Επανέρχεται για πολλοστή φορά στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών η ιδιοφυής Μαγκύ Μαρέν με την τελευταία της χορογραφική δουλειά υπό τον τίτλο nocturnes (νυχτερινά). Περισσότερο «θεατρική» παρά ποτέ, με μια σκοτεινή και άκρως ρεαλιστική ματιά του κόσμου, χωρίς γραμμική αφήγηση, με βάση τη μνήμη και τη σχέση με τη μητρική γλώσσα, σαν να θέλει να αποτινάξει από πάνω της το βαρύ φορτίο της καταγωγής. Όπως έγραψε ο γαλλικός Τύπος, ένα ακόμα άλμα της στο άγνωστο της αβύσσου, με συνεργό της τον συνθέτη Ντενί Μαριότ.
Η Γαλλίδα χορογράφος, που ξεκίνησε από τον κλασικό χορό, πέρασε από τα «Μπαλέτα του ΧΧ αιώνα» του Μωρίς Μπεζάρ, αλλά (με μια πατροκτονική σχεδόν ομολογία) η μεγαλύτερή της επιρροή υπήρξε η Πίνα Μπάους, δεν πιστεύει στον δημιουργό. Πιστεύει στον ερμηνευτή, όπως άλλωστε υπήρξε κάποτε και η ίδια, περιμένοντας από τους χορευτές της να παίρνουν πρωτοβουλίες και να έχουν την υπευθυνότητα να συμμετέχουν δημιουργικά στις χορογραφίες της. Να κατακτούν τον ρόλο τους, να τον εξελίσσουν και να συμβάλλουν καταλυτικά στη διαμόρφωση του έργου που ερμηνεύουν. Αναφερόμενη στον Ιταλό φιλόσοφο Luigi Pareyson, έχει πει: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ανακαλύψεις τη φόρμα, δηλαδή να γνωρίζεις αυτό που πρέπει να γίνει και πώς πρέπει να γίνει, από το να την εκτελέσεις, να την παράγεις, να την πραγματοποιήσεις. Ο καλλιτέχνης δεν φαντάζεται το έργο του τελειωμένο για να μπορέσει να το εκτελέσει και να το παράγει στην συνέχεια, γιατί το σχεδιάζει ακριβώς τη στιγμή που το φτιάχνει». Έτσι, αυτή η μοναδική περίπτωση στον σύγχρονο χορό με το μεγάλο εκφραστικό εύρος, η σπουδαία πρωτοπόρος του γαλλικού αλλά και του διεθνούς χορού, φέτος με το nocturnes (στο οποίο συμμετέχει και η Ελληνίδα Δάφνη Κουτσαφτή) θίγει σημαντικά θέματα, όπως η σχέση με το σώμα, την ιστορία, τη δυναμική των εικόνων. Μέσα από σύντομες και σπασμωδικές ενέργειες, σκηνικά σπαράγματα σε γρήγορους ρυθμούς που αποκαλύπτονται στο φως.
σχόλια