Αρχικά είναι επιβεβαιωμένο απο ψυχίατρο οτι πασχεις απο κατάθλιψη;Αν ναι,λογικά θα ακολουθεις κ ανάλογη θεραπεία που θα σε κάνει να νιωθεις καλυτερα. Αλλιώς ψαξου σε ενδοκρινολογο, στο αναφέρω γτ κ εγώ για χρόνια πιστευα οτι υποφέρω απο κατάθλιψη κ τλκ αλλά οφείλονταν σε θυροειδή ο οποίος επίσης διαταράσσει τη βιοχημεία του εγκεφαλου και δημιουργεί καταθλιπτική διάθεση.Δεύτερον, μη καταδικαζεις τον εαυτό σου στην μοναξιά γι αυτό που σου συμβαινει. Ακόμα κ έτσι θα δεις οτι η αγάπη κ ο έρωτας είναι τα πιο ισχυρά αντικαταθλιπτικά,απο εμπειρία στο λέω κ αυτό. Εαν πραγματικα θες να προχωρήσεις σε σχέση go for it, μην αφήνεις τη θλιψη,το άγχος και τον φόβο να σου στερήσουν αυτή την ευκαιρία, είσαι πιο δυνατή και το ξέρεις.
29.11.2016 | 23:58
Κατάθλιψη και αρχή σχέσης
Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια.Τελευταία κανω καλή παρέα με 2 αγόρια και 1 κοπέλα που γνώρισα προσφατα. Εξ αρχής όμως είχα καταλάβει ότι αρέσω σε έναν από αυτούς. Μου αρέσει και εμενα, όταν κοιταζόμαστε στα μάτια λιώνω... Επίσης απο ότι εχω καταλάβει το βλέπει σοβαρα.το πρόβλημα:από έφηβη είχα και έχω μέχρι σήμερα κατάθλιψη και γενικά σε αυτή τη φάση όλη μου η καθημερινότητα στρέφεται γύρω από την προσπάθεια να την ξεπεράσω, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που φεύγει σε μία μέρα, όσοι το 'χουν περάσει ξέρουν για τί μιλάω. Και το θέμα είναι το εξής, αξίζει να ξεκινήσω κάτι με το αυτόν που γνώρισα τώρα; προβληματίζομαι γιατί δεν ξέρω αμα η στιγμή είναι κατάλληλη, γιατί τώρα καταβάλλω τόσο κόπο καθημερινά να βάλω τη ζωή μου σε μία σειρά, να βγω απο την κατάθλιψη, να αποκτήσω και παλι αυτοεκτίμηση κλπ. τη μία μερα είμαι καλά και την αλλη μπορεί να είμαι χάλια. Νιώθω σαν να ξεκινάω κάτι χωρίς να 'χω τη βαση να το στηρίξω και δεν σε φταίει σε τίποτα ο ανθρωπος...Πρέπει να καταλήξω κάπου γιατί μία με τη συμπεριφορά μου του δίνω ελπίδες, μία του το κόβω... και αυτός δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει... τη μία σκέφτομαι πρέπει να βαλω ένα τέλος, την αλλη όμως θέλω να τον αρπάξω και να τον φιλήσω... Η φίλη μου μου λέει ότι καταπιέζω τον εαυτό μου και ότι αφου μου αρέσει ας το αρχίσω κι όπου πάει. Εγω της λέω εσυ θα θελες να αρχίσεις κάτι με κάποιον που δεν είναι 100% σιγουρος και έχει και κατάθλιψη; και από την άλλη, θα μου κανει εμενα καλό αυτό; Γενικά οι συνομήλικοι λενε είσαι νεάαα καντοο, για έναν άνθρωπο που δεν είναι όμως και στα καλύτερά του κάτι που για αλλους είναι τόσο απλο μπορεί να γίνει μεγάλη πληγη.απλα δεν περίμενα να προκύψει κάτι τόσο γρήγορα, μόλις που βγήκα απο το λύκειο και προσπαθω να γίνω καλύτερα... και αφήστε που η ψυχολογική μου κατασταση δεν θα αλλαξει αυριο.. μπορεί να παρει και χρόνια και για καποιους δεν τελειώνει ποτέ, τι θα κάνω, θα έχω παντα μεσα μου αυτές τις αμφιβολίες να με κρατούν πίσω; για το κατα πόσο μπορώ να υπάρξω σε μία σχεση και να την υποστηρίξω, όταν συχνα δεν μπορώ να στηρίξω ούτε τον εαυτό μου... μήπως όμως έτσι παγιδεύω τον εαυτό μου σε μία κατάσταση και τελικά θα καταλήγω απλώς να μένω μόνη;θα εκτιμήσω πολύ κάθε άποψη:)
8
