ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 17 χρονων και μιζερη.Πως μπορω εγω να ειμαι θλιμενη.Ειμαι ενα κοριτσι περιτριγυρισμενη απο αγαπη και υποστηριξη αλλα νιωθω σαν να εχω στο λαιμο τυλιγμενη μια αγκυρα και με τραβαει προς τα κατω αλυπητα και με πνιγει. Πιστευα οτι μπορουσα να την σπασω,να την κανω θρυψαλα αλλα με διεψευσε αρκετες φορες τον τελευτεο χρονο.Καθε φορα που προσπαθουσα να κανω μια καινουργια αρχη .Την εσερνα απο πισω μου,να μου υπενθύμιζει οτι ειμαι χαμενη και δεν γνωριζω ουτε που βρισκεται το τελος ουτε η αρχη.Θελω να την σπασω,να τα αφησω ολα πισω ,να νιωσω ποσο ωραια ειναι τελικα η ζωη χωρις την αγκυρα.Το εχω απολυτη αναγκη.Ειναι και η πανελληνιες που περασαν και δεν εδωσα οσα ηθελα να δωσω,οι τυψεις και οι ενοχες για την αποδοση μου.Ειναι ο εθισμος μου στο internet,μια ζωη μπροστα απο μια οθωνη.Νομιζα οτι ημουν πιο εξυπνη απο ολους,νομιζα τοσα πολλα..Απλα ελεγα ψεματα στον εατο ακαταπαστα,οσο μισουσα τις δικαιολογιες τοσο τις χρησημοποιουσα για να κρυψω τα χαλια μου.Ειμαι τοσο μα τοσο νευριασμενη,γιατι σαν την ηλιθια γεμισα ενα δρομο στρομενο γεματο λακουβες και στενα.Μεχρι που χαθηκα και τωρα με ψαχνω αλλα δεν με βρισκω πουθενα σε κανενα παρακλαδι.Εχετε νιωσει ποτε ετσι;Πως κατεφερατε να κανετε την παρεμβαση, οχι μονο να καταφερετε να ζητε οπως θελετε αλλα και να μετουσιωθητε στον ανθρωπο που θελατε παντα να ειστε;!Τι σας συγκινει περισσοτερο στην ζωη;