ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.3.2017 | 02:44

Ψυχολογικά

Το αγόρι μου έχει διάφορα ψυχολογικά θέματα λόγω δύσκολων καταστάσεων που πέρασε στην παιδική-εφηβική του ηλικία καθώς και οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων. Παλιά είχε δει κ ειδικό κι έπαιρνε χάπια.Προσωπικά τον στηρίζω όσο μπορώ σε όλους τους τομείς.Το θέμα είναι ότι σε άκυρες στιγμές τρώει φλασιές χωρίς απαραίτητα να έχει γίνει κάτι -απλά σκεπτόμενος τα προβλήματά του-πέφτει ψυχολογικά,ενίοτε ξεσπάει κλαίγοντας,και παίρνει τη μάνα του να τον ηρεμήσει (είναι ορφανός από πατέρα ήδη πριν γεννηθεί). Όλη αυτή η "κρίση" ,συνοδευόμενη συνήθως και από ναυτία ή πονοκέφαλο,κρατάει περίπου ένα δύωρο όπως μου έχει ομολογήσει και ο ίδιος.Επίσης,όταν έχει αυτές τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ισχυρίζεται ότι είναι ματιασμένος και εκτός αυτού,όπως είναι φυσικό,δεν έχει όρεξη και για σεξ.Καταλαβαίνω ότι έχει τα ψυχολογικα του αλλά κι εμένα έχει αρχίσει και με κουράζει κάθε τρεις και λίγο αυτή η κατάσταση..χθες ήταν τα γενέθλιά μου και εκεί που μου έταζε βραδιά πάθους κ όλο υπονοούμενα κτλ,όταν γυρίσαμε σπίτι από την εξοδό μας τον έπιασε πάλι αυτό το πράγμα..πριν μου πείτε ότι σκέφτομαι τον εαυτό μου σκεφτείτε αν θα σας ξενερωνε κ εσάς κάτι τέτοιο!Πολλές φορές ακυρώνει και τις συναντήσεις μας γιατί δεν είναι καλά ψυχολογικά.Δεν αντέχω άλλο αλλά δε θέλω και να τον αφήσω.
14
 
 
 
 
σχόλια
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας,δεν περιμένω πάντως ηθική δικαίωση αλλά κάποιες τρίτες γνώμες που συνήθως είναι και πιο αντικειμενικές γιατί δεν εμπεριέχουν το συναίσθημα.Λεμόνι,όσο για τη μητέρα,αυτή ζει με χρήματα από το σύντροφό της (ο οποίος αγνοεί την ύπαρξη του παιδιού επί χρόνια) και ενίοτε τον προτρέπει να βρει δουλειά για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του.Ωστόσο εκείνος με όλο το ιστορικό κατάθλιψης/τις φοβίες και όλα αυτά δεν ενδιαφέρεται για τίποτα.Αδιέξοδη κατάσταση και δυστυχώς έχω δεθεί μαζί του εδώ και 2 χρόνια και δε ξέρω και πώς να τον βοηθήσω.
Καλή μου Fame, έχω εκτιμήσει τα σχόλιά σου σε άλλες εξομολογήσεις. Καταλαβαίνω τη θέση και τον προβληματισμό σου. Το γεγονός οτι κάποιος συντηρεί οικονομικά μια γυναίκα, αλλά αγνοεί την ύπαρξη του παιδιού της με άφησε άναυδη. Το παλικάρι αυτό είναι ασθενής ουσιαστικά και δεν καταλαβαίνει από μόνος του το καλό του, την ευθύνη έχουν οι δικοί του άνθρωποι-στην προκειμένη η μητέρα του, για να έρθει σε επαφή ξανά με ειδικό.Σου εύχομαι ψυχραιμία κι ό,τι κι αν αποφασίσεις να σου βγει σε καλό πρακτικά και ψυχολογικά.
Πραγματικά μερικές φορές είμαστε καλοί στο να δίνουμε συμβουλές αλλά τα δικά μας δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε.Το χειρότερο είναι ότι μοιάζει να έχει παραιτηθεί από τη ζωή,με το ζόρι παρακολουθεί ενα ιεκ κι όλη νύχτα παίζει και βλέπει σειρές για να ξεχνιέται.Εκκρεμεί δικαστήριο για το δίπλωμα και δεν διαβάζει ούτε τα σήματα.Πραγματικά προσπαθώ να τον προτρέπω όσο μπορώ αλλά κι εγώ δεν είμαι ψυχολόγο,εκτός τον εκνευρισμό που μου δημιουργεί το να ρυθμίζω το πρόγραμμά μου ώστε να τον δω και τελικά πολλές φορές μη μπορεί λόγω διάφορων ψυχοσωματικών.Όσο για τη μητέρα κι εγώ έμεινα όταν το έμαθα.Τι να πεις,κι αυτή έμεινε χήρα 19 χρονών λίγες μέρες πριν γεννηθεί το παιδί και μετά το παράτησε στη γιαγιά του..πως να μην έχει ψυχολογικά μετά?
Fameδεν θα ήθελα να προσθέσω στο βάρος που έχεις φορτωθεί. Κι επειδή ήμουν σκληρή με την θεώρηση του/της Άκυρο θέλω να διευκρινίσω κάτι επειδή όπως και το Λεμόνι έχω εκτιμήσει το ύφος σου τόσο καιρό. Η κατάσταση που περιγράφεις δεν είναι κάποιο παροδικό ψυχολογικό πρόβλημα (άκου "να λύσει τα ψυχολογικά του και μετά να κάνει σχέση"). Είναι αρύθμιστη ψυχική ασθένεια επειδή το παλικάρι αυτό έχει παραμεληθεί στην ιατρική του παρακολούθηση (για κάποιους λόγους που δεν είναι της παρούσης να εξεταστούν). Οι ασθένειες αυτές δεν θεραπεύονται όπως πχ. ένα σπασμένο πόδι. Σε ακολουθούν εφ'όρου ζωής.Οπότε το να λέμε "ας το θεραπεύσει πρώτα και μετά..." είναι μια ανάλγητη καταδίκη των ανθρώπων αυτών σε μια ζωή χωρίς έρωτα και χωρίς συντροφικότητα. Ελέγχονται όμως. Μπαίνουν σε καλούπι και γίνονται προβλέψιμες και χειραγωγήσιμες.Οι ασθένειες αυτές επίσης επισύρουν κοινωνικό στίγμα αλλά όπως κανείς ζει με διάφορες σωματικές ασθένεις (υποθυρεοειδισμό/καρκίνο σε φάση ύφεσης/διαβήτη κλπ) έτσι υπάρχουν άνθρωποι που ελέγχουν την διπολική διαταραχή ή την επιληψία ή την κατάθλιψη ή οτιδήποτε άλλο. Η επιστήμη έχει καταφέρει κι έχει παράξει τις μεθόδους και τα φάρμακα που βοηθούν τους συνανθρώπους μας να έχουν μια φυσιολογική ζωή. Και κάθε μέρα γίνονται πρόοδοι σ'αυτήν την κατεύθυνση.Εσύ ως άτομο κι ως κοπέλα του δεν μπορείς να κάνεις κάτι συγκεκριμένο να βοηθήσεις. Μόνο να κατανοήσεις αυτά που σου λέω. Οι ψυχολογικές του μεταπτώσεις δεν σχετίζονται ΜΕ ΣΕΝΑ. Είναι βιοχημικό φαινόμενο! Γι'αυτό και χρειάζεται τα χάπια του ο άνθρωπος. Είναι εξαιρετικά λυπηρό ότι μεγάλωσε χωρίς πατέρα και ότι η μητέρα του δεν δύναται να του παρέχει όλο το φάσμα της φροντίδας που χρειάζεται. Κι ακόμη λυπηρότερο ότι ο σύντροφος της μητέρας του (που θα μπορούσε να συμπονέσει ένα ορφανό αγόρι που δεν φταίει για την ψυχική του ιδιαιτερότητα) δεν δίνει λίγο περίσσευμα αγάπης...Αυτά είναι τα δράματα. Σου εύχομαι να πάρεις την απόφαση που θα είναι σωστότερη για σένα και που θα έχει τις μικρότερες συνέπειες στην ισορροπία του. Και αν δεν κάνεις τίποτα άλλο προσπάθησε να του δείξεις ότι είσαι υπέρ της φαρμακευτικής αγωγής.
Σε ευχαριστώ πολύ,πάντα διαβάζω με προσοχή αυτά που γράφεις (ειδικά σε θέματα ερωτικής φύσεως δεν παίζεσαι!!).Αυτό που λες ότι δεν ευθύνομαι εγώ μου το λέει και η μητέρα μου στην οποία έχω εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα.Τώρα εν προκειμένω προς το παρόν κάνω υπομονή.Αλλά έχω άδικο που εκνευρίζομαι όταν μου δημιουργεί μια προσδοκία όπως έγραφα πχ για τα υπονοούμενα κι αυτά και μετά τίποτα??μου ζήτησε συγγνώμη βέβαια αλλά και πάλι..(γενικά ερωτικά τα πάμε πολύ καλά αλλά όταν τον πιάνει το ψυχολογικό δεν μπορεί να λειτουργήσει παρότι ξέρω ότι με θέλει). Γενικά έχει όλα αυτά τα θέματα που είναι δυσεπίλυτα και τα οικονομικά της μητέρας του δεν επιτρέπουν να διαθέτει 50 ευρώ την ώρα στον ψυχίατρο που πήγαινε.Δεν γνωρίζω σε δημόσιο νοσοκομείο αν γίνεται να επισκεφτεί κάποιο γιατρό με μικρότερη αμοιβή αλλά και αυτό να γίνεται πρέπει κάποιος να τον πάρει από το χέρι όπως ένα μικρό παιδί,διαφορετικά δεν ξεκουνιέται να κάνει τίποτα.Να σαι καλά και πάλι.
Eυχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ πάντοτε αν μπορώ να βοηθώ και να παρέχω όσο το δυνατόν αξιόπιστη πληροφορία. Κατανοώ αυτό που λες. Είναι κάτι που δεν το ελέγχει. Υποψιάζομαι (χωρίς να μπορώ να κάνω διάγνωση φυσικά) ότι περνάει γύρους υπομανίας (που σου φαίνεται μια χαρά και κάνετε κι έρωτα κι απ'όλα) και κατάθλιψης όπως συνηθίζεται στην διπολική από αυτά τα σχετικώς λίγα που γνωρίζω. Οπότε δεν είναι ότι λέει και ξελέει. Είναι ότι πραγματικά ΔΕΝ μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Το μυαλό του είναι "κλειστό" στην προοπτική και δεν δίνει σήμα στο σώμα. Λοιπόν. Πάρτε τον σε συννενόηση από το χεράκι και ξεκινήστε την διαδικασία του δημόσιου νοσοκομείου με ακρόαση από νευρολόγο και ψυχίατρο. Δεν γνωρίζω πού βρίσκεστε αλλά στην Αθήνα έχω πολύ καλό feedback από το νοσοκομείο Aγ.Ανάργυροι (Πεντέλη) καθώς και Λαϊκό (Γουδί). Για αμιγώς ψυχιατρικά βέβαια το Αρεταίαιο είναι η αιχμή του δόρατος αλλά αναφέρω και τα άλλα γιατί πιο εύκολα πείθεται κανένας να πάει σε γενικό νοσοκομείο. Επίσης υπάρχει άφθονη πληροφορία στο διαδίκτυο για να ενημερωθείτε εσείς ως τριγύρω ώστε να μπορείτε να αντιμετωπίζετε χωρίς προσωπική συναισθηματική εμπλοκή το θέμα (η μητέρα σου ακούγεται ώριμη και συνετή -να την ακούς). Αν διαβάζεις καλά αγγλικά αυτό είναι ένα σάιτ με αξιόπιστες πληροφορίες για αρχή. https://patient.info/blogs/sarah-says/2017/03/how-to-spot-signs-of-depression-and-cope-with-symptomshttps://patient.info/health/bipolar-disorder-leafletΑκόμα και τηλεσυνεδρίες μπορεί να κάνει (όχι για τα φάρμακα -απλώς για να μιλήσει) με ψυχολόγο μέσω Skype. Λύσεις υπάρχουν. Και στο δήμο που μένει οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχουν ειδικοί οι οποίοι δέχονται δωρεάν με μοναδικό ίσως αποδεικτικό ένα λογαριασμό ΔΕΚΟ για να πιστοποιηθεί η κατοικία στον εν λόγω δήμο. Κατά κύριο λόγο η μητέρα του και κατά δεύτερο εσύ πάρτε τον και πηγαίνετέ τον (αφού τον συζητήσετε ότι το πρόβλημά του επιδέχεται τρομακτικής βελτίωσης) και από κει και πέρα κάντε αυτά που θα σας πουν. Καλή τύχη!
Το θεμα που θετεις δινει αφορμη για πολλες ηθικολογικες τοποθετησεις. Ομως, αν εσυ δεν μπορεις να εισαι μαζι του, για τους δικους σου λογους, απλα φυγε. Χωρις να περιμενεις ηθικη δικαιωση ουτε απο τη λιφοπαρεα, ουτε απο τον κοινωνικο σου περιγυρο.
Αν όλο αυτό σε κουράζει και σε κάνει δυστυχισμένη χώρισε.Ο άνθρωπος αυτός έχει ανάγκη από ψυχολόγο και όχι από κοπέλα για να της φορτώνει έξτρα προβλήματα.Αυτός φταίει που ξεκίνησε σχέση χωρίς να έχει λύσει τα ψυχολογικά του πρώτα.
Άλλο τα κόμπλεξ που έχει ο καθένας και τα βγάζει στους άλλους και άλλο όταν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιες παθολογικές καταστάσεις για τις οποίες μάλιστα ακολουθεί αγωγή. Κάπου τα έχεις μπερδέψει Άκυρε, γιατί πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.
Μια χαρά ξεμπερδεμένα τα έχω.Εσείς θεωρείται πως ο καθένας έχει υποχρέωση να τρώει στη μάπα τα σκατά του άλλου.Γιαυτό είμαστε φουλ στη μιζέρια και τη δυστυχία.Γιατί αντί να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε έναν άνθρωπο να ζήσουμε ευτυχισμένοι αντίθετα ξεκινάμε μια σχέση και την καταστρέφουμε με το καλημέρα με τα κόμπλεξ μας και τα ψυχολογικά μας.Ακόμα και αν η κατάσταση του άλλου είναι παθολογική τι σημαίνει αυτό?Οτι η αρρώστια του του δίνει άλλοθι για μπορεί να κρατάει τον άλλο σε μια ψυχοφθόρα σχέση?
Τείνω να συμφωνήσω με 'Ακυρο (περιμένω την έκρηξη :Ρ). Το αγόρι ΠΑΛΙΑ λέει έβλεπε ειδικό και έπαιρνε αγωγή. Τώρα δηλαδή σας φαίνεται οτι λύθηκε το πρόβλημα και είναι έτοιμος να προχωρήσει στη ζωή του; Κι αυτή η μάνα που τον βλέπει σ'αυτή την κατάσταση τι κάνει; Τον καθησυχάζει εκείνη την ώρα και δεν κάνει κάτι για το μέλλον του, ώστε να είναι αυτοδύναμος και ανεξάρτητος.. Πολύ φοβάμαι οτι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ίσως κιόλας να καλύπτει κι εκείνη ανάγκες της με το να τον έχει εξαρτημένο.Αυτές οι καταστάσεις είναι πολύπλοκες και χρειάζονται υποστηρικτικό περιβάλλον και καθοδήγηση. Δεν αρκεί ένα τηλεφωνικό πατ πατ και μετά μία από τα ίδια.Επειδή λοιπόν η κοπέλα δεν είναι υποχρεωμένη να γίνει οσιομάρτυρας, ούτε ειδική είναι να ξέρει πώς στο καλό να συμπεριφερθεί, επειδή έχει δικαίωμα να χαρεί τον έρωτα ενώ τώρα η αγάπη της μετατρέπεται σε θλιβερή λύπηση, επειδή το πιθανότερο είναι αντί να ισιώσει αυτός να στραβώσει εκείνη (ψυχολογικά), δε θα την έκρινα τόσο αυστηρά σε μία πρώτη συζήτηση.
Scroll to top icon