Πότε κλείνει ο κύκλος ενός διευθυντή φεστιβάλ; Φαντάζομαι ότι ο μόνος που μπορεί να μου απαντήσει είναι ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Κώστας Τζαβάρας. Αυτός θα ξέρει το «πότε» και το «γιατί». Δεν έχεις στο «περίμενε» κοτζάμ Γιώργο Λούκο, που ο ίδιος, μάλιστα, θεωρείς «αξιότατο», αν δεν είσαι σίγουρος για το τι θέλεις να αλλάξεις στο Φεστιβάλ. Κρίμα που πρόλαβε και του ‘κλεψε τη δόξα ο Καμμένος. Πιο πραγματιστής από τον διανοούμενο Τζαβάρα, τα είπε χύμα και τσουβαλάτα. Το φεστιβάλ θα το πάρει όποιος δεν κάνει παρέα με τη Λένα Κιτσοπούλου.
Με το δεξιό πολιτιστικό όραμα να σφυρηλατείται κεκλεισμένων των θυρών υπό την πίεση του Θέμου Αναστασιάδη, γνωστού θεωρητικού της τέχνης του ξεβρακώματος, πολύ με ανακούφισε η δήλωση του Γιάννη Χουβαρδά ότι σκοπεύει να εξαντλήσει τη θητεία του στο τιμόνι του Εθνικού, ότι θα βγάλει και αυτήν τη σεζόν χωρίς ν’ αλλάξει σε τίποτα το πρόγραμμά του. Έτσι μπράβο. Όποιος θέλει, ας τον διώξει. Να πάρει την ευθύνη ο Τζαβάρας εν ψυχρώ, χωρίς το άλλοθι που του δίνει η λήξη της θητείας του Λούκου.
Μεταξύ μας, θεωρούσα ότι ο Γιάννης Χουβαρδάς απειλούνταν περισσότερο από τον Λούκο, άσχετα από το αν και το δικό του έργο στο Εθνικό είναι εξίσου σημαντικό. Απλώς στο θέατρο έχει ακόμα αίγλη ο λαϊκισμός. Το να περνάει ο κόσμος καλά είναι, άλλωστε, το μότο της άλλης κρατικής μας σκηνής, ψηλά, στη Βόρειο Ελλάδα. Έχει ήδη χαραχτεί ο δεύτερος, κόντρα στον Χουβαρδά, δρόμος.
Αντίθετα, στο Φεστιβάλ η γραμμή Λούκου (τόλμη, κοσμοπολιτισμός, ανάδειξη νέων ελληνικών δυνάμεων) μου φαινόταν εδραιωμένη και ακλόνητη από το 2006 και μετά. Κούνια που με κούναγε. Να αρχίσω, δηλαδή, τώρα να φοβάμαι και για τη Βίκυ Μαραγκοπούλου; Δεξιός είναι και ο δήμαρχος Καλαμάτας, μπορεί να του ανοίξει η όρεξη να μετρήσει με τον διαβήτη του Τζαβάρα τα 18 της χρόνια στο Φεστιβάλ Χορού.
Κάτι πρέπει, όμως, να κάνει κι αυτός μέχρι να προχωρήσει το μεγαλόπνοο πρόγραμμά του «προβολής και αξιοποίησης της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς». Αντί να κυνηγάει φαντάσματα, ευκολότερο είναι να κουνήσει μερικά πιόνια στο σκάκι, να προωθήσει κανέναν γνωστό του, να μας θυμίσει ότι η Δεξιά του Σαμαρά δεν είναι λαπαδιασμένη και άσφαιρη σαν του κεντρώου Κωστάκη. Μην τη βλέπετε που ανακάλυψε με τα χίλια ζόρια την Ευρώπη, η καρδιά της χτυπάει ακόμα στους ρυθμούς του «μαντήλι καλαματιανό».
Και μια που πιάσαμε τους κουτόφραγκους, όσο μας ελέγχουν με την τρόικα, έχουν, αντίθετα, πολύ λαρτζ συμπεριφορά προς τους διευθυντές των καλλιτεχνικών τους θεσμών. Τους αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να κρατάνε χρονόμετρο. Είκοσι τέσσερα χρόνια έμεινε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν ο Ζαν Βιλάρ.
Δεκαπέντε χρόνια ο Πίτερ Χολ στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και ο νυν διευθυντής του, ο Νίκολας Χάιτνερ, ανέλαβε το 2003 και δηλώνει αυτάρεσκα ότι σκοπεύει να συμπληρώσει τουλάχιστον δώδεκα χρόνια πριν παραδώσει τη σκυτάλη. Ο Τόμας Οστερμάγιερ διευθύνει τη βερολινέζικη Σαουμπίνε από το 1999 και δεν είδα τη Μέρκελ να βγαίνει από τα ταγεράκια της. Α, ναι, και ο δικός μας Νίκος Κούρκουλος έμεινε στο Εθνικό δεκατρία χρόνια. Αυτό το θυμάται ο γεωμέτρης Τζαβάρας;
Τελειώνω με μια μεγάλη μου απορία. Η ΔΗΜΑΡ έβγαλε ανακοίνωση υπέρ του Λούκου και μπράβο της. Το ΠΑΣΟΚ, που υποτίθεται συγκυβερνά, εκτός από το να αφαιρεί ακτίνες από τον ήλιο του, κάνει τίποτε άλλο; Και ο Τσίπρας; Λησμόνησε κάτι ωραίες παραστάσεις που είχαμε δει παρέα στην Πειραιώς;
σχόλια