει επίσης εδώ και πάνω από μία δεκαετία στην techno, στην πιο underground, groovy, «Berghain» βερσιόν της, αλλά και σε πιο σκληρούς ήχους. Και το Seds ξεκίνησε το 2012 στην Κέρκυρα με στόχο την ανάδειξη φρέσκων καλλιτεχνών –που στη συνέχεια αποδείχθηκαν σουπερστάρ, όπως η Indira Paganotto–, συνεργάζεται τα τελευταία δέκα χρόνια με το Vlct (φέτος, μεταξύ άλλων, θα παρουσιάσουν και την τέταρτη βερσιόν του Phaex τον Αύγουστο στην Κέρκυρα) και σταδιακά και με το Blend – για ένα μεγάλο διάστημα δούλευαν στενά με το six d.o.g.s και το ADD Festival, προτού βρεθούν όλοι μαζί παρέα.
Η κουβέντα μας έρχεται στο πιο τζιζ κομμάτι της νυχτερινής διασκέδασης στην Αθήνα: στην έλλειψη χώρων και σωστών υποδομών που μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλα events και φεστιβάλ με πολλαπλά lineups. Για πολλά χρόνια, μετά την παρακμή των παραδοσιακών clubs στην Αθήνα, η λύση πέρναγε από δύο δρόμους, είτε από τα «μπουζούκια», που μετατρέπονταν σε techno stages για τις ανάγκες αυτών των events, είτε από εγκαταλελειμμένες αποθήκες και χώρους άσχετους με αυτήν τη λειτουργία, με όλα τα γνωστά μειονεκτήματα: κακό ήχο, έλλειψη εξαερισμού, αμφιβόλου ποιότητας λοιπές παροχές. Πλέον, που η σκηνή έχει μεγαλώσει τόσο και τα πάρτι δεν διοργανώνονται στη χάση και στη φέξη, το πρόβλημα είναι πιο εμφανές από ποτέ – και η λύση ενός Τάε Κβον Ντο δεν είναι επίσης βιώσιμη για κάθε Σαββατοκύριακο.
Στη φετινή εμφάνιση της Amelie Lens, εγκαινιάστηκε η Sunel Arena, ένας χώρος στα Άνω Λιόσια που δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί – και τα σχόλια που ακούστηκαν πριν από το πάρτι ήταν πολλά και καυστικά, για την απόσταση, το off-the-grid της περιοχής, την ασφάλεια. Εκ των υστέρων, το ρίσκο τους δικαίωσε γιατί όλοι μίλαγαν με τα καλύτερα λόγια για τη διοργάνωση αυτής της βραδιάς.
«Ήταν η μεγαλύτερη κωλοτούμπα που έχει γίνει ποτέ» σχολιάζει γελώντας ο Lorenzo. «Δεν είναι μόνο ότι το κοινό δεν μας εμπιστεύεται – οι Έλληνες ενώ συνέχεια λένε “στο εξωτερικό έτσι, στο εξωτερικό αλλιώς”, στην ουσία δεν έχουν πάει να δουν ότι όλα τα μεγάλα πάρτι και τα φεστιβάλ γίνονται 30 και 40 χιλιόμετρα έξω από τα αστικά κέντρα. Στο κάτω-κάτω μια βιομηχανική ζώνη είναι και δεν πέφτει και τόσο μακριά».
Ο Γιώργος όμως στέκεται και σε ένα άλλο σημαντικό κομμάτι – γιατί τα περισσότερα σχόλια που ακούστηκαν για το venue στα Λιόσια είχαν σαφώς ρομαφοβικό πρόσημο λόγω των παρακείμενων καταυλισμών της περιοχής: «Είμαστε ένα techno community, πώς ξαφνικά γινόμαστε ρατσιστές με μια περιοχή ή μια μειονότητα; Είχαμε μιλήσει με τον δήμο Φυλής, με την περιφέρεια, είχαμε φροντίσει για όλες τις λεπτομέρειες και βέβαια, όπως πάντα, για την ασφάλεια της διοργάνωσης».
Γενικά στα γκρουπ στα social media που συσπειρώνουν χιλιάδες μέλη του techno community ο σχολιασμός σε κάθε event που φέρει τη σφραγίδα Blend x Vlcty x Seds είναι ανελέητος. Οι τρεις τους επισημαίνουν ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτό φτάνει τα όρια του τοξικού. «Δεν λέμε ότι είμαστε τέλειοι, αλλά την τοξικότητα δεν τη θέλουμε σίγουρα στη σκηνή. Με τη φάση στα Λιόσια είχε απηυδήσει ο κόσμος με την τόση αρνητικούρα, που τελικά το ίδιο το κοινό ξέσπασε και μας έδωσε θετικό hype. Και για το Universe είχαμε ακούσει τα πάντα, επειδή στην αρχή είχε κάποιες δυσκολίες ο χώρος. Πλέον όλοι οι promoters περνάνε από το Universe για τα δικά τους events, αφού φάγαμε πρώτα εμείς όλο το κράξιμο. Κάνουμε μια προσπάθεια και σίγουρα με αυτήν τη σκηνή δεν είμαστε απλά εραστές, είμαστε παντρεμένοι» αναφέρει ο Γιώργος.
«Η δική μου πείρα, εδώ και τριάντα χρόνια στον χώρο, μου λέει ότι αυτό δεν σταματά. Τα παράπονα δεν τελειώνουν. Όμως, αν το σκεφτείς, από μια κοινότητα χιλιάδων, αυτοί που παραπονιούνται είναι 30-40 άτομα. Τα social media είναι διαφορετικά από την πραγματικότητα» προσθέτει ο Lorenzo. «Όταν μένεις στη θετική πλευρά των πραγμάτων, όλα πάνε καλύτερα. Ό,τι και να κάνεις θα κράζουν. Τον Lorenzo τον έχουν κατηγορήσει και επειδή τα μαρούλια είναι πράσινα. Ναι, έχουμε ελλείψεις από χώρους, αλλά κάπως τα καταφέρνουμε» συμπληρώνει ο Νίκος.
VTSS και Marlon Hoffstadt είναι δύο μόνο από τους καλλιτέχνες που θέλουν να φέρουν μέσα στο 2025, ενώ ο Μάρτιος τους μου λένε ότι θα είναι καταπληκτικός, με ένα σερί από δυνατά ονόματα κάθε Σάββατο. «Συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη νομίζω ότι είμαστε καλά. Ωριμάζουμε σε μία νέα, meta εποχή. Στόχοι μας είναι να γίνουμε πιο εξωστρεφείς, να υποστηρίξουμε τη local σκηνή και να παρουσιάσουμε ακόμα πιο μεγάλα πρότζεκτ, είτε δικά μας είτε σε συνεργασία με brands του εξωτερικού. Με τις δυσκολίες της πάει καλά η Αθήνα» λένε ο Γιώργος και ο Νίκος και ο Lorenzo καταλήγει: «Ενώ οι Έλληνες υποτιμάνε λίγο την εγχώρια σκηνή, το 95% των DJs που κλείνουμε μας λένε ότι εδώ γίνονται τα καλύτερα πάρτι με το καλύτερο crowd και ασυναγώνιστη ενέργεια. Ο Ben Klock μας είπε ότι στην Αθήνα είχαμε το καλύτερο Photon που έγινε ποτέ. Και ο Ben Klock δεν είναι κόλακας».
Επόμενα events: Vendex (11/1, Oddity), Chris Liebing (18/1, Oddity), 999999999 + I hate models + Yasmin Gardezi (1/2, Τάε Κβον Ντο), Pan-Pot (15/2, Oddity), Sarah Landry (15/3). Tον Μάρτιο θα δούμε: Ellen Allien (1/3), Azyr (8/3), Patrick Mason (22/3) και Anfisa Letyago (29/3).
