28.9.2015 | 22:46
Θα ήθελα να συναντούσα ένα άτομο από το παρελθόν,
να καθίσουμε για καφέ και να κοιταχτούμε στα μάτια, μήπως μέσα στα μάτια του βρω τη λύτρωση από το φορτίο που κουβαλάω. Δεν είναι αυτός ο έρωτας της ζωής μου, κάποτε ήμουν πολύ αφελής και έβλεπα για μοίρα τα ανθρώπινα. Δεν έχω σκοπό να αποποιηθώ την ευθύνη μου, δεν περιμένω καν συγγνώμη, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος σε κανέναν, θέλω μόνο να πετάξω τα βρεγμένα ρούχα καθώς βγαίνω από το βούρκο...νιώθω σαν τον πατέρα που διασχίζει το ποτάμι με το παιδί του στους ώμους και ημιθανής το εναποθέτει στη στεριά, θέλω να μάθω ότι αυτό το παιδί μέσα μου έζησε...