ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φιλη μου χωρισε προσφατα απο μακροχρονια σχεση (5χρονια) και δυστυχως εμαθε οτι ο πρωην της εχει αλλη. Αλλα αντι να το παρει αποφαση και (οσο και αν ειναι δυσκολο), να προσπαθησει να παει παρακατω, καθεται κ πηγαινει οπου ξερει οτι θα ειναι αυτος (εχουν κοινες παρεες) για να τον δει με την ελπιδα οτι αυτος θα της πει κατι που θα την χαροποιησει. Γενικα δεν λεει να το παρει αποφαση οτι τελειωσε.Ρε παιδια, γιατι μερικοι ανθρωποι δεν εχετε αξιοπρεπεια και πεφτετε τοσο χαμηλα για καποιον αλλον? Γιατι απλα δεν δεχεστε το οχι που σας λεει ο αλλος? Ποιος ο λογος να αναγκασετε με το ζορι τον αλλον να γυρισει πισω, οταν ο ιδιος δε θελει? Πως μπορειτε να λετε οτι αγαπατε καποιον, οταν πρωτα απ' ολα δεν αγαπατε εσας τους ιδιους? Η συμπεριφορα της μου φαινεται αξιολυπητη. Ναι και γω εχω αγαπησει και εγω εχω πληγωθει και εγω εχω κλαψει για ανθρωπους, αλλα παντα υπηρχε ενα οριο σ' αυτο. Δεν ξεπερνουσα ποτε στα ορια του προσωπικου μου εξευτελισμου και της αυτοταπεινωσης μου με τη συμπεριφορα μου. Αν δεν θελει ο αλλος, απλα ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ. Δεν προκειται κανεις να σας αγαπησει με το ζορι. Δεν προκειται ποτε κανεις να γυρισει πισω στη σχεση σας επειδη θα τον παρακαλεσετε.Και μην ξανακουσω οτι αυτο το κανετε απο υπερβολικη αγαπη προς τον αλλον. Αυτο ολο το κανετε απο ανασφαλεια και φοβο και φυσικα λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης και λογω του οτι ειχατε μια σχεση κακης εξαρτησης μαζι του. Δεν ειναι κακο να βαζουμε και λιγο τη λογικη μπροστα σε τετοιες καταστασεις. Ελεος, ποσο μικρη αξια θεωρειτε οτι εχετε ως ανθρωποι, ωστε να φτανετε στο σημειο να βαζετε πανω απ' ολα (ακομα και απο εσας τους ιδιους) καποιον αλλον?? Πραγματικα δεν μπορω να βλεπω τετοιους ανθρωπους γυρω μου. Πανω απ' ολα ο εαυτος σας ρε. Και οχι δεν ειναι εγωιστικο αυτο, ειναι η πραγματικοτητα. Κανεις δεν θα νοιαστει για σας πιο πολυ απο εσας τους ιδιους. Αγαπηστε τον εαυτο σας ΠΡΩΤΑ και μετα ολους τους αλλους.