Αυτό που σε ενόχλησε πιστεύω είναι πως δεν το συζήτησε πρώτα μαζί σου και νιώθεις πως εσύ μένεις πίσω να τον περιμένεις και ακολουθείς τις αποφάσεις του, μιλώντας για εκείνες που δεν είναι οι πλέον σημαντικές εφόσον ήδη νιώθεις πως κάνεις υποχωρήσεις και θυσίες με δεδομένο την δυσκολία του να είσαι σύντροφος ναυτικού.
12.7.2017 | 10:25
Τι να κανω;
Ειμαστε μαζι 14 μηνες. Τους 8 ελειπε ταξιδι γτ ειναι ναυτικος. Γυρισε εδω κι ενα μηνα και θα ξανα φυγει για δουλεια σε 3 με 4 μηνες και θα λειπει 6 μηνες.Θελει να παει διακοπες στο χωριο του στο εξωτερικο για κανα 2-3 βδομαδες. Εγω δε θελω να παει. Νιωθω οτι δεν τον χορταινω...εγωιστικο, το ξερω.Δεν του εχω πει κατι. Κι ουτε προκειταιΑπλα δε μπορω να ειμαι αυτη που συνεχεια περιμενει...Παντα περιμενωΠοτε θα γυρισει, ποτε θα βρει ιντερνετ στο βαπορι, ποτε θα μπορεσει να με παρει τηλΠως του παει η καρδια να με αφησει παλι κ να φυγει; Ξερω οτι περασε δυσκολα κ θελει να ξεκουραστει κ να δει τους συγγενεις του αλλα για μενα ειναι ψυχοφθοροΔεν θελω να χωρισω...τον θελω στη ζωη μουΚ δε θελω να του πω κατι κ να φανω πιεστικη ή να του βγει ξινοΑπλα δε νιωθω καλα μεσα μουΑυτο
7