Δεν μπορουν οι ανθρωποι να μπουν στο πισω μερος του μυαλου σουαν θες βοηθεια ζητα την εσυαρκει να ειναι ενας ανθρωπος ωριμος καταληλος να σε βοηθησει
1.9.2016 | 01:00
Κενή
Πλέον νιώθω ότι δεν ενδιαφέρομαι για τους ανθρωπους γύρω μου παρα μόνο επιφανειακά. Θέλω να είναι χαρούμενοι αλλά ως εκεί. Δεν μπορώ να νοιαστώ παράπάνω. Είναι σαν να είμαι κενή. Δεν μπορώ να νιώσω χαρά, λύπη, ζηλεια... Δεν έχω όνειρα και φιλοδοξίες. Δεν πιστεύω στον έρωτα. Δεν πιστεύω στην ζωή την ίδια. Κάθε μέρα φαντάζει άθλος προσποιούμενη πως είμαι φυσιολογική, προσπαθώντας να ικανοποιήσω τους άλλους. Γιατί αφού εγώ έχω χάσει το παιχνίδι ας κρατήσω τουλάχιστον τους γύρω μου χαρούμενους. Αυτή ίσως είναι πλέον και η μόνη μου ανταμοιβή. Η ικανοποίηση στο βλέμμα τους βλέποντας πως είμαι καλά.Ένα πράγμα δεν θα τους συγχωρήσω μόνο. Που ποτέ δεν κατάφεραν να δουν την θλίψη πίσω από τα μάτια μου. Αλλά και ακόμα και αν την είδαν αρκέστηκαν σε ένα "όλα καλά".
1
