ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω χάλια με τον εαυτό μου,ήμουν έξω με μια παρέα που ενώ βγαίνω μαζί τους εδώ και 1μιση χρόνο συνεχίζω να νιώθω το ίδιο αμήχανα και να μην νιώθω άνετα να εκφραστώ ελεύθερα και να ειμαι ο εαυτος μου.Κάθομαι χωρίς να μιλάω πολύ και χωρίς να συμμετεχω στις συζητήσεις.Απλα κάθομαι και τους ακούω,θέλω να μιλήσω και να πω την άποψή μου αλλά κάθε φορά δεν μου βγαίνει για να το κάνω.Γενικα είμαι αρκετά εσωστρεφης αλλά μόνο με τα συγκεκριμένα άτομα είμαι τόσο υσηχος χωρίς να μιλάω και να συμμετέχω σε αρκετές συζητήσεις.Νιωθω πολύ άκυρος μαζί τους και όταν γυρνάω σπίτι πέφτω πολύ ψυχολογικά και τα βάζω με τον εαυτό μου.Το ξέρω πως δεν μου αξίζουν αυτά τα άτομα και πως πιέζω τον εαυτό μου βγαίνοντας μαζί τους αλλά νιώθω ανίκανος να κάνω και να πω αυτα που θέλω.Απο την άλλη φοβάμαι την μοναξιά,ποτέ δεν άντεχα να κάθομαι μέσα στο σπίτι και να μην έχω φίλους,δεν έχω συνηθίσει κάτι τέτοιο και αν μείνω μόνος μου σίγουρα θα πέσω σε κατάθλιψη με την ψυχολογία που έχω.Τουλαχιστον όταν βγαίνω έξω λίγο ξεσκαω.Πως τα έχω κάνει έτσι ρε γαμωτο,όλη η ζωή μου είναι άνω κάτω.Ειμαι γεμάτο ανασφαλειες,με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποιθηση,νιώθω άχρηστος και ανημπορος στο να κάνω το οτιδήποτε.Για πόσο ακόμα θα αντέχω να ζω έτσι; Αρχίζω να τα βλέπω όλα μαύρα,είμαι απελπισμένος,δεν αντέχω άλλο να βλέπω την ζωή μου σε αυτό το χάλι...