ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλο το σύστημα είναι δυστυχώς λάθος και κάνει τα παιδιά να πνίγονται. Στα 17 τα καλούν να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τη ζωή τους ολόκληρη. Και χωρίς ούτε μια ώρα επαγγελματικής εμπειρίας σε οποιονδήποτε τομέα για να έχουν μια αίσθηση τι εστί εργασία. Κι έπειτα πρέπει κάτι να δηλώσουν στο μηχανογραφικό, για να δικαιολογηθούν τα φροντιστήρια, να καλμάρει η μαμά κι ο μπαμπάς, να αποκτήσουν πρόσβαση στην περιλάλητη "φοιτητική ζωή", να πάρουν αναβολή στράτευσης...όλα λάθος στο σύστημα άμα σου λέω φιλενάδα...

Συμφωνώ βρε Καραβάν' μου, ότι όλο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι σαθρό και δεν προβλέπεται να υπάρξουν σύντομα βελτιώσεις, αλλά ετοιμάζεσαι να δηλώσεις κάτι στο μηχανογραφικό σου, μόνος σου ή συνεπικουρούμενος από τους γονείς σου, ένα τόσο δα google search για το τι στην ευχή είναι αυτό που δηλώνεις δεν θα το κάνεις; Να ρωτήσεις δεξιά-αριστερά τι παίζει με αυτήν ή και αυτές την/τις σχολή/σχολές; Όχι;Ειδικά για την συγκεκριμένη, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι έχεις να κάνεις με ασθενείς, με αισθήσεις ή χωρίς, με ότι αυτό συνεπάγεται. Χειρουργημένους ή σε θεραπεία, με ότι συνεπάγεται και αυτό. Βάρδιες, διπλοβάρδιες και νυχτερινά. Να σκεφτείς ότι βγαίνοντας από την σχολή, αν αποφασίσεις να την τελειώσεις, θα βρεθείς αντιμέτωπος με την ανεργία, τους κακοπληρωτές εργοδότες και με την προοπτική ότι πρέπει να φύγεις στο εξωτερικό για να αποκατασταθείς βιοποριστικά και επαγγελματικά.Και δεν μιλάω μόνο για το πελαγωμένο και δικαίως, 17χρονο. Μιλάω και για το οικογενειακό τους περιβάλλον που ελαφρά τη καρδία λένε βάλε και αυτό και βλέπουμε τι κάνουμε εάν περάσεις. Φοιτητής/φοιτήτρια να είναι, και ότι να 'ναι.