ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο θ κ εγω χωρίσαμε το καλοκαιρι. Η απόφαση ηταν δικια μου διότι εκείνη την περίοδο η ζωη μου ηταν ενα χάος, σκεφτόμουν σοβαρα να φύγω στο εξωτερικό κλπ και γενικα δεν μπορούσα να υποστηρίξω μια σχέση και ποσο μάλλον να του δώσω όσα θα ηθελα.. ήθελε να ειναι διπλα μου και προσπαθούσε αρκετα να με στηρίξει αλλα δυστυχώς δεν εχω μάθει να δέχομαι την βοήθεια των άλλων, ειμαι πολυ κλειστός άνθρωπος και συνηθίζω να αντιμετωπίζω μόνη μου τα διαφορα προβλήματα. Ενιωθα πως δεν του άξιζε αυτη η κατασταση και τον χώρισα πιστεύοντας οτι αυτο ηταν το καλύτερο για αυτόν και δεν μετανιώνω αυτη την απόφαση. Τωρα έχοντας βάλει σε ταξη την ζωη μου ειμαι πλέον ήρεμη και έτοιμη για μια σχέση αλλα ειναι πολυ αργα διότι αυτος ειναι με αλλη τωρα. Εχουμε μια Χ τυπική επαφη αλλα σέβομαι το οτι εχει προχωρήσει, ελπίζω να ειναι καλα και χαρούμενος και σε καμια περιπτωση δεν θελω να χαλάσω στην σχέση του, ούτε να πληγωθεί η αλλη κοπελα που δεν φταιει σε τιποτα.. ωστόσο εγω τον θελω ακομα και τον θελω πολυ, με τρελαίνει η ιδεα του ποσο καλα θα είμασταν μαζι, πιστευω οτι ειμαι ερωτευμένη μαζι του και δεν θελω να το παραδεχθώ. Δεν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι, τον βλεπω συνέχεια στον υπνο μου κ πονάει πολυ ολη αυτη η κατασταση.. τι να κανω; πως θα θάψω ολο αυτο που νιωθω μεσα μου; Εγω φταίω για ολο αυτο..