Ανάμεσα στους θεούς και στα τέρατα ο άνθρωπος επιβιώνει, δημιουργεί, συντονίζει τις αντίθετες ενέργειες και προχωρά διαμορφωμένος!
Το αρχετυπικό περιεχόμενο του έργου του Μιχαήλ Παρλαμά, σύγχρονα αποδοσμένο, παίρνει διαχρονικές προεκτάσεις και μας καλεί να επαναπροσδιορίσουμε το παρελθόν, μας ανοίγει δρόμο για το μέλλον αλλά πρωτίστως μας εδραιώνει σε ένα πολύχρωμο και συναρπαστικό παρόν.
Τα έργα του Μ. Παρλαμά δημιουργούν αρχικά κάποιο είδος απορίας και έκπληξης. Τόσο οι πρωταγωνιστές του κάθε έργου, όσο και το πλαίσιο στο οποίο εμπεριέχονται, φαίνονται αρχικά υπερφορτωμένα. Σαν το μήνυμα να μην είναι ξεκάθαρο. Στην ουσία όμως μας καλεί να απαλλαγούμε από την ανάγκη να ορίσουμε, να αφεθούμε στο παράλογο, και μας επιβεβαιώνει πως ο δρόμος αν και δυσνόητος, είναι ταυτόχρονα πλούσιος και γεμάτος εκπλήξεις. Ο Μ. Παρλαμας δημιουργεί τον δικό του φανταστικό κόσμο και τον εμπλουτίζει μοναδικά με μια πολύχρωμη αναρχία. Μας καλεί ως θεατές να μην βιαστούμε, να αφουγκραστούμε τις λεπτομέρειες του κάθε έργου και μέσω της ενδοσκόπησης να έρθουμε σε επαφή και να βιώσουμε την δική μας ανεξερεύνητη αναρχία.
Χωρίς να το περιμένουμε γινόμαστε μάρτυρες μίας μοντέρνας Γιγαντομαχίας και Θεογονείας όπου θεοί και τέρατα συσχετίζονται, μάχονται και συνυπάρχουν. Γινόμαστε μάρτυρες μιας αρχετυπικής έντασης, στην οποία το τέρας αναζητά την αποδοχή από το θεό του, αλλά και ο θεός προσπαθεί να καθησυχάσει το τέρας. Αυτό το τέρας ονόμασαν οι αρχαίοι 'Δαίμονα' και όλοι καλούμαστε να τον ενσωματώσουμε. Αν τα καταφέρουμε, όπως τα κατάφερε η τέχνη του Μιχαήλ Παρλαμά, οδηγούμαστε στην πολυπόθητη ευδαιμονία!
Αν κανείς παραδοθεί στον σουρεαλιστικό του κόσμο, τότε η πολυχρωμία δεν απεικονίζει απλώς, αλλά αφηγείται μια ιστορία που είναι καλά διασφαλισμένη μέσα σε σύμβολα. Ένα από αυτά, το τρίγωνο αποτελεί μια σταθερή αξία στα έργα του και δίνει μια θρησκευτική όψη στον φανταστικό αυτό κόσμο. Σαν να μας επισημάνει την προσωπική του Αγία Τριάδα. Αν Θεοί και Τέρατα αποτελούν τα δυο σκέλη αυτής της Τριάδας, αναρωτιέμαι ποιο θα μπορούσε να είναι το τρίτο; Ο Άνθρωπος, η Ψυχή, η Τέχνη,ίσως ο ίδιος ο Ζωγράφος, ή κάτι άλλο;
Η έκθεση του, ενώ τιτλοφορείται δημοσίως Θεοί και Τέρατα, ταυτόχρονα υπονοεί και θα μπορούσε να μετονομαστεί σε Χάος και Τάξη. και από αυτό τον εύστοχο προσδιορισμό, και μόνο έτσι όπως η τέχνη του Μ. Παρλαμά μπορεί, Θεοί και Τέρατα, Χάος και Τάξη προσδιορίζουν τα τέσσερα σημεία του ψυχικού ορίζοντα. Και στο κέντρο η ψυχή να ακροβατεί να διαμορφώνεται και να θριαμβεύει.
Σε αυτή την πολυεπίπεδη δουλειά όλα τα αρχετυπικά στοιχεία είναι παρόντα, αρσενικό, θηλυκό, αιώνιος έφηβος, ζωή, θάνατος, εξατομίκευση, βασιλιάδες, βασίλισσες, θεοί, τέρατα, δίκαιο, άδικο, θρησκεία, ονειροπόληση, μάχη, ειρήνη, πόλεμος, μαγεία. Αυτό που δεν ήταν παρόν ήταν ο έρωτας. Μήπως είναι αυτό που θα δούμε στην επόμενη δουλειά του; Μήπως είναι αυτό που θα συμπληρώσει την προσωπική του Αγία Τριάδα;
σχόλια