ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα μου ελειψες...Γενικα οχι δεν μου λειπεις συχνα,ενω σε σκεφτομαι καθημερινα,γιατι ξερω πως ο ανθρωπος εκεινος δεν υπαρχει πια.Ομως σημερα φοβηθηκα,θορυβηθηκα σκεπτομενη τα γεγονοτα στο Παρισι. Αρχιζα να διαβαζω προφητιες και η σκεψη πανω στη σκεψη με οδηγησε σε περιεργα μονοπατια. Ηθελα να μπορω να σου πω τι σκεφτομαι,σε σενα που ηξερα πως οτι και να πιστευα, θα το ακουγες.Θα με ακουγες,θα διαφωνουσαμε μιας και δεν πιστευεις οπως εγω,θα μαλωναμε,θα συμφωνουσαμε,θα με καθησυχαζες. Ειναι ομορφο να ξερεις οτι εχεις καποιον να μοιραστεις τις πιο κρυφες σου σκεψεις.Μετα μπορει να εκλαιγα και να σε ρωτουσα φοβισμενη,αμα γινει πολεμος τι θα γινει με μας;Θα μου ελεγες κουταμαρες μεχρι να πεθανω απο τα γελια και τελος θα με καθησυχαζες λεγοντας μου οτι ο μπαμπας σου σου ειπε οτι ολα αυτα ειναι βλακιες (κατι που μπορει να μην ειχε συμβει καν)Πλεον τιποτα απο αυτα δεν ειναι εφικτο, και δεν ξερω αν αυτο το γεγονος με θλιβει τοσο...Θα ηθελα καμια φορα να μπορω να σου μιλαω. Μετα θυμαμαι οτι εκεινος ο κολλημενος τρελος πανεξυπνος τυπας με την απιαστη φαντασια που συνηθιζα να μοιραζομαι τα παντα,δεν υπαρχει πια. Ετσι σε κοιταω απο μακρυα νιωθω ενα κενο και συνεχιζω να πιστευω στην ανθρωποτητα και την αγαπη.