Το Κτήνος στο φεγγάρι ήταν ίσως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική επιτυχία του 1999. Παίχτηκε στο νεοϊδρυθέν τότε Θέατρο Πορεία, με κριτικές-ύμνους για τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθηνό, τον πρωταγωνιστή (και μεταφραστή) Δημήτρη Τάρλοου και την πρωταγωνίστρια Ταμίλα Κουλίεβα. Το έργο έκανε πρωτοφανή εισπρακτική επιτυχία, κόβοντας 13.000 εισιτήρια μόνο μέσα σε 5 μήνες. Δέκα χρόνια μετά, για τον εορτασμό της ίδρυσης της εταιρείας θεάτρου Δόλιχος, η παράσταση παίζεται με τους ίδιους βασικούς συντελεστές (με την εξαίρεση του Γιάννη Κυριακίδη, που χάθηκε πρόωρα· τον ρόλο του αφηγητή έχει αναλάβει τώρα ο Γιώργος Μπινιάρης) στον ίδιο χώρο. Τι έχει αλλάξει όμως μετά από δέκα χρόνια;
Το έργο του Ρίτσαρντ Καλινόσκι εκτυλίσσεται στο τέλος της δεκαετίας του '20 στο Μιλγουόκι, οπού έχει καταφύγει ο ήρωας - αφού επέζησε απ' τη σφαγή των Αρμενίων. Mόνο κειμήλιο του Αράμ Τομασιάν -που στη νέα του ζωή δουλεύει ως φωτογράφος-, είναι μια φωτογραφία, στην οποία έχει σβήσει τα πρόσωπα των νεκρών συγγενών του κι έχει τοποθετήσει το δικό του κεφάλι κι αυτό της 15χρονης συζύγου του, της Σέτα, που την έχει παραγγείλει δι' αλληλογραφίας. Μόνος του σκοπός να κάνει απογόνους, «γεμίζοντας» έτσι ένα ένα τα χαμένα πρόσωπα της φωτογραφίας. Τα πράγματα όμως δεν πάνε όπως τα ονειρεύεται - η «νύφη» δεν μπορεί καν να κάνει παιδιά. Πληγωμένοι από το δύσκολο παρελθόν τους, ο Αράμ και η Σέτα παλεύουν να βρουν κοινό έδαφος και να επουλώσουν τις πληγές τους.
Όσοι είδαν το έργο μιλάνε ακόμα για την αίσθηση που τους άφησε - επιφανειακά σκληρό, αλλά βαθιά ευαίσθητο και λυρικό. «Συχνά μας μιλούσαν γι' αυτή την παράσταση. Τα δέκα χρόνια αυτής της πορείας ήταν μια καλή ευκαιρία να την ξαναθυμηθούμε - υπάρχουν ορισμένες παραστάσεις, εξάλλου, που εγγράφονται στις απόλυτες επιτυχίες σου» λέει ο Δημήτρης Τάρλοου, ιδρυτής της ομάδας Δόλιχος. «Δουλέψαμε την παράσταση από την αρχή. Κάναμε δύο μήνες πρόβα για μια απόλυτα νέα παράσταση, όσο κι αν οι συντελεστές είναι οι ίδιοι» προσθέτει. «Μετά από δέκα χρόνια πορείας κάνουμε μια στάση. Άλλωστε, υπάρχει μια νέα γενιά θεατών που δεν μπορούσε να δει τότε το έργο αλλά και θεατές που επιθυμούν να το ξαναδούν. Τι έχει αλλάξει στον τρόπο που προσεγγίζω τον ρόλο του Αράμ; Εχω αλλάξει εγώ - με τα χρόνια υπάρχει πια μια ωριμότητα, μια βαθύτητα, ένα λύσιμο. Ίσως βέβαια χάνεις μια αθώοτητα, έναν ενθουσιασμό».
Το Κτήνος στο φεγγάρι ήταν κομβικό για την καριέρα της Ταμίλα Κουλίεβα, μιας και ήταν η πρώτη της θεατρική παράσταση στην Ελλάδα. «Με το βάρος της επιτυχίας της πρώτης παράστασης, δεν ήταν εύκολη απόφαση να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία. Πάντα θα υπάρχει σύγκριση για τους θεατές που την έχουν δει, ακόμα κι αν η σύγκριση γίνεται με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό που μας ενδιέφερε δεν ήταν να κάνουμε μια επανάληψη, αλλά να ξαναβιώσουμε την πορεία των ηρώων, την ιστορία του έργου με διαφορετική ωριμότητα. Επίσης, κι εγώ έχω μια εμπειρία ζωής κι αυτή την εμπειρία μπορώ να τη μοιραστώ με τη Σέτα». Για την Κουλίεβα η δεκαετία που έχει περάσει είχε κι ενα αναπάντεχο προτέρημα. «Τότε ήταν διαφορετική η σχέση μου με την ελληνική γλώσσα. Τώρα νιώθω πολύ πιο ελεύθερη - γιατί έχω τη δυνατότητα να καταλάβω, εμβαθύνοντας περισσότερο στο κείμενο και αποδίδοντάς το με μεγαλύτερη ακρίβεια».
Τα δέκα χρόνια του θεάτρου και της παράστασης λειτουργούν ως ένας άτυπος απολογισμός. «Μέσα σε δέκα χρόνια εγγράφονται όλα όσα εχουμε ζήσει - οι γάμοι και τα παιδιά που έχουμε κάνει, οι συναντήσεις με ανθρώπους, όλα» λέει ο Δημήτρης Τάρλοου. «Θεωρώ οτι ήρθε η κατάλληλη στιγμή και ξαναέγινε αυτη η συνάντηση. Εμένα προσωπικά με κάνει να σκέφτομαι τι έχει συμβεί μέσα σε δεκα χρόνια από τότε που ξεκίνησα. Τώρα αρχίζει ένας καινούργιος κύκλος» προσθέτει η Ταμίλα Κουλίεβα.
σχόλια