ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το πρωί, χτύπησε το ξυπνητήρι. Το έκλεισα για λίγο, σκέφτηκα πως θέλω ακόμα 5 λεπτά.Έκλεισα τα μάτια μου για λίγο.Εγώ κι εσύ, ξαπλωμένες δίπλα-δίπλα σε ένα κρεβάτι.Φορούσες ένα γκρι φούτερ, είχαμε σκεπαστεί με μια λεπτή κουβέρτα και δε μιλούσαμε, κοιτούσαμε στα κινητά. Σα να ζούσαμε μαζί και ήταν μια συνηθισμένη μέρα.Και μετά, γύρισες και με κοίταξες, χαμογελώντας. Κι εγώ, ήρθα λίγο πιο κοντά σου, σα να σκαρφάλωσα στην αγκαλιά σου, και το κεφάλι μου ήταν λίγο πιο ψηλά από το δικό σου. Άπλωσα το χέρι μου και χάιδεψα το πρόσωπό σου.Και τότε πλησίασες σε απόσταση αναπνοής. Χαμήλωσα το βλέμμα μου και τότε πλησίασες ακόμα πιο πολύ μέχρι που τα χείλη σου άγγιξαν τα δικά μου...Για δευτερόλεπτα...Ίσα που ένιωσα το άγγιγμά τους...και ξύπνησα από το άγχος μου...Από το άγχος μου μήπως και δε σου άρεσε το φιλί μας...Όμως άγγιξα τα χείλη σου...με κάποιον τρόπο.Και ήταν τα πιο όμορφα 5 λεπτά.Σε θέλω.