"Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, η γη να χωνέψει το Σαλονικιό. Άιντε, η καλύτερη λεζάντα την καρδιά μας έχει κλέψει", ο Σαλονικιός, θα τραγουδούσε σήμερα ο Στράτος, ενώ παρακολουθούσε τη στράτα πολλών ανθρώπων να καταλήγει δίπλα του στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Πώς όμως να το χωνέψουμε όλοι εμείς και να πούμε αντίο σε έναν ηθοποιό, αλλά και όντως "ποιόντα ήθος" άνθρωπο που χάρισε, σε όλους μας άφθονο γέλιο;
Τον θυμόμαστε όλοι για το γρήγορο σπιρτόζικο παίξιμό του και το απότομο γύρισμα του κεφαλιού του. Πριν μερικά χρόνια είχα επικοινωνήσει με την ευγενέστατη σύζυγό του κ. Αλίκη Κατσαβού, εξαίρετη ηθοποιό, αλλά πάνω από όλα ψυχή της Θεατρομάθειας, που πάντα στέκεται επάξια στο πλευρό γονέων και παιδιών, ανεβάζοντας εκπαιδευτικά παιδικά θεατρικά έργα. Γιατί με το θέατρο τα παιδιά μαθαίνουν και θυμούνται. Συζητήσαμε για το bullying και είχα τη χαρά και την τιμή εγώ η Βασιλική (1 απλό Β) να ακούσω ενθαρυντικά λόγια για το πρώτο παραμύθι που έγραψα για το cyberbullying, από τον Κώστα Βουτσά, το ποιο χαμογελαστό από τα 3 Β του Φίνου, όπως συνήθιζε να λέει (Βουγιουκλάκη, Βλαχοπούλου, Βουτσάς).
Είχαν ανεβάσει ένα θεατρικό με τίτλο "Ένας Στρογγυλοκέφαλος στη Χώρα των Μυτεροκέφαλων" με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Κώστα Βουτσά, συμβάλλοντας πολύ στην ενημέρωση για το σχολικό εκφοβισμό και γιατί όχι και στην πρόληψη. Η θυματοποίηση λόγω της εμφάνισης (appearance related victimization), προβλήματα λόγω της διαφορετικότητας, του αποκλεισμού, του λεκτικού εκφοβισμού και πολλά άλλα φλέγοντα προβλήματα, προβλημάτισαν τα παιδιά-θεατές. Οι δε γονείς ενημερώθηκαν όχι μόνο για να μπορέσουν να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους, αλλά και για να είναι έτοιμοι, σε περίπτωση που γίνουν και οι ίδιοι πιθανά θύματα working place cyberbullying. Η απίστευτη γαλάζια ματιά του εξαίρετου αυτού καλλιτέχνη, ήταν διεισδυτική και γεμάτη πειθώ.
Φστ σαν αέρας έφυγε από κοντά μας όχι με Μπόινγκ, αλλά ίσως με κότερο, ή πετώντας σαν Καλιακούδας, χωρίς να εκνευρίσει αυτή τη φορά τη Βλαχοπούλου. Εξομολογήθηκε ότι καταγόταν από φτωχή οικογένεια και σίγουρα θα του έλειπε, όταν ήταν μικρός το σαλαμάκι. Ίσως και να ευχόταν τότε να φυτρώσει στην αυλή του κάποια σαλαμιά, όπως συνήθιζε να παρακαλάει στις προσευχές της μια φίλη μου από την Κωνσταντινούπολη, εξαιρετικό κωμικό ταλέντο.
Φστ σαν αέρας έφυγε από κοντά μας όχι με Μπόινγκ, αλλά ίσως με κότερο, ή πετώντας σαν Καλιακούδας, χωρίς να εκνευρίσει αυτή τη φορά τη Βλαχοπούλου. Εξομολογήθηκε ότι καταγόταν από φτωχή οικογένεια και σίγουρα θα του έλειπε, όταν ήταν μικρός το σαλαμάκι. Ίσως και να ευχόταν τότε να φυτρώσει στην αυλή του κάποια σαλαμιά, όπως συνήθιζε να παρακαλάει στις προσευχές της μια φίλη μου από την Κωνσταντινούπολη, εξαιρετικό κωμικό ταλέντο. Δεν ήταν στις ταινίες ο σκληρός άνδρας, παρόλο που δοκιμασε τη σουπερμαντιλίνη, ούτε κατρακύλησε στον κατήφορο, όταν ήταν σε ισχύ ο νόμος 4000. Ο Κλεόπας με τη μηχανή του και τη ντομπροσύνη του, λαχτάρησε το φίλο του το Λευτεράκη που δήθεν είχαν γλεντήσει μαζί στο Πατρινό καρναβάλι (περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις).
Ήταν ναύτης στην Αλίκη στο ναυτικό και χόρεψαν μαζί στην Ψεύτρα. Προσπάθησε να βάλλει σε τάξη τους γονείς του στη χαρτορίχτρα, επέμενε ότι δεν έφταιγε αυτός που γεννήθηκε, αλλά ο πατέρας του και γι αυτό όφειλε να τον ...πληρώνει. Ήταν όντως ένα έξυπνο, έξυπνο μούτρο και κατάφερε να γίνει το πρόσωπο της ημέρας. Δεν πήραν τα μυαλλά του αέρα στο ραντεβού στον αέρα, ή στον τρελλό αεροπειρατή. Γαμπρός από το Λονδίνο, φόρεσε την απίστευτη γαμπριάτικη μπυζάμα στη Νύχτα γάμου και έφαγε φουντούκια που του έδωσε η μάνα του, μπρε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αγνοώντας την ύπαρξει του βίντεο, παραλίγο να χωρίσει με τη Μάρω Κοντού μετά από 7 χρόνια γάμου, αποκαλούσε τρυφερά, αγάπη μου παλιόγρια, την Ξένια Καλογεροπούλου. Δεν ήταν το θύμα της Ζωζώς, ή το ανθρωπάκι της Μάρθας, αλλά ένας γόης, που έκανε προσπάθεια να γίνει το ποιο λαμπρό μπουζούκι. Ποτέ δεν μοιράστηκε ένα κορίτσι στα δύο, μάλλον συνεχώς ήταν είκοσι γυναίκες κι αυτός. Σαν δασκαλάκος ήταν λεβεντιά, έχοντας την αρχοντιά του ξυπόλητου πρίγκηπα και αποφεύγοντας την υπεροψία του άφραγκου Ωνάση.
Και σήμερα, τι γίνεται σήμερα που τρέμουμε για τον νέο ιό; Η συνταγή είναι απλή και την εγγυάται ο αιώνιος έφηβος, ο Κώστας Βουτσάς που με το παράδειγμά του μας έλεγε να χαιρόμαστε τη ζωή, να είμαστε αισιόδοξοι και να το ρίχνουμε έξω. Και με τα περιοριστικά μέτρα τι θά γίνει; Θα στενοχωρηθούν λέτε τα παιδιά που κλείνουν τα σχολεία; Κι εμείς μήπως χρειαζόμασταν λίγη ανάπαυση στο σπίτι; Κι αν έχουμε συμπτώματα;
Αψού, γίτσες, στοπ (στον ιό)!
σχόλια