Μας ανακοίνωσαν λοιπόν ο Πρίγκηπας Χάρι και η Μέγκαν, ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ, ότι αποσύρονται από τα καθήκοντά τους ως επίσημα μέλη της βασιλικής οικογένειας, χωρίς όμως να αποσύρουν την «πλήρη στήριξή» τους στην Βασίλισσα. Παράλληλα, δήλωσαν ότι θα μοιράζουν στο εξής τον χρόνο τους ανάμεσα στη Βρετανία και την Βόρειο Αμερική προκειμένου να ασχοληθούν με δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με κρίσιμα ανθρωπιστικά και περιβαλλοντικά ζητήματα και να αποκτήσουν μεγαλύτερο έλεγχο των δημόσιων υποχρεώσεων τους.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «κρεμλινολόγος της μοναρχίας»για να καταλάβει ότι δεν γίνεται να αποσύρεσαι από τα καθήκοντά σου και να στηρίζεις πλήρως το άτομο που καθορίζει αυτά τα καθήκοντα ή να διατηρείς τα προνόμια ενός συνταγματικά απολιτικού θεσμού και συγχρόνως να εμπλέκεσαι σε σκοπούς και δραστηριότητες με έντονες πολιτικές προεκτάσεις. Είναι σα να δηλώνω εγώ στον διευθυντή μου ότι σκοπεύω να αποσυρθώ από τα καθημερινά μου καθήκοντα ως δημοσιογράφος ενώ συγχρόνως επιμένω ότι στηρίζω πλήρως το όραμά του να δημοσιεύει άρθρα τα οποία δεν θα γράφω εγώ αλλά θα συνεχίζω να πληρώνομαι κανονικά.
Τι ακριβώς ζητάνε ο Χάρι και η Μέγκαν; Μας λένε ότι «επέλεξαν να κάνουν μια μετάβαση», μέσω της οποίας επιθυμούν να «χαράξουν έναν προοδευτικό νέο ρόλο» στο πλαίσιο του «θεσμού». Εν προκειμένω όμως, ο θεσμός στον οποίο αναφέρονται είναι η μοναρχία: ένα σύστημα που κληρονομεί εξουσία, τίτλους, πλούτο, γη και ιδιοκτησία. Ο Χάρι είναι δούκας και η Μέγκαν δούκισσα – ιδιότητες που δύσκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν «προοδευτικές».
Είναι εύκολο να ταυτιστεί κανείς με το «όραμα» του Χάρι και της Μέγκαν. Ποιος δεν θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, ειδικά στην πολιτική; Κανείς δεν θέλει να πληρώνει επιπλέον φόρους, όλοι όμως απαιτούν καλύτερες υπηρεσίες. Επειδή όμως όλοι λίγο-πολύ είμαστε υποκριτές, αυτό δεν σημαίνει ότι η υποκρισία είναι αρετή. Και όπως πολλά βίτσια, η υποκρισία είναι συχνά ακριβή, που σημαίνει απαγορευτική για τους πολλούς ανθρώπους. Οι πιο πολλοί άνθρωποι, λόγου χάρη, δεν διαθέτουν τα χρήματα που κοστίζει μια πτήση με ιδιωτικό τζετ, συνεπώς δεν μπορούν να είναι ακτιβιστές για την κλιματική αλλαγή και συγχρόνως να πετάνε συχνά με πολυτελή και επιβαρυντικά για το περιβάλλον αεροπλάνα.
Τι ακριβώς ζητάνε ο Χάρι και η Μέγκαν; Μας λένε ότι «επέλεξαν να κάνουν μια μετάβαση», μέσω της οποίας επιθυμούν να «χαράξουν έναν προοδευτικό νέο ρόλο» στο πλαίσιο του «θεσμού». Εν προκειμένω όμως, ο θεσμός στον οποίο αναφέρονται είναι η μοναρχία: ένα σύστημα που κληρονομεί εξουσία, τίτλους, πλούτο, γη και ιδιοκτησία. Ο Χάρι είναι δούκας και η Μέγκαν δούκισσα – ιδιότητες που δύσκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν «προοδευτικές».
Για να είμαστε δίκαιοι απέναντί τους, ο Χάρι και η Μέγκαν φαίνονται να συνειδητοποιούν τα εν δυνάμει προβλήματα που παρουσιάζει το πλάνο τους δηλώνοντας την πρόθεσή τους να καταστούν «οικονομικά ανεξάρτητοι». Μπορούν όμως να το κάνουν αυτό χωρίς να εκμεταλλευτούν τον θεσμό από τον οποίο θέλουν να απομακρυνθούν; Η πρώτη τους κίνηση δηλώνει το αντίθετο μάλλον: Το "domain name" της νέας ιστοσελίδας τους είναι SussexRoyal.com.
Μια άλλη αντίφαση την οποία το ζεύγος δεν φαίνεται να κατανοεί έχει να κάνει με την επιθυμία τους να είναι «προοδευτικοί», χωρίς όμως τις τριβές και την κριτική που αναπόφευκτα έρχεται δριμεία όταν κάποιος παίρνει δημόσια θέση για κρίσιμα ζητήματα. Το να είσαι προοδευτικός δεν μπορεί να είναι μια απολιτική θέση. Η κλιματική αλλαγή είναι πολιτικό ζήτημα. Ακόμα και η ψυχική υγεία (ένα άλλο από τα ζητήματα που έχουν δηλώσει ότι τους απασχολούν) είναι πολιτικό ζήτημα.
Η δημοτικότητα του Χάρι και της Μέγκαν έχει να κάνει σε κάποιο βαθμό με την πολιτική τους ουδετερότητα. Η επιλογή τους να συμμετέχουν σε πολιτικές παρεμβάσεις ενδεχομένως θα αφαιρέσει σημαντικό μέρος από αυτή την δημοτικότητα. Από τη στιγμή που θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως συνηθισμένοι άνθρωποι, με συνηθισμένες απόψεις, το κοινό με τη σειρά του θα τους συμπεριφέρεται σα να είναι συνηθισμένοι (και ως εκ τούτου αδιάφοροι) άνθρωποι. Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να κατανοήσει την επιθυμία τους να είναι ανεξάρτητοι, να λένε αυτό που πιστεύουν, να έχουν να κάνουν κάτι χρήσιμο. Δεν γίνεται όμως κάτι τέτοιο χωρίς το αντίστοιχο κόστος.
Ο Χάρι και η σύζυγός τους δεν μπορούν να αποφύγουν το κόστος των επιλογών τους. Ανάλογα από πού προέρχεται η κριτική, θα τους κατακρίνουν είτε για τις αποφάσεις τους, είτε για την υποκρισία, την απληστία ή τα προνόμιά τους. Κάποια από τα επικριτικά σχόλια θα είναι άδικα, ακόμα και σεξιστικά ή ρατσιστικά – όπως ήδη έχει συμβεί. Κάποια θα είναι συκοφαντικά και θα αποτελούν κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής. Κάποια όμως θα είναι δίκαια, και η απόφαση που πήραν τους καθιστά πιο ευάλωτους στην κριτική από ποτέ.
Με στοιχεία από το άρθρο Tom McTague, "The Hypocrisy of Harry and Meghan's Decision" που δημοσιεύτηκε στο Atlantic
