ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και 1 μηνα παρακαλαω τον αδελφο μου να παμε να δουμε ενα εργο στο σινεμα που θελω να δω. (Δεν εχω φιλες, οποταν το ζητησα απο αυτον). Και αυτος δε μπορουσε γιατι ειχε διαγωνισματα στο σχολειο κτλ. Και περνανε οι μερες, περασε και η πρεμιερα. Και  αρχισα να σκεφτομαι αν θα φαινομαι πολυ παραξενη αν παω μονη μου τελικα να δω τη ταινια. Και ενα βραδυ μπαινει σπιτι η αδελφη μου (η οποια γνωριζε ποσο ηθελα να δω τη ταινια αυτη) και φωναζει "Η ταινια σου ειναι χαλια! Πηγα με το αγορι μου και παραλιγο να κοιμηθουμε." Μαλιστα.... Δηλαδη, δε φτανει που πηγε στη ταινια που ΕΓΩ ηθελα χωρις εστω να με καλεσει απλα τυπικα, ερχεται να τη σχολιασει κιολας. Και ξερεις γιατι σου φανηκε χαλια η τανια;  Επειδη δεν ειναι του στυλ σου. Για μενα κανουν τετοιες ταινιες οχι για εσενα.! Αν ηταν του στυλ σου θα σου ζητουσα εσενα και οχι απτον αδελφο να παμε. Αλλα δεν ειπα τιποτε απο αυτα μονο "Παλι κανεις τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ ονειρα" σε χιουμοριστικο υφος αλλα η αληθεια ειναι οτι πειραχτηκα πολυ γιατι το εχει ξανακανει να παει καπου με το αγορι της ενω ξερει οτι εγω θελω να παω πολυ εκει, και να ερχεται αφοτου πηγε, και να το σχολιαζει αρνητικα. Δε καταλαβαινω τι επιδειωκει. Ξερω οτι της αρεσουν τα εξω, αλλα θα μπορουσε να δει μια αλλη ταινια που θα αρεσε σε εκεινην και οχι σε μενα. Αρχιζω να πιστευω οτι ολα αυτα τα κανει επιτηδες. Τον λογο δε ξερω.