9Ήταν μια είσοδος πολύ διαφορετική για τα αθηναϊκά δεδομένα της τέχνης. Δεν πρόκειται ούτε για πολυχώρο ούτε για γκαλερί, μάλλον για ένα ίδρυμα, «μια ελεύθερη ζώνη τέχνης», όπως το περιγράφει η πρόεδρος και καλλιτεχνική διευθύντριά του Μαρίνα Φωκίδη. Ο όρος «Κunsthalle» παγκοσμίως σημαίνει ένα ευέλικτο κέντρο τέχνης χωρίς συλλογή, που στηρίζεται κυρίως από ιδιώτες, με αποστολή την προώθηση της σύγχρονης δημιουργίας μέσα από εκθέσεις, εκδηλώσεις κι εκπαιδευτικά προγράμματα (πάντα δωρεάν). Η aθηναϊκή Κunsthalle ξεκίνησε στα μέσα Μαΐου με την έκθεση «The Bar» σε ένα εγκαταλελειμμένο, χαώδες οίκισμα στο Μεταξουργείο. Το «Βar» ήταν ένα concept μάλλον πρωτοφανές για την Ελλάδα, μια site-specific έκθεση με διεθνείς καλλιτέχνες σε έναν άκρως ασυνήθιστο χώρο. Εκείνο το βράδυ ενα ετερόκλητο πλήθος θαμώνων της τέχνης και παιδιών των πάρτι ανακατευόταν με κατοίκους της περιοχής, περαστικούς και μετανάστες. Ανεβοκατέβαιναν σκάλες και μπαινόβγαιναν σε μικροσκοπικά δωμάτια, πίνοντας παντζαρόσουπα σε μια εκδήλωση-έκθεση που δεν θύμιζε τίποτα απ' όλα όσα είχαν γίνει στον χώρο των εικαστικών μέχρι τώρα στην Αθήνα. Εκτός από το «Bar», που κράτησε περίπου έναν μήνα, και την έκθεση-εκδήλωση του HOPE, που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, η Κunsthalle λειτούργησε επίσης και ως χώρος προβολών, παρουσιάσεων αλλά και εκδηλώσεων, όπως το BYOB (Bring your own beamer) σε επιμέλεια του καλλιτέχνη Άγγελου Πλέσσα. Συνολικά έχουν «δείξει τη δουλειά τους» 117 καλλιτέχνες (Έλληνες και μη), ενώ από τον Μάιο το κτίριο έχουν επισκεφτεί περίπου 5.000 άτομα .
Το βασικότερο όλων, βέβαια, είναι η ίδια η αντιμετώπιση της τέχνης. «Θέλουμε να διαφοροποιηθούμε από τον στεγνό τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ιδρύματα στην Ελλάδα την τέχνη, από την εικόνα των ψυχρών ναών ή των επιτηδευμένων εναλλακτικών χώρων, όπου τρεις και ο κούκος στοχάζονται μπροστά από τα έργα. Εμείς θέλουμε τον κόσμο σε τέτοια εγγύτητα με τα έργα και μεταξύ τους που να χρειάζεται να αγκαλιαστούν για να χωρέσουν», υποστηρίζει η Μαρίνα Φωκίδη. Πολύ βασικό κομμάτι της όλης ιδέας είναι το άκρως γοητευτικό νεοκλασικό κτίριο στο οποίο στεγάζεται. Πρωτα σπίτι, μετά βιοτεχνία ανδρικών πουκαμίσων και άντρο συνδικαλιστικών εργατικών συνδέσμων, ενώ φιλοξενεί, επίσης, ένα τυπογραφείο από το 1954 στο ισόγειο (τη βραδιά των εγκαινίων ήταν ανοιχτό σαν να ήταν κομμάτι της έκθεσης) με έντονα τα ίχνη της ιστορίας του. Η επιλογή της γειτονιάς του Μεταξουργείου δεν ήταν τυχαία. «Το ανακάτεμα διαφορετικών πολιτισμών, Κινέζοι, περαστικοί Τυνήσιοι, Μαροκινοί, Κούρδοι, Πακιστανοί, παλιοί θαμώνες του κέντρου, λαγνεία (μέσα από τα πολλά υποσχόμενα ή μη κόκκινα φώτα των οίκων ανοχής), γκαλερί και καλλιτέχνες πιο πρόσφατα, δίνουν έναν πολύ ιδιότυπο ρυθμό στη σύγχρονη Αθήνα, και αυτό είναι πολύ όμορφο όταν λειτουργεί ειρηνικά». Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν κάνει κριτική στην επιλογή εγκατάστασης χώρων τέχνης σε υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας. «Φροντίσαμε να είμαστε ανοιχτοί και φιλόξενοι προς όλους. Εμπλέξαμε τη γειτονιά όσο παραπάνω μπορέσαμε στις εργασίες των εκθέσεων. Η εγκατάσταση των εκθέσεων γίνεται πάντα με τη βοήθεια των Τυνησίων ή Μαροκινών ή Αιγυπτίων μαστόρων της γειτονιάς, το catering απο την κυρία Bούλα με τα κεφτεδάκια κ.λπ., εκεί πάει και το ελάχιστο budget μας. Φροντίσαμε να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε δωρεάν σε όλους, είτε αυτό είναι ποτά, με σύμμαχο την Αbsolut Vodka που αγκάλιασε την προσπάθειά μας, είτε αυτό είναι δωρεάν σεμινάρια στη Σχολή Καλών Τεχνών», δηλώνει η Μαρίνα Φωκίδη. Αυτήν τη στιγμή η Αντζελα Δημητρακάκη θα κάνει δωρεάν σεμινάρια στη Σχολή Καλών Τεχνών και διαφορες παρουσιάσεις, ενώ ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκθεση τον Mάιο. Από τότε και μετά θα έχουμε μια μεγάλη έκθεση, στην οποία μπορούν να συνεργαστούν και Κunsthalle από άλλες χώρες. Όλη αυτή η διοργάνωση θα συμπέσει φυσικά με το Remap 3 καθώς και με την Μπιενάλε της Αθήνας.
σχόλια