ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξερω καν γιατι το κανω αυτο τωρα... Αλλα νιωθω την αναγκη να το βγαλω απο μεσα μου... Σε εκεινο το σιχαμενο σχολειο ησουν ο μονος που με εκανε να νιωσω εστω και λιγο σημαντικη. Με τα πειραγματα σου σου εδειχνα οτι τσαντιζομαι, αλλα στην πραγματικοτητα μου αρεσαν. Μου αρεσε που ξεπερασες για λιγο την "συντηρητικη" φυση σου και εφτιαξες facebook, και εκει μου ανοιχτηκες πραγματικα. Μου μιλησες για τα ονειρα σου, για τους στοχους σου. Και μου ελεγες οτι ειμαι κι εγω μερος αυτων των ονειρων. Μεχρι που μου ειπες οτι σου αρεσε εκεινη η κοπελα. Δε στο εδειξα, αλλα πληγωθηκα πολυ. Ποτε δεν καταλαβα γιατι μου μιλουσες τοσο πολυ για εκεινη. Ολο το σχολειο νομιζε οτι τα ειχαμε, ακομη και απο το δημοτικο. Καθε φορα που σε εβλεπα, κατι συνεβαινε μεσα μου. Στην τριτη λυκειου καθοσουν μπροστα μου και διαγωνια, και χωρις να το ξερεις, σε κοιτουσα. Μεχρι που αποφοιτησαμε και χαθηκαμε τελειως. Εσβησα κι εγω το προφιλ μου για αλλους λογους... Και οσο περιεργο κι αν φαινεται στους αλλους, δεν μπορεσαμε να επικοινωνησουμε ξανα. Μεχρι που περσι το Μαρτιο σε ειδα τυχαια ενω περιμενα το λεωφορειο. Το εβλεπα στα ματια σου οτι κατι αισθανοσουν για μενα, δε μπορει. Μιλησαμε για το τι εκανε ο καθενας μετα το σχολειο.. Περασες οικονομικα, αλλα δεν ηταν αυτο που ηθελες. Το ηξερα οτι δεν το ηθελες. Και ερχεται το λεωφορειο και σου λεω οτι χαρηκα που σε ειδα, και η απαντηση που πηρα ηταν "θα φυγει το λεωφορειο", με μια πικρια στο βλεμμα σου. Μετα σε ειδα επειτα απο αρκετους μηνες, σε ενιωσα που περπατουσες πισω μου. Καταλαβαινα τα βηματα σου, καταλαβα το αρωμα σου. Εγω μιλουσα στο κινητο, πηγα να σου μιλησω αλλα με κοιταξες για λιγο κι υστερα εφυγες τρεχοντας. Δε σε ξαναειδα απο τοτε. Εχω κλαψει πολλες φορες για σενα και δε μπορω να αφησω τον εαυτο μου να νιωσει κατι για καποιον αλλο. Και δεν ειχα το θαρρος να σου μιλησω γιατι οι φιλοι σου δε δισταζαν να με χλευαζουν, κυριως μπροστα σου (γιατι αραγε;). Καλα να παθω τωρα. Ξερω οτι ποτε δεν προκειται να σε εχω, ξερω οτι δε θα το διαβασεις αυτο. Αλλα επρεπε να βγει απο μεσα μου. Ειλικρινα ετσι μου 'ρχεται, αν σε ξαναδω, να σου τα πω ολα αυτα και ο,τι γινει. Παντως, οσο κι αν προσπαθουσες να με πεισεις οτι αγαπουσες εκεινη την κοπελα, ειμαι σιγουρη οτι κατι ενιωσες για μενα. Τα ματια δε λενε ποτε ψεματα. Φτασαμε 20 χρονων γαιδουρια και φοβομαστε να μιλησουμε για τα αισθηματα μας.Αν και δε νομιζω, ελπιζω να το δεις αυτο. Θα καταλαβεις ποια ειμαι. Δωσε μου ενα σημαδι οτι θες να επικοινωνησουμε ξανα, εστω και για μια φορα.