ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με ένα παιδί , ολα ειναι όμορφα και καλα. Εγώ τρώγομαι συνέχεια, όχι δεν του κανω ζήλειες ( πάλι καλά) απλώς γκρινιάζω συνέχεια μπροστά του σε μικρότερο βαθμο, πιάνομαι από μικροπραγματα. Φοβαμαι για ότι και αν γίνεται μεταξύ μας και μου βγαίνει σε άσχημο συναισθήμα ειδικότερα όταν είμαι μόνη. Εκτός από το ότι προσπαθώ να το περιορίσω γιατί είναι δυσάρεστο αυτό που κάνω και δεν ξέρω αν εγώ ήμουν στην άλλη θέση αν θα μπορούσα να το διαχειριστώ είναι και πως φοβάμαι ότι θα φάω σουταρισμα αν συνεχίσω κατά αυτόν τον τρόπο και ο άνθρωπος δεν θα έχει αδικο. Έχω σκεφτεί ακόμα και να χωρίσω γιατι δεν αντέχω αυτή τη διαδικασία που υποβάλω τον εαυτο μου. Είμαι ανώριμη για να το ζήσω και ο άνθρωπος είναι τόσο καλός που αξίζει περισσότερα από αυτό. Φαίνεται βλακωδες αυτό που λέω αλλά ας με βοηθήσει καποιος. Θεωρώ πως αν του μιλήσω για αυτά θα του προσθέσω ένα βάρος που δεν χρειάζεται μα ούτε ξέρεις πως άλλος τόσο νωρις πως μπορεί να χειριστεί αυτές τις σκέψεις σου.