ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Πέθανε ο Neil Peart, θρυλικός ντράμερ των Rush

Πέθανε ο Neil Peart, θρυλικός ντράμερ των Rush Facebook Twitter
EPA
1

Πέθανε σε ηλικία 67 ετών, ο Neil Peart, ντράμερ και στιχουργός των Rush, της μπάντας που επί τέσσερις δεκαετίες καθόρισε τον ήχο του progressive rock. 

«Με μεγάλη θλίψη και ραγισμένες καρδιές μοιραζόμαστε τα νέα πως ο φίλος μας, αδερφός και συνοδοιπόρος για περισσότερα από 45 χρόνια, Neil έχασε την Τρίτη τη γενναία μάχη με τον καρκίνο» ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση των Rush. Ο Neil Peart είχε διαγνωστεί πριν από τρία χρόνια με καρκίνο του εγκεφάλου. Ο Peart, δεξιοτέχνης ντράμερ με μοναδικές συνθετικές και στιχουργικές ικανότητες υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους μουσικούς στην ιστορία του rock. 

 

Ξεκίνησε να παίζει ντραμς σε ηλικία 13 ετών και το 1974, στα 22 του, έγινε μέλος των Rush. Σύντομα έγινε ο βασικός στιχουργός του σχήματος και συνέθεσε μερικά από τα πιο επικά τους τραγούδια. Οι Rush, που διαλύθηκαν επίσημα το 2018 τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Peart, κυκλοφόρησαν 19 δίσκους ενώ έχουν πουλήσει περισσότερους από 40 εκατ. δίσκους παγκοσμίως και βρίσκονται στην τρίτη θέση, μετά τους Beatles και τους Rolling Stones, στις μπάντες με τους περισσότερους συνεχόμενους χρυσούς ή πλατινένιους δίσκους.

 

Ο ίδιος ο Peart είχε δηλώσει πριν από μερικά χρόνια ότι ακόμη και σε μεγάλη ηλικία συνέχιζε να κάνει μαθήματα ντραμς, εκτιμώντας ότι έχει ευθύνη να συνεχίσει να βελτιώνεται. Ήταν συγγραφέας επτά λογοτεχνικών βιβλίων. 

Culture
1

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / «Μυστήριο 188 - ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

Ο Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με έναν εκ των ιδρυτικών μελών της, τον Θανάση Λεβέντη, μια ξεχωριστή και πολύπλευρη προσωπικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου

Culture / Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου;

Μια συνταρακτική υπόθεση συστηματικής κλοπής αρχαιοτήτων βρίσκεται μονάχα στην αρχή των αποκαλύψεων. Πώς έφτασαν να λείπουν μέχρι και 1,500 αντικείμενα από την συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, πώς μερικά από αυτά κατέληξαν στο eBay, και το παρασκήνιο μιας παραίτησης που κρύβει πολλά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Οπτική Γωνία / Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Το πάθημα του συνηγόρου της Εύας Καϊλή, Μιχάλη Δημητρακόπουλου, ακριβώς, όπως παλαιότερα «τα αγγλικά του Τσίπρα», πέρα από τα ανέκδοτα και τα, δικαίως, μοχθηρά πειράγματα, έχουν πολλά να πουν για το γλωσσικό εμπόδιο και την υπερβολική αυτοπεποίθησή μας, όταν καλούμαστε να εκφραστούμε σε μία ξένη γλώσσα...
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Culture / Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Η Άννα Ροκοφύλλου, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, κάνει έναν απολογισμό των δύο πρώτων ετών της θητείας της και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το Φεστιβάλ Κολωνού (6-28/9) με το οποίο ο πολιτισμός γίνεται διαθέσιμος σε κάθε δημότη.
Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Lifo Picks / Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Your Room Will Be Ready: «Ανυπομονούμε να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί σας με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης για άλλη μια φορά. Έχουμε περισσότερη ιστορία να γράψουμε».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Απ' όλες τις επεξηγήσεις των στίχων του "the trees" του Peart που συμπαθούσε την όχι και τόσο συμπαθητική Ayn Rand, νομίζω ότι προτιμώ αυτό το twist! :-)Steve from Morpeth, United Kingdom"Without reading every single comment above, as it would be too time consuming, I get the general impression that the argument might be between the Canadians and the Americans, or could be a tale about class inequality or just a quaint story about trees. Whatever the intention when writing the words, sometimes an artist gets back more than what he/she bargained for. History is riddled with profound, unmeaning insights into the human condition or history or philosophy where the author will deny this or that inference but, that don't get them off the hook as people like to read into things despite the original intention. Re The Trees.....I was listening to Hemispheres in 1982 when my dad, and industrial worker and natural socialist, picked up the sleeve and began reading the words. His only fleeting comment was about this song. He said, "Ah, the Canadian Maples and the English Oak's! This is the story of the Canadian independance struggle." I was coming toward a political understanding myself at the time and got what he said immediately. I read the words again myself and took them a stage further. Not only was this a struggle for independance, where the Maples wanted their equal rights, (The Candian bourgoisie wanted to rule themsleves against British Imperialist domination) to see off the rule of the British/English Crown, but that the decisive struggle would only be settled when the working class comes on to the scene of history and brings about a socialist revolution (Hatchet, axe and saw, i.e. Labor/Labour in the UK). I though this was geneius. Not only did the song recognise the struggle between equaly greedy national sections of the ruling class, but that the only real unifying and progressive force would be the working class. If anyone doubts the message, if there is one of course, then I would refer them to the writings of Leon Trotsky and Lenin, who both talked about the inability of the capitalists to carry out the national democratic revolution in the modern era and that only the working class had the ability to settle the colonial revolution for good. Of course history has moved on and these colonian disputes, in the main have been settled, but the process of class struggle is far from over. The capitalists in the UK and Canada are playing a reactionary role in their own back yards, but they are completely bound to one another and complete against one another via the global economy. It is only the working class which has the force of numbers and their position within production in every country which can settle the argument, as suggested in the song, once and for all. Yes indeed, The Trees will all be kept equal with "Hatchet, Axe and Saw!". Workers of the world unite! You have nothing to loss but your Trees!"Παίξτο!https://m.youtube.com/watch?v=JnC88xBPkkc