ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
2.3.2016 | 13:07

Για όλους αυτούς που κρίνουν την ηθική μου,

(κι ενώ δε χρωστάω καμία εξήγηση)...έχω να πω πως το ανήθικο θα ήταν να του υποσχεθώ αυτό που είχα καταλάβει ότι ψάχνει και να το παίξω σοβαρή και συγκροτημένη, να κρύψω τις ανασφάλειές μου (που βγαίνουν πάντα εκεί που φοβάσαι, γιατί επιθυμείς πολύ και όχι εκεί που αδιαφορείς), να του δείξω ότι μπορώ να κάνω τη ζωή μου και όχι να περιμένω πάνω στο κρεβάτι ένα μήνυμα, να βγαίνω με φίλες και να περνάω καλά(!) και όχι να σκέφτομαι ότι δε μου έγραψε, αφού το ήξερα ότι κι αν δε μου έγραφε δυο μέρες, μετά θα επέστρεφε (αλλά πονούσα κάθε φορά που δε μιλούσαμε), να τον πείσω ότι είμαι αυτό που ψάχνει και όχι να του δείχνω τα σκοτάδια μου και να τον διώχνω...και τέλος, να τον εκμεταλλευτώ και να κάνω ζωάρα 2-3 χρόνια φτιάχνοντας τη ζωή μου, το σώμα μου, τα οικονομικά μου, τα επαγγελματικά μου και μετά, όταν ήταν να σοβαρέψει το πράγμα, να βρω κάποιον πιο κοντά στην ηλικία μου για οικογένεια και ίσως ωραιότερο, αφού θα είχα μια σημαντική "κατάκτηση" στο ιστορικό μου, που θα ανέβαζε το "κασέ" μου. Έτσι είναι, αυτό θα ήταν υποκρισία και ανηθικότητα και πολλές θα το έκαναν στη θέση μου. Εγώ όμως προσπάθησα πολλές φορές να καταστρέψω αυτό που έχουμε από φόβο, από πόνο (!), από θυμό, από εγωισμό, από ελπίδα ότι τα αισθήματά του είναι πιο δυνατά από τις άμυνες και τις επιθέσεις μου. Εγωίστρια μπορεί να με πει κάποιος, θέλω να "παραδοθεί" πρώτα ο άλλος και μετά να αφεθώ. Όμως ανήθικη δεν μπορεί να με χαρακτηρίσει κανείς, ανηθικότητα είναι να υπόσχεσαι αυτό που δεν μπορείς να τηρήσεις κι εγώ το ήθελα τόσο πολύ, που δεν το παραδεχόμουν από φόβο μήπως χαλάσει, αν δε με ένοιαζε, θα ζούσα απλώς μια "περιπέτεια" χωρίς να το παραδεχτώ ποτέ ότι είναι μια τέτοια. Αν δε με ένοιαζε, αν δεν είχα αξίες, μπορούσα να υποκριθώ, να εκμεταλλευτώ καταστάσεις αντί να φεύγω και να ρισκάρω τα λίγα που έχω μπροστά σ' αυτά που είχα να κερδίσω...εκτός κι αν κάποιος αμφιβάλλει για τη θεατρικότητά μου...:) Α και θα το έπαιζα "ιστορία" και "μοιραία γυναίκα" στους άλλους αντί να ντρέπομαι και να στεναχωριέμαι, δε συνέβη σε πολλές να τις κυνηγήσει κάποιος τόσο πολύ...Γι' αυτό σκεφτείτε καλύτερα πριν κρίνετε, η ηθική του καθενός είναι διαφορετική, εγώ πιστεύω ότι μπορείς να φλερτάρεις με όποιον θες και όσο συχνά θες εφόσον δεν έχεις ξεκαθαρισμένη σχέση και κανείς δεν έχει υποσχεθεί τίποτα...
 
 
 
 
Scroll to top icon