Δεν μας έχουν στοχοποιήσει όλοι οι Γερμανοί. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν βλέπουν την παγκόσμια κρίση μονοδιάστατα και γνωρίζουν ότι η αυστηρή οικονομική λιτότητα δεν είναι η λύση. Ο Φαλκ Ρίχτερ, από τους πλέον πολιτικοποιημένους και μεταφρασμένους Γερμανούς συγγραφείς της γενιάς του, είναι της άποψης ότι η παγκόσμια κρίση έχει και άλλες πτυχές, εκτός της οικονομικής: την αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος ν’ απαντήσει στις σύγχρονες αξιώσεις, την αντίδραση κατά της παγκοσμιοποίησης, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, την αδυναμία ουσιαστικής επαφής και σύνδεσης με τον άλλο, την ανασφάλεια και τις φοβίες όλων. Αυτές ακριβώς τις επιπτώσεις της σύγχρονης κρίσης διερευνά και το τελευταίο του έργο Protect Μe, το οποίο θα παρουσιαστεί στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Σε συνεργασία -για τρίτη φορά- με την Ολλανδή χορογράφο Ανούκ βαν Ντάικ και το βερολινέζικο θέατρο Schaubühne, το εκρηκτικό αυτό έργο διερευνά τα όρια θεάτρου και χορού.
Schaubühne - «Protect Me», 18, 19, 20/5, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Λ. Συγγρού 107-109, 210 9005800.
Οι low budget καιροί επιβάλλουν αναπροσαρμογή σε όλα. Ευτυχώς, οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα έχουν μάθει να εργάζονται με πενιχρά μέσα εδώ και χρόνια και -ευτυχώς για όλους μας- συνεχίζουν να δημιουργούν. Το Low Budget Festival αποδεικνύει ότι η τέχνη δεν χρειάζεται μεγάλους σπόνσορες και υπερθεάματα. Φαντασία, τόλμη και ταλέντο είναι αρκετά. Το σάιτ tospirto.net, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, θα παρουσιάσει τρία νέα γαλλικά θεατρικά έργα μεταφρασμένα στα ελληνικά, σε σκηνοθεσία τριών νέων και ανερχόμενων Ελλήνων σκηνοθετών στο ειδικά διαμορφωμένο γκαράζ του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», από τις 25 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου. Στις 25-27 Μαΐου θα παρουσιαστεί το Ένας άνθρωπος υπό χρεοκοπία του Νταβίντ Λεσκότ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, στις 28-30 Μαΐου ο Συνένοχος θεατής του Φαμπρίς Μελκιό, σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου, και στις 31/5-2/6 το Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος του Ρεμί ντε Βος, σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.
Low Budget Festival, 25/5 -2/6, Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418550, γενική είσοδος €10.
Ο Σεργκέι Προκόπιεφ είχε μετατρέψει τη θρυλική, αιώνια ιστορία αγάπης του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε ένα από τα σημαντικότερα μπαλέτα όλων των εποχών. Σε αυτή την τρίτη για φέτος παραγωγή της Λυρικής Σκηνής, ο (χορογράφος και διευθυντής της Λυρικής) Ρενάτο Τζανέλλα, γεννημένος στη Βερόνα (την πόλη που διαδραματίζεται η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας), εμπνέεται για την χορογραφία αυτή από την προσωπικότητα και τη δυναμική των χορευτών του μπαλέτου του και στήνει μια νέα παράσταση που θ’ ανέβει σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα. Τα κουστούμια έχει σχεδιάσει η σχεδιάστρια μόδα Σήλια Κριθαριώτη, τη διεύθυνση της ορχήστρας έχει ο Λουκάς Καρυτινός, ενώ συμμετέχει το σύνολο των χορευτών του μπαλέτου της Λυρικής.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, 9-13/5, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333
Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Sean Scully (υποψήφιος δύο φορές για Βραβείο Turner) θα παρουσιάσει στο Μουσείο Μπενάκη τους έξι μνημειώδεις πίνακες που φιλοτεχνεί από το 2009, πραγματοποιώντας για πρώτη φορά ατομική έκθεση στην Ελλάδα. Οι πελώριοι, «δωρικοί» του πίνακες χαρακτηρίζονται από την αρχιτεκτονική τους δομή, με αφηρημένη και σχηματική οπτική όμως. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο της έκθεσης, ο Scully έχει εμπνευστεί από την αρχαία Ελλάδα, την κοιτίδα της Δημοκρατίας, γι’ αυτά τα έργα και ο ίδιος λέει: «Είναι σπάνιο οι προθέσεις ενός καλλιτέχνη να συνδέονται τόσο άμεσα με έναν τόπο, με τέτοιον τρόπο ώστε η πρώτη τους δημόσια παρουσίαση να πραγματοποιείται στην πόλη στην οποία αναφέρονται: την Αθήνα». Εκτός από τους έξι πίνακες, θα έχουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε και άλλους τομείς της τέχνης του Scully με χαρακτικά, υδατογραφίες, παστέλ και άλλα ζωγραφικά έργα.
Sean Scully - Doric, 9/5-15/7, Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Οδού Πειραιώς, Πειραιώς 138, 210 3453111.
Από τον Ορέστη Ανδρεαδάκη
Γιατί περιμένω το Dark Shadows; Πρώτον, διότι ο Τιμ Μπάρτον είναι ο μόνος αυτήν τη στιγμή σκηνοθέτης που ξέρει να μεταμορφώνει σε παιδικό παραμύθι τον μεταφυσικό τρόμο και να επεκτείνει τα όρια του καλτ, προτάσσοντας το κρυμμένο και απρόσμενο χιούμορ. Δεύτερον, διότι ο Τζόνι Ντεπ παίζει μεταμφιεσμένος -κι αν αναρωτιέστε τι συμβαίνει όταν δεν είναι μεταμφιεσμένος, δείτε το Μεθυσμένο Ημερολόγιο. Και, τρίτον, διότι ζωντανεύει έναν από τους πιο καλτ χαρακτήρες όλων των εποχών. Τον βρικόλακα Μπάρναμπας Κόλινς.
Ο Μπαρνάμπας Κόλινς, ωστόσο, δεν ήταν πάντα βρικόλακας. Όταν ζούσε -στα μέσα του 16ου αιώνα- όλα ήταν φυσιολογικά. Ήταν γαιοκτήμονας, πλούσιος κι ευτυχισμένος. Μέχρι που μια μάγισσα, η Ανζελίκ Μπρουσάρ, τον καταράστηκε γιατί αρνήθηκε τον έρωτά της και τον έθαψε ζωντανό, μετατρέποντάς τον σε βρικόλακα.
Το 1972 κάποιοι άνοιξαν τον αλυσοδεμένο τάφο και ο Μπαρνάμπας επέστρεψε στο κτήμα και στους απογόνους της πάλαι ποτέ ένδοξης οικογένειάς του.
Ανακαλύπτει, λοιπόν, την πολύχρωμη δεκαετία του ’70. Τα αυτοκίνητα, την τηλεόραση, την ποπ μουσική. Και κυρίως έρχεται αντιμέτωπος με τη μάγισσα που τον είχε καταραστεί, την Ανζελίκ Μπρουσάρ, η οποία εξακολουθεί να τον κυνηγά και να προσπαθεί να τον ξελογιάσει.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν στις 27 Ιουνίου του 1966, τότε που στο ABC άρχισε να προβάλλεται το «Dark Shadows». Μέχρι και τις 2 Απριλίου του 1971 η ανορθόδοξη αυτή γκόθικ σαπουνόπερα καθήλωνε καθημερινά εκατομμύρια θεατές, διαμορφώνοντας την ποπ κουλτούρα και σημαδεύοντας τα ’60s. Πρωταγωνίστριες ήταν η Σουηδέζα Αλεξάντρα Μόλτκε και η Τζόαν Μπένετ, αρχικά όμως η τηλεθέαση ήταν χαμηλή. Και τότε οι δημιουργοί άρχισαν να την τονώνουν με υπερφυσικά στοιχεία, με βρικόλακες και μάγισσες. Ακόμη και τον ίδιο τον Σατανά επιστράτευσαν. Ώσπου, στο 212ο επεισόδιο, το 1967, εμφάνισαν τον Μπαρνάμπας, που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες των ’60s. Η σειρά τότε απογειώθηκε και η μορφή της καθημερινής σαπουνόπερας άλλαξε μια για πάντα.
Υπερβολικά απόκοσμος και ταυτόχρονα ρομαντικός, ο Μπαρνάμπας ενσαρκώθηκε από τον αμίμητο Καναδό, κυρίως θεατρικό ηθοποιό Τζόναθαν Φριντ και καθόρισε τη σειρά. Δυστυχώς, ο Φριντ, που κάνει μια μικρή εμφάνιση και στην ταινία του Μπάρτον, πέθανε στις 13 του περασμένου Απριλίου.
Το «Μπάφι» και το «True Blood» δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν, αν δεν είχαν προηγηθεί οι ονειρικές ανατροπές και η ψυχεδελική εξτραβαγκάντζα αυτής της σειράς. Το μελόδραμα είχε συναντήσει τη μεταφυσική και οι μάγισσες έμπαιναν στα αμερικανικά σπίτια, παίζοντας με τον ρομαντισμό και τον τρόμο.
Όσο για τον ίδιο τον Μπαρνάμπας, αυτός στοίχειωσε τα πρώτα όνειρα και του Τιμ Μπάρτον και του Τζόνι Ντεπ. Μαθητές ακόμη -και χωρίς, βεβαίως, να γνωρίζονται- έβλεπαν μανιωδώς τη θρυλική σειρά. Ο Ντεπ, μάλιστα, διατείνεται σήμερα ότι πάντα ήθελε να τον ερμηνεύσει. Και το κατέφερε, έχοντας μαζί του τον μόνο σκηνοθέτη που θα μπορούσε να είναι πιο τρελός από αυτόν κι έναν σεναριογράφο, ειδικό βαμπιρολόγο, τον Σεθ Γκρέιαμ-Σμιθ, ο οποίος, στο εξίσου τρελό βιβλίο του (Abraham Lincoln: Vampire Hunter) έβαλε τον Πρόεδρο Λίνκολν να κυνηγάει βρικόλακες.
Μαζί τους είναι η Μισέλ Φάιφερ (είκοσι χρόνια μετά την πρώτη συνάντησή της με τον Μπάρτον στο Ο Μπάτμαν επιστρέφει) στον ρόλο της Ελίζαμπεθ Κόλινς Στόνταρντ, απογόνου του Μπαρνάμπας. Κι ακόμη η δεκαπεντάχρονη Κλόε Γκρέις Μορέτζ (Kick Ass), η Εύα Γκριν ως Ανζελίκ Μπρουσάρ και, βεβαίως, η σύζυγος του Μπάρτον Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.
Δεν φτάνουν όλ’ αυτά για να τοποθετήσουν το Dark Shadows στην πρώτη θέση των πλέον αναμενόμενων ταινιών αυτής της άνοιξης;
Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης είναι διευθυντής του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, το τελευταίο τεύχος του οποίου φιλοξενεί, στο εξώφυλλό του, το «Dark Shadows» σε μια αποκλειστική εικονογράφηση του Βρετανού designer Τζόναθαν Μπάρτον.
Όλοι έχουμε θαυμάσει αριστουργήματα του Πικάσο και του Ρόι Λιχτενστάιν, πόσοι, όμως, από εμάς γνωρίζουμε ότι οι παραπάνω μεγάλοι καλλιτέχνες ήταν και δεινοί σχεδιαστές κοσμημάτων; Στην έκθεση του Μουσείου Μπενάκη «Από τον Πικάσο στον Koons» θα ανακαλύψουμε και άλλα υψηλής αισθητικής κοσμήματα από παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες, όπως οι Arman, César, Giorgio de Chirico, Jean Cocteau, André Derain, Julio Gonzalez, Keith Haring, Fernand Léger, Yoko Ono, Man Ray, Niki de Saint-Phalle και Bernar Venet. Σε κάποια από αυτά θα αναγνωρίσουμε το γνωστό ύφος του καλλιτέχνη, σε άλλα θα εντυπωσιαστούμε από την απόκλιση από το εικαστικό τους λεξιλόγιο. Κανένα από τα εκπληκτικά αυτά κοσμήματα δεν κατέληξε σε μαζική παραγωγή, τα περισσότερα δε από αυτά αποτελούν μοναδικά κομμάτια, κυρίως προσωπικά δώρα των καλλιτεχνών σε φίλους.
«Από τον Πικάσο στον Koons», 16/5-2/9, Μουσείο Μπενάκη, Κεντρικό Κτίριο, Κουμπάρη 1, 210 3671000.
Το τριήμερο 23-27 Μαΐου η καρδιά της ευρωπαϊκής τζαζ θα χτυπά στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Την Τετάρτη 23/5 θα εμφανιστούν οι Pichler Bros, ένα ενδιαφέρον και openminded -μουσικά και καλλιτεχνικά- ντουέτο, η Viktoria Tolstoy με επιτυχίες στο σουηδικό chart κι ένα άλμπουμ, το «Blame it on my youth» που εξέπληξε τους πάντες, και οι Manu Hermia, ένα τρίο από το Βέλγιο που αρέσκεται να παίζει groove κομμάτια και μελωδίες. Την Πέμπτη σειρά έχουν οι Takoushis-Karapatakis project, με μεγάλη απήχηση στην Κύπρο, οι Yuri Honing Wired Paradise, με πολλές διακρίσεις, εκτενείς περιοδείες και πλούσια δισκογραφία, και οι Ιταλοί Mure Mure του πασίγνωστου σαξοφωνίστα και φλαουτίστα Riccardo Lupi. Τη διοργάνωση θα κλείσουν την Παρασκευή 25/5 οι Ισπανοί Marta Sanchez Quartet, με επιρροές από την κλασική μουσική, το ροκ και την ποπ, το καινούργιο τρίο από τη Δανία, Bevort 3, με μουσική που εμπνέεται από την παραδοσιακή αλλά και τη «μοντέρνα» τζαζ, και οι Tubis Trio, ένα από τα πλέον υποσχόμενα τρίο της Πολωνίας, το οποίο συνοδεύουν πολύ καλές κριτικές.
12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ, 23-27/5, «Τεχνόπολις», Πειραιώς 100, Γκάζι, 210 3475518, είσοδος ελεύθερη.
Με ολοένα αυξανόμενη επιρροή στον Τύπο και τον δημόσιο λόγο, το γράφημα (infographics) είναι ένας τρόπος αφήγησης της πληροφορίας, το οποίο, μέσω της οπτικοποίησης, περιγράφει ένα γεγονός με εικόνες και λέξεις κι έχει στόχο τη συντομότερη και καλύτερη κατανόησή του. Το γράφημα έχει τη δική του δομή, δημοσιογραφική γραμματική και ροή πληροφορίας, όπως ακριβώς και το ρεπορτάζ, η συνέντευξη ή το άρθρο. Πρόκειται για ένα ισχυρό πολυεργαλείο στη σύγχρονη δημοσιογραφία, που θέλει την είδηση να μεταδίδεται γρήγορα, συμπυκνωμένη και άμεσα κατανοητή, αφού τα γραφήματα δείχνουν, αντί να λένε. Στην έκθεση του Goethe-Institut θα δούμε δημοσιευμένα γραφήματα του Πάνου Κωνσταντόπουλου, infographic designer της «Καθημερινής», και της Ζωής Κατσιγιάννη, infographic designer του «Ελεύθερου Τύπου». Στην έκθεση συμπεριλαμβάνονται και infographics από τον γερμανικό Τύπο που έχουν βραβευθεί από τα European Newspaper Design Awards, καθώς και γραφήματα από πτυχιακές εργασίες σπουδαστών των ΙΕΚ ΞΥΝΗ.
Infographics - «Tα γραφήματα στην ενημέρωση», 15/5-25/7, Goethe-Institut, Ομήρου 14-16, 210 3661000.
Για έναν ολόκληρο μήνα θα παρουσιάζεται στο νεοκλασικό κτίριο του πολιτιστικού οργανισμού Atopos, στο Μεταξουργείο, η δουλειά του γνωστού street artist Boris Hoppek, «Full of love» σε επιμέλεια του Βασίλη Ζηδιανάκη. O Γερμανός (και μόνιμος κάτοικος Βαρκελώνης) Boris Hoppek έχει ασχοληθεί παλιότερα με το γκράφιτι, σήμερα όμως ασχολείται με το βίντεο, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Η τωρινή του έκθεση διερευνά γενικότερα το ανθρώπινο σώμα και ειδικότερα τις ερωτικές πρακτικές στην ψηφιακή εποχή. Στον κόσμο του «Full of love» η σεξουαλική απελευθέρωση έχει κερδίσει, ενώ ο αυτοερωτισμός, η ετεροφυλοφιλία, η ομοφυλοφιλία, ο σαδομαζοχισμός, ο φετιχισμός, η παρενδυσία, ο ασεξουαλισμός, αποτελούν αποδεκτές εκφράσεις αγάπης. Οι διοργανωτές της έκθεσης χαρακτηρίζουν το έργο «ένα ηδονιστικό μανιφέστο στο οποίο υπάρχει μόνο μια αλήθεια, η αναζήτηση της αγάπης μέσα από διαφορετικές ερωτικές πρακτικές».
Boris Hoppek - «Full of love», 17/-17/6, Atopos, Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο, 210 8838151.
Plissken Festival
Ήρθε να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του το Synch και το κάνει με επιτυχία, ειδικά φέτος, στη δεύτερη εκδοχή του, έχει ένα εντυπωσιακό πολυσυλλεκτικό line up που πιάνει το νήμα από το indie και το πάει μέχρι την dance. Περιλαμβάνει 24 ονόματα, μεταξύ των οποίων ο Alan Braxe (ο τύπος που δημιούργησε το french electro), οι καταπληκτικοί Dead Skeletons (με έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2011), ο Joker (το παιδί-θαύμα του dubstep), οι King Khan & The Shrines με το κολασμένο garage-funk-soul-rockabilly τους, οι Βρετανοί Male Bonding που δισκογραφούν στη Sub Pop, οι indie βετεράνοι Notwist, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο σπουδαίος Michael Rother των Neu! (ο άνθρωπος που εφηύρε το kraut rock), η Peaches, ο «τεράστιος» Andrew Weatherall (ο παραγωγός πίσω από το θαύμα του Screamadelica των Primal Scream) και οι Σκοτσέζοι We Were Promised Jetpacks
Plissken Festival, 12/5, Κτίριο 56, Πολιτιστικό Κέντρο «Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Είσοδος Γ’. Προπώληση εισιτηρίων στα Public, στο Ticket House (Πανεπιστημίου 42, 210 3608366) και στα www.ticketarena.gr, www.ticketpro.gr, www.plisskenfestival2012.eventbrite.com
Ακόμα (ζωντανά) τον Μάιο
Οι Death in Vegas στο Fuzz (11/5), οι VNV Nation με το ΕΒΜ/industrial τους στο Κύτταρο (11/5), οι Subways έρχονται για να ξαναπαίξουν το «Rock’n’roll queen» στο Κύτταρο (12/5), λίγη ψυχεδέλειαμε τους Ozric Tentacles στο Κύτταρο (17/5), indie folk από τους A Hawk and A Hacksaw στο Six d.o.g.s (17/5), οι Moon Duo με το αριστουργηματικό space/psych rock τους στο Six d.o.g.s (19/5), παραδοσιακά οι Last Drive στο Gagarin (19/5), οι σπουδαίοι Milk Music στο Six d.o.g.s (23/5), ενώ η συναυλία που περιμένει μια μεγάλη μερίδα του αθηναϊκού κοινού είναι αυτή των Afghan Whigs στο Vox (29/5).
σχόλια