Ορφέας: Όλες οι διακοπές που δεν θυμάμαι είναι εκείνες που δεν θέλω να θυμάμαι και οοοοόλες οι υπόλοιπες είναι αυτές που θυμάμαι. Κατά συνέπεια οοοοόλες οι διακοπές που θυμάμαι είναι αξέχαστες. Χθες, όμως, είδα ένα όνειρο. Επισκέφθηκα ένα μέρος που κάναμε παλιά διακοπές οικογενειακά. Μου έχει λείψει αυτό το μέρος. Και εκείνα τα χρόνια. Ξύπνησα ξεκούραστος.
Μαίρη: Στον Αγιοφάραγγο στη Κρήτη πριν πολλά χρόνια. Με μια παρέα αρχικά διασχίσαμε το φαράγγι. Συναντήσαμε σπηλιές ερημιτών, τρεχούμενα ρυάκια με νεογέννητους γυρίνους να πλέουν σαν σπερματοζωάρια που μόλις ξύπνησαν στο θαύμα της ζωής, και ελιές πανάρχαιες, των οποίων οι κορμοί έμοιαζαν με γλυπτά καμωμένα από χέρια σοφά. Όσο πλησιάζαμε προς την παραλία το έδαφος άλλαζε, ήταν σκασμένο σαν ψηφιδωτό ατελείωτο. Το φαράγγι με τα επιβλητικά βράχια στο τέλος χυνόταν στη θάλασσα. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια νερά. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια ομορφιά.
Ο έρωτας δεν φεύγει πάντα, μεταλλάσσεται, και εμείς δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε. Παράξενο για ένα είδος που κρατάει για σημαία την εξελικτική του ικανότητα.
Αφού ξεκουραστήκαμε, κάποιος είχε την ιδέα να σκαρφαλώσουμε στη μια μεριά του υψώματος να δούμε την άλλη πλευρά του πελάγους. Με πλήρη άγνοια κινδύνου ξεκινήσαμε την ελεύθερη αναρρίχηση. Στο κατακόρυφο ύψωμα είδαμε σκελετούς από άτυχα κρι κρι. Και τότε κοίταξα κάτω και συνειδητοποίησα πως ήταν πολύ κακή ιδέα. Μια λάθος κίνηση και μπορεί να γκρεμοτσακιστούμε. Ίλιγγος.
Πάγωσα και ακινητοποιήθηκα. Τότε άκουσα τη φωνή ενός φίλου, ο οποίος είχε φτάσει πρώτος πάνω, να αλαλάζει, σαν παιδάκι ευτυχισμένο, «ελάτε, ελάτε να δείτε!». Πήρα δύναμη και συνέχισα. Φτάνοντας πάνω, μας περίμενε ένα ασύλληπτο δώρο! Ο βράχος είχε μια τεράστια τρύπα που έφτανε μέχρι κάτω στο καταγάλανο νερό, με δεντράκια να ξεμυτίζουν σαν μπονσάι απ' τις άκρες, κι εκεί φώλιαζε το θαύμα! Εκατοντάδες χελιδόνια να φτερουγίζουν και να τιτιβίζουν ανέμελα. Να παίζουν και να ερωτοτροπούν στον αέρα εκστασιασμένα.
Δεν θα το ξεχάσω. Ένιωσα σαν να είχε απαντηθεί το μέγα Ερώτημα, που κάθε παιδί μόνο με τη φαντασία του μπορεί να συλλάβει... «Τώρα ξέρω μαμά, πού πηγαίνουν σαν πετούν τα χελιδόνια»!
Ορφέας: Ο έρωτας δεν φεύγει πάντα, μεταλλάσσεται, και εμείς δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε. Παράξενο για ένα είδος που κρατάει για σημαία την εξελικτική του ικανότητα. Ο άλλος έρωτας, ο γαργαλιστικός που ονειρευόμαστε και αυτός μας πονάει, αυτός όταν φεύγει πάει εκεί από όπου ήρθε, στα βιβλία, στις ταινίες, στη μουσική...
Ορφέας: Η φάρσα και η κωμωδία δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ένα εμπεριέχει το άλλο. Η κωμωδία είναι μία βάση και η φάρσα ένα συστατικό που προστίθεται σε αυτή. Όπως η κοκκινιστή σάλτσα είναι μια βάση αλλά αν βάλεις ολόκληρα κρεμμύδια μέσα έχεις στιφάδο.
Μαίρη: Προτιμώ να χάσω παρά να μετανιώσω που δεν ρίσκαρα. Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να ανταμείβεται η τόλμη!
Ορφέας: Έχω ταξιδέψει με μπαούλο. Με αυτό θα πάω φέτος διακοπές... Καλό καλοκαίρι!
Info
Ο Ορφέας Αυγουστίδης από το φθινόπωρο θα συμμετέχει στην παράσταση «Η Μέθοδος Gronholm» στο θέατρο Άνεσις, στη μνήμη του Διαγόρα Χρονόπουλου που σκηνοθέτησε την ίδια παράσταση στο Θέατρο Τέχνης. Τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης αυτήν τη φορά υπογράφει ο Γιάννης Μόσχος. Από τα τέλη Γενάρη, θα συμμετέχει επίσης στην παράσταση «Τρεις Αδελφές» στο θέατρο Βεάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Η Μαίρη Μηνά από τον Οκτώβρη και για λίγα Δευτερότριτα, θα συμμετέχει στην παράσταση «Με Λένε Έμμα» της Ελένης Σκότη στο Σύγχρονο Θέατρο, ενώ από Γενάρη θα βρίσκεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τ. Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.
