Στη σύγχρονη Ελλάδα μπορεί…
η μάνα να αποκαλεί το παιδί της «τέρας» και να νιώθει
τρυφερά και υπερήφανα για την εξυπνάδα, την τόλμη, τη
ζωντάνια του κάποιος να χαιρετά τον φίλο του λέγοντας «τι
κάνεις τέρας;» και να εννοεί «τι κάνεις έξυπνε, δυνατέ, δικέ
μου άνθρωπε» ένας σοφός αποκαλείται «τέρας γνώσεων»,
ένας μελετηρός «τέρας μαθήσεως», ένας συγκλονιστικός
καλλιτέχνης «ιερό τέρας» κλπ.
Στη σύγχρονη Ελλάδα μπορεί…
ο πηχυαίος τίτλος «Τέρας» σε μια εφημερίδα να αναφέ-
ρεται σε έναν ειδεχθή δολοφόνο η εκστόμηση του χαρα-
κτηρισμού «είσαι τέρας» σε κατάσταση θυμού, αδικίας ή
παρεξήγησης να είναι βρισιά η μόνιμα κακή συμπεριφορά
κάποιου να τον ανάγει στην κατηγορία του τέρατος.
Γενικά θα έλεγε κανείς ότι επικρατεί μια σύγχυση. Τι είναι
τελικά τα τέρατα… καλά ή κακά; Η απάντηση είναι μία:
Τα τέρατα δεν έχει σημασία αν είναι καλά ή κακά, γιατί και
στις δύο περιπτώσεις είναι κάτι ΠΟΛΥ. Σαν έννοια λοιπόν
είναι οικεία, για έναν λαό του συναισθήματος και της
υπερβολής, και σαν λέξη συνηθισμένη, για την αντίστοιχη
έκφρασή του. Ποιος ευθύνεται γι αυτό; Ένας συσχετισμός με
την αρχαιότητα ίσως να μην είναι και τόσο τυχαίος…
Στην αρχαία Ελλάδα τα τέρατα είχαν μορφή και ρόλο.
Κατά βάση ήταν κακά και αδυσώπητα, με ειδικές ικανό-
τητες να πετούν, να αναγεννώνται ή ξερνούνε φωτιές, αντι-
στοιχούσαν στους κινδύνους που έθεταν όρια στη ζωή και
στους φόβους που έπρεπε να ξεπεράσει ο άνθρωπος. Που
διαρκώς ανήσυχος και επεκτατικός, γεννούσε την Ιδέα και
το Τέχνασμα για το ξεπέρασμά του. Που έβρισκε τον τρόπο
και για την εφαρμογή. Και έναν νέο ορίζοντα στη συνέχεια,
για να φτάσει, μία καινούργια πρόκληση να ξεπεράσει…
Η επιλογή του θέματος «Ελληνικά Τέρατα» στην παρούσα
έκθεση από τους “Beetroot” δεν είναι τυχαία. Λειτουργώ-
ντας αλληγορικά και συνδέοντας το σήμερα με το χθες,
επικοινωνούν την έννοια των τεράτων συνδυαστικά και
πολυεπίπεδα: Μπροστά στο «τέρας του φόβου», της ελλη-
νικής κρίσης, αντιπαρατίθεται η προσωπική τους επιτυχία.
Τα «τέρατα του design» αυτή τη φορά συγκεντρώνουν την
προσοχή του κόσμου στo δημιουργικό τους κεφάλαιο.
Ευρηματικοί και διεισδυτικοί, στήνουν ένα project με
επικοινωνιακό χαρακτήρα, αλληγορική στάση και καλλι-
τεχνική δυναμική. Όπλα τους το χιούμορ και η φαντασία
και πάνω απ’ όλα η δημιουργική τους δυνατότητα που
αγκαλιάζει όλα τα μέσα της καλλιτεχνικής έκφρασης: από
τον σχεδιασμό και την χεροποίητη κατασκευή μέχρι τη
χρήση των πολυμέσων, για να αποδώσουν κατ’ αναλογία,
το διαχρονικό τους concept.
Αν ήθελε κάποιος να ταυτίσει τους Beetroot με συγκε-
κριμένα τέρατα, ίσως να επέλεγε τον Μινώταυρο, για τις
λαβυρινθώδεις στροφές των ιδεών τους, τη Λερναία΄Υδρα
για τα «κεφάλια» που αλληλοσυμπληρώνονται και αλλη-
λοτροφοδοτούνται ή τον Κύκλωπα για την επιλεκτική του
ματιά. Αν όμως ρωτούσε τους ίδιους ποια τέρατα, ποιους
φόβους κρύβουν μέσα τους, πιστεύω ότι θα εφεύρισκαν ένα
καινούργιο τέρας, εκείνο της αδράνειας. Γιατί στην ενδεκά-
χρονη πορεία τους οι επανειλημμένες διακρίσεις δείχνουν
την έμφυτη δημιουργικότητα και τη διαρκή τους εγρήγορ-
ση. Στο κάτω-κάτω, είναι «Τέρατα» και ξεχωρίζουν. Κι
αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα τέρατα, ακόμη και «κακά»
είναι απαραίτητα, για να προκαλέσουν και να αναδείξουν
λύσεις και τέρατα «καλά». Γιατι τα τέρατα είναι οι μοχλοί
ανάπτυξης στην παγκόσμια κοινωνία.
σχόλια