ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ξαπλωμένη εδώ και τρεις ώρες. Σε τρεις ώρες ξυπνάω. Απλώνομαι σα χταπόδι, στριφογυρίζω από τη μια άκρη στην άλλη, αλλάζω μαξιλάρια, σκεπάζομαι, ξεσκεπάζομαι και το μάτι δεν κλείνει. Τελικά το κρεβάτι μου είναι υπερβολικά μεγάλο για ένα άτομο. Είναι υπέρδιπλο. Όταν το αγόρασα δεν υπολόγισα οτι θα κοιμάμαι μόνη. Και το σπίτι είναι μεγάλο. Σε 90 τετραγωνικα ζει άνετα μια οικογένεια. Θα μπορούσα να βολευτώ και στο μισό. Δεν τα είχα υπολογίσει έτσι. Οι σκέψεις δε μ' αφήνουν να κοιμηθώ. Δεν ξέρω τι μ' έπιασε απόψε. Ίσως φταίνε οι ορμόνες ή τα άστρα ή το καυσαέριο που εισέπνευσα όλη μέρα στο κέντρο. Ελπίζω να καταφέρω να κοιμηθώ καμιά ωρίτσα και όταν ξυπνήσω, να συνεχίσω να ζω όπως πριν. Να μου φαίνεται τέλειο που γυρίζω σπίτι κι έχω τόσο χώρο δικό μου, τόση ησυχία να χαλαρώσω. Να ξαπλώσω και να νιώσω υπέροχα που έχω ένα ολόδικό μου κρεβάτι να απλωθώ. Γιατί έτσι είναι-απολαμβάνω τη μοναξιά μου!Όμως τώρα, αυτή τη στιγμή, θα ήθελα να είμαι χωμένη στην αγκαλιά ενός άντρα και να με νανούριζε ο χτύπος της καρδιάς του κι ας ήμουν στριμωγμένη στην ακρούλα ενός μονού κρεβατιού...Νιώθω αδύναμη κι ευάλωτη όταν κάνω τέτοιες σκέψεις. Γαμώτο!Καλό ξημέρωμα!