Αγαπημένε μου άνθρωπε,
Σήμερα αποφάσισα να γράψω πάλι πέντε λόγια, για να υπενθυμίσω κάποια βασικά πράγματα. Σε εσένα; Στον εαυτό μου; Σε όλους; Ποιος ξέρει.
Ξέρω πως δεν είναι κάθε μέρα σου εύκολη. Ξέρω πως πνίγεσαι στο άγχος, στα νεύρα, στην απογοήτευση. Ξέρω πως κάποιες μέρες θες απλά να τελειώνουν και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ.
Κόντρα όμως σε όλα αυτά και στο πως θέλουν να σε κάνουν να νιώθεις ορισμένοι, θέλω να θυμάσαι να χαμογελάς. Όσο και αν ξεχνιέσαι στη βαβούρα της καθημερινότητας. Να χαμογελάς και ας μην βρίσκεις καιρό να το κάνεις. Να χαμογελάς με τα πιο ασήμαντα, τα πιο μικρά. Να χαμογελάς γιατί είδες ένα «καλημέρα», γιατί έφαγες κάτι νόστιμο, γιατί δεν άργησες το πρωί να πας στη δουλειά σου.
Να στιγματίζεις κάθε σου στιγμή με ένα σου χαμόγελο. Μικρή είναι, μεγάλη είναι; Εσύ εκεί, ακάθεκτος. Να επισφραγίζει το χαμόγελο τις ημέρες σου και να καθορίζει τις συναντήσεις σου. Να γίνεται η αιτία οι άλλοι να σε προσκαλούν αβίαστα στη ζωή τους και να γίνεται αυτό ο λόγος να μην θέλουν να σε αφήσουν να φύγεις από αυτή.
Στ' αλήθεια, πιστεύεις πως αντέχεται αυτός ο κόσμος χωρίς να χαμογελάς; Μην του κάνεις τη χάρη. Πάρε την πίκρα που έχεις στο στόμα και καν την καραμέλα. Στα δύσκολα τριψτους το χαμόγελό σου στη μούρη. Δειξ' τους πως είσαι «παραπάνω», πως αντέχεις. Πρόβαλέ το στους μικρόψυχους που προσπαθούν να σε αγγίξουν, κουβάλα το αγκαλιά μέσα σε κάθε σου δοκιμασία.
Και ναι, έχεις δίκιο. Πολλές φορές η ζωή μας γεμίζει μπόρες και σκοτάδια. Μάθε να φέρνεις την ξαστεριά μόνος σου στον ουρανό σου. Μάθε να βρίσκεις την ομορφιά μέσα σε μια κοινωνία που μεμψιμοιρεί, κλαίγεται και της φταίνε τα πάντα εκτός από τον εαυτό της.
Γι' αυτό σου λέω. Χαμογέλα μου ρε μάτια μου. Λάμπει ο κόσμος μου και ο δικός σου μαζί. Και αφού και εσύ το ξέρεις καλά πως στη ζωή κανείς δεν την βγάζει καθαρή στο τέλος, μην σε νοιάζει. Χαμογέλα μου και όλα, θα δεις, περνάνε.
σχόλια