Στο πλαίσιο της μεγάλης περιοδείας τους ανά τον πλανήτη (η οποία δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνει τη χώρα μας) με κεντρικό σημείο αναφοράς το άλμπουμ τους Mezzanine που κυκλοφόρησε πριν από 21 χρόνια, οι Massive Attack – ένα από τα πιο σημαντικά αλλά και τα πιο δημοφιλή γκρουπ των τελευταίων δεκαετιών και μάλιστα σε μια ευρύτατη γκάμα κοινού που περιλαμβάνει όλες σχεδόν τις συνομοταξίες και τις φυλές – μίλησαν πριν λίγες μέρες στον Guardian για την παρούσα «κατάστασή» τους στο πολιτισμικό στερέωμα.
Ίδιοι και απαράλλαχτοι φαίνονται πάντως οι δύο εναπομείναντες κεντρικοί άξονες του γκρουπ, ο Robert Del Naja (3D) και ο Grant Marshall (Daddy G) στα 54 και τα 59 τους αντίστοιχα. Το μεγαλύτερο μέρος του λόγου στην συνέντευξη ανήκει βέβαια στον πάντα στοχαστικό Del Naja, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων...
Για το πρόβλημα με τη νοσταλγία
«Έχω πάψει προ πολλού να νιώθω νοσταλγία επειδή είναι σα να φαντάζομαι τον εαυτό μου σ' ένα αόριστο μέλλον να κοιτάζει διαρκώς πίσω, κι αυτό με φρικάρει. Με πιάνει ένας ίλιγγος κατά τον οποίο δεν σκέφτομαι τόσο το παρελθόν όσο το πώς θα νιώθω σε δέκα χρόνια».
Για τις απρόβλεπτες ζωντανές εμφανίσεις
«Θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο απρόβλεπτες και συμπαγείς συγχρόνως οι ζωντανές μας εμφανίσεις. Αυτό είναι το νόημα. Ούτε κλισέ, ούτε κουβεντούλα με το κοινό... Φαντάσου να πας να δεις μια θεατρική παράσταση και στη μέση του έργου να στρέφονται οι πρωταγωνιστές προς το κοινό και να το ρωτάνε «περνάτε καλά;». Πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους προσωπικό δημιουργικό ρίσκο όπου δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Πρέπει να υπάρχει μια εμπειρία αποπροσανατολισμού τόσο για μας όσο το κοινό...»
Για την αναξιοπιστία της μνήμης
«Βρίσκω κάπως τρομακτικό το γεγονός ότι όλοι θυμούνται διαφορετικά τα πράγματα, όλοι έχουν αυστηρά επιλεκτική μνήμη. Όταν τίθεται σε λειτουργία η μνήμη, το μυαλό πρέπει να ανασκευάσει κάθε φορά το σκηνικό από την αρχή, ξανά και ξανά μέχρι που καθίσταται εντελώς αναξιόπιστη αυτή η αναπαράσταση».
Για την κυριαρχία της διάσπασης προσοχής
«Εξακολουθεί να με ελκύει η ιδέα του άλμπουμ, αγοράζω ακόμα συνέχεια αλλά είναι μηχανική πλέον η διαδικασία. Απλά κλικάρεις 'add', έτσι δεν είναι; Και μετά σπανίως κάθεσαι να το ακούσεις ολόκληρο. Πότε ακούει κανείς πια ολόκληρα άλμπουμ; Στο αυτοκίνητο ίσως ή αν έχεις πολύ χρόνο. Είναι ένας άλλος κόσμος πια όσον αφορά στη συγκέντρωση. Το μεγαλύτερο εμπόρευμα πλέον είναι η διάσπαση προσοχής. Η πληροφορία είναι ό,τι ήταν το πετρέλαιο. Κατοικεί στο κεφάλι σου. Εκεί βρίσκεται η αξία αλλά εκεί βρίσκεται επίσης και η πίεση...»
Για την εμπιστοσύνη στις νεότερες γενιές
«Έχω απόλυτη πίστη στην επόμενη γενιά. Ειδικά σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή αλλά και για τον τρόπο που χειρίζονται τα social media κινητοποιώντας κόσμο. Οι μεγαλύτερες γενιές – η δική μου γενιά – είναι πλέον το πρόβλημα από τη στιγμή που αρνούνται τις αλλαγές... Φαίνομαι συχνά σα να είμαι προφήτης του ζόφου, αλλά στην πραγματικότητα είμαι μάλλον αισιόδοξος».
Για το τέλος του ηδονιστικού και ανέμελου lifestyle
«Στην πραγματικότητα ποτέ δε νομίζεις ότι έχεις μεγαλώσει αφού το μυαλό και η προσωπικότητά σου φαίνονται να παραμένουν ίδια. Μόνο το σώμα σου στο θυμίζει. Είναι αδύνατον να συντηρήσεις τοι ίδιο ηδονιστικό και ανέμελο lifestyle από μια ηλικία και μετά. Υπάρχει μια γεωμετρική επιβράδυνση στις λειτουργίες. Αν έκανα ένα άγριο ξενύχτι σήμερα, θα χανόταν μετά όλη η υπόλοιπη εβδομάδα. Οπότε τα έχω ξεχάσει αυτά, τελείωσαν, τα χόρτασα».
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια