Το πρώτο του σπίτι ήταν ένα υπόγειο σε μια παράλληλη της οδού Γαλατσίου - οι τοίχοι και τα δοκάρια ήταν όλα βαμμένα κίτρινα και μαύρα σαν τα γκράφιτι με πειρατές και γοργόνες που έκανε τότε στου Ψυρρή, στο Μεταξουργείο και στο Γκάζι. Στη μέση του υπογείου δέσποζε ένα πελώριο playmobil-πειρατής. Για καλάθι απλύτων χρησιμοποιούσε ένα ψυγείο. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, ο b., εκτός από το να κάνει εκθέσεις σε γκαλερί και συνεργασίες με πολυκαστήματα, έχει καταφέρει να είναι ο πιο γνωστός γκράφιτι artist της Αθήνας. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει κι επισήμως την καριέρα του ως νέος αρχιτέκτονας και σχεδίασε εξολοκλήρου ένα συγκρότημα κατοικιών στη Νερατζιώτισσα. Πρόκειται για ένα συγκρότημα δυο κτιρίων με τρεις ορόφους το καθένα. Το ένα κτίριο μάλιστα έχει επάνω και το b. ανάγλυφο, σαν υπογραφή. «Κουβαλάω το απωθημένο του γκράφιτι. Όλα έχουν υπογραφή και λόγκο» παραδέχεται κι ο ίδιος.
Έχει κρατήσει τον τελευταίο όροφο ενός από τα δυο κτίρια για δικό του σπίτι. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικό από εκείνο το σπίτι-στούντιο στο Γαλάτσι. Πρόκειται για ένα ενιαίο λοφτ 100 τ.μ. σαν κάψουλα - ακόμα και οι τοίχοι κάνουν καμπύλες, ενώ δεσπόζουν τα ασπρόμαυρα στοιχεία. «Ήθελα έναν χώρο που να είναι άσπρος, ουδέτερος, ένα πάτωμα βιομηχανικό στο οποίο θα περπατάς πολύ άνετα. Το χρώμα ήθελα να έρχεται από τα έπιπλα». Το κεντρικό κομμάτι του σπιτιού είναι ένας αιωρούμενος τετράγωνος «θάμνος» με κρυφό φωτισμό, στη μέση ακριβώς του λοφτ. «Είναι σαν να κάθεσαι γύρω από ένα δέντρο. Αισθάνεσαι σαν να έχεις πράσινο, έστω κι αν είναι ψεύτικο» λέει ο b. Ο θάμνος, που θυμίζει αιωρούμενο κουβούκλιο, δεν έχει ιδιαίτερη χρηστική αξία, όσο κι αν ο ίδιος τον αποκαλεί «μυστική κρύπτη». Έχει πάνω τoυ μόνο το θυροτηλέφωνο κι ένα ντουλαπάκι. Τα έπιπλα του σπιτιού είναι από πολύ ακριβά μέχρι πάμφθηνα - χαλιά από την Carteco ανακατεμένα με έπιπλα και φωτιστικά από το ΙΚΕΑ. Ο ίδιος έχει σχεδιάσει και τα υπόλοιπα διαμερίσματα του κτιρίου σε πολύ πιο συμβατικό στυλ φυσικά - με κανονικά δωμάτια και χωρίς αιωρούμενους θάμνους.
Τον ρωτάω αν κάνει ακόμα γκράφιτι. Λέει πως ναι, αλλά όχι τόσο συχνά πια. Μου εξομολογείται ότι σε μια μάλλον ειρωνική τροπή, τον τελευταίο καιρό περνάνε κάτι πιτσιρίκια και του κάνουνε tag τους τοίχους του κτιρίου. «Δεν το πιστεύω. Δεν μπορώ να πω και τίποτα γιατί εγώ έχω κάνει πολύ χειρότερα. Θα το υποστώ» λέει γελώντας.
σχόλια